Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

‘ZE GELOVEN DAAR IN DEZELFDE GOD’

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

‘ZE GELOVEN DAAR IN DEZELFDE GOD’

OP WERKWEEK NAAR GUATEMALA

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Juf, in welke God geloven ze in Guatemala?’ ‘Wat eten ze daar vooral?’ ‘Hebben ze er ook vakanties?’ Arenda Rijneveld en Marlyne Nieuwenhuyzen, pabo 4-studenten van Driestar hogeschool, gaan op werkweek naar Guatemala. De kinderen uit hun lioklas vinden het geweldig en zijn supernieuwsgierig.

De reis naar Guatemala maken de twee meiden niet alleen. Een aantal studenten en docenten van Driestar hogeschool reist mee, evenals een medewerkster van Woord en Daad. ‘Zij is bij dit project betrokken omdat ze veel contact heeft met de mensen daar’, zegt Marlyne. Guatemala is ‘totaal anders dan Nederland’, vervolgt ze. ‘Daarom ben ik erg benieuwd hoe ze daar lesgeven.’

De studenten zullen ten minste één les geven op een Guatemalteekse basisschool. Ze trekken vooral veel op met een leerkracht van die school. In de taalbarrière is voorzien: er zijn tolken.

Hoewel de meeste activiteiten in Guatemala zullen plaatsvinden, vraagt de werkweek ook de nodige voorbereiding. Een belangrijk doel van de reis is om verbinding te leggen tussen kinderen uit Guatemala en Nederland.

Daarom is Arenda naar haar lioschool gegaan, waar ze haar laatste stage zal lopen. ‘Aan de kinderen uit mijn klas heb ik gevraagd of ze een brief willen schrijven aan een kind uit Guatemala. Die geef ik aan de Guatemalteekse kinderen; aan hen vraag ik dan een brief terug te schrijven.’

Dat de leerlingen graag willen weten hoe het er in Guatemala aan toegaat, blijkt wel uit alle vragen die ze in hun brieven stellen. ‘Die gaan over de school, over het eten, of er Oud en Nieuw wordt gevierd, welke feestdagen ze hebben, hoe de familie eruitziet’, vertelt Arenda. ‘Echt over van alles!’

Voor hun liojuf Rijneveld hebben de leerlingen ook opdrachten: ‘Van heel veel dingen moet ik foto’s maken, want ze zijn reuzebenieuwd hoe het land eruitziet.’

Ook Marlyne heeft de nodige voorbereidingen getroffen. Zij wilde graag een dag uit het leven van een Nederlands kind vastleggen. Van het ontbijt ’s morgens thuis, naar het ontvangstgesprek op school. En van het spelen met een klasgenoot tot het naar bed gaan. ‘Negen foto’s heb ik gemaakt en die gaan mee naar Guatemala. Die laat ik daar aan de kinderen zien. Zo leren ze iets over Nederland.’ Ze hoopt dat ze een kind van de school daar mag volgen, maar die kans is klein. ‘Ook daar zullen ze wel privacyregels hebben en ik zal vast niet zo snel met iemand naar huis gaan.’

Comfortzone

Arenda en Marlyne zijn zelf ook benieuwd. Arenda: ‘We verwachten dat het veel met ons zal doen.’ Marlyne valt haar bij: ‘We zullen soms echt buiten onze comfortzone moeten gaan, want sommige dingen zijn erg aangrijpend, hebben we van Woord en Daad begrepen. Zoals de situatie bij de vuilnisbelt.’ Dat is een van de eerste activiteiten die de groep onderneemt: een bezoek brengen aan de vuilnisbelt. Volgens Woord en Daad leven daar honderden mensen, onder wie veel kinderen, die op zoek zijn naar eten en verkoopbare dingen.

‘Als het kan, maken we daar ook foto’s van’, zegt Marlyne. ‘Niet als ramptoeristen, want het is wel erg schrijnend. De beelden zijn voor de kinderen van onze lioscholen en voor de tentoonstelling die we na de reis organiseren. Zo willen we het leed van die mensen dichterbij brengen.’

Volgens beide studenten is dát juist ook het doel van de reis: Laten zien hoe de mensen in Guatemala leven en hoe de leerkrachten daar lesgeven, zodat de kinderen in Nederland zien hoe ontzettend rijk we hier zijn. Marlyne: ‘Op mijn lioschool sponsoren we kinderen uit Guatemala. Zo komt het voor de kinderen wel een stuk dichterbij.’

Verwachting

De meiden zijn benieuwd wat ze er zélf van zullen leren. Via Woord en Daad hebben ze begrepen dat ze niet te lage verwachtingen moeten hebben en dat ze daar veel kunnen organiseren met maar weinig schoolmateriaal. Arenda: ‘Ik vermoed dat er ook dingen zijn die zij daar beter doen dan wij hier in Nederland.’

Hoewel de reis veel voorbereiding vraagt en ze ook geconfronteerd zullen worden met moeilijke situaties, hebben de meiden veel zin in de reis. ‘In verbinding komen met een ander deel van de wereld is heel bijzonder’, vindt Arenda, ‘Op zondag gaan we daar ook naar de kerk. Toen ik dat in mijn klas vertelde, vroegen de kinderen meteen in welke God ze geloven. Ik heb toen verteld dat we naar een christelijke school gaan en dat ze in dezelfde God geloven als wij.’

Eerste indruk van Arenda en Marlyne

‘Na twee dagen in Guatemala te zijn geweest, vinden we de reis al heel waardevol. Bijzondere dingen maken we mee. We kregen een introductie van AMG Guatemala door directeur Brian Dennett. Hij vertelde hoe zijn hart na een strijd met God werd omgebogen om naar Guatemala te gaan. Alle rijkdom en welvaart in Amerika liet hij achter om mensen en voornamelijk kinderen te helpen.

Het werk gebeurt te midden van geweld en armoede, maar met hoop op de Heere. AMG werkt vanuit de getuigenis van Gods genade en wil vanuit die kern kinderen hoop geven voor een nieuwe toekomst: bridge to life.

De school is meer dan een school alleen. Er zijn ook dokters, tandartsen en social workers; allemaal werken ze met het voornaamste doel om de hoop en liefde van Christus te delen. “De wereld heeft onze waarheid nodig, geef niet toe aan de cultuur”, vertelde Brian. Je kunt alles doen, maar zonder Christus is het tijdelijk. De boodschap die we meekregen aan het einde van deze inspirerende introductie: “Verspil je tijd niet.”

We werden ook geconfronteerd met de schrijnende realiteit van de grote vuilnisbelt in Guatemala. Duizenden mensen werken hier elke dag twaalf uur om bruikbare spulletjes te vinden tussen het vuilnis. Moeders laten hun kinderen alleen achter om hen een betere toekomst te kunnen geven. In Nederland gooien we makkelijk iets in de vuilnisbak, maar daar leven heel veel mensen van de vuilnis.

De ontmoeting met de leerkrachten van AMG was ook bijzonder. We kregen een warm welkom. De samenwerking is heel leuk. Onze groep heeft presentaties gegeven over het onderwijs in Nederland en zij hebben presentaties gehouden over het onderwijs in Guatemala en bij AMG. Al met al een waardevolle reis.’

Dit artikel werd u aangeboden door: De Reformatorische School

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 februari 2020

De Reformatorische School | 48 Pagina's

‘ZE GELOVEN DAAR IN DEZELFDE GOD’

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 februari 2020

De Reformatorische School | 48 Pagina's