Ode

Muzikaal ben ik totaal niet. Toch probeer ik, voor we het thema “innovatie” in tal van toonaarden gaan bezingen, een loflied te componeren. In proza d beren ligt me wel, maar ik spring niet verder dan mijn polsstok lang is. Er zijn grenzen. Over springen gesproken: het gezegde wil dat stilstand achteruitgang is. Dat betwijfel ik. Niet elke vooruitgang is immers een verbetering. De Onderwijsinspectie plaatste in de Staat van het Onderwijs 2019 kritische kanttekeningen bij vernieuwingsdrift: veel scholen experimenteren met een andere aanpak, maar de kwaliteitswinst blijft ‘meestal verborgen en onduidelijk’.

Daarom hier - tegen de overstap naar het volgende jaar - een ode aan de status quo. Dolblij ben ik namelijk dat zo veel hetzelfde blijft. Zoals dat:

• op christelijke scholen iedere dag de Bijbel mag opengaan en het Evangelie aan kinderharten wordt gelegd;

• zich ieder jaar weer jongens en meiden melden bij de pabo die zich geroepen weten om voor de klas te gaan staan;

• zo veel leraren elke morgen hun fiets o f auto pakken om op weg te gaan naar school;

• er schoonmakers, conciërges, roostermakers, bestuurders en toezichthouders zijn die zich dagelijks inzetten voor de scholen;

• er steeds ouders zijn die zich melden voor de activiteitencommissie o f de medezeggenschapsraad;

• vlak voor de zomervakantie duizenden leerlingen een diploma krijgen en naar een vervolgopleiding kunnen o f aan het werk mogen gaan.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar meer ruimte heb ik niet.

Zingt u het refrein met me mee?

‘Houden zo!’ (365 x)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen