Trots en trots

W. LOSBAND

becommentarieert elk nummer het thema vanuit een persoonlijk perspectief

Onlangs moest ik naar mijn huisarts voor een verwijzing naar de oogarts. Ik zag verschillende dingen dubbel en dat was bij boodschappen doen heel vervelend. Ook in bed ’s avonds gaf het soms verwarring. Binnen vijf minuten constateerde de arts dat ik een lichte vorm van staar heb. Hij schreef een verwijzing uit.

De dokter had wel een scherp oog. Hij zag dat mijn rechterhand erg beefde, en ik zag dat hij dat zag. Om te voorkomen dat hij zou denken dat ik voor zo’n eenvoudig onderzoek zenuwachtig was, vertelde ik hem dat ik vaak de toetsen op mijn telefoon mis, waardoor ik cryptische boodschappen verstuur. Ook vertelde ik dat het erop lijkt dat mijn schroevendraaier door een magneet van de kop van een schroef wordt weggeduwd, zodat die in het luchtledige zijn werk doet. ‘Maar daar valt mee te leven’, stelde ik hem gerust. ‘Lastiger is het dat ik meer dan de helft van mijn glaasje jonge jenever op weg naar mijn mond verlies.’

Het gesprek nam een heel andere wending. ‘Drinkt u veel?’ vroeg hij, terwijl hij met zijn ogen over het beeldscherm scrolde. Ik vond het een gevoelige vraag en probeerde die te omzeilen: ‘Wat noemt u veel? In ieder geval regelmatig.’ Hij ging er niet op in en stond op. Hij is bijna twintig centimeter groter dan ik en heeft dus op twee manieren overwicht.

‘Doe even uw shirt omhoog!’ Ik gehoorzaamde.

Uit de mouw van zijn witte jas schoof een behaarde reuzenhand in de richting van mijn buik. Ik voelde hoe mijn buikomvang aanmerkelijk minder werd. Ik houd niet van mannenhanden aan mijn buik. Hij plaatste zijn duim op mijn ribben en perste zijn vier vingers eronder, en vervolgens naar binnen. Ik zag aan zijn gezicht dat het met mijn lever wel goed zat.

Maar ik had nog wel een vraag: ‘Denkt u niet aan Parkinson?’ Er volgde geen ‘ja’ of ‘nee’. Alleen: ‘Ga even tegen de deur staan, loop naar me toe, stop, draai om je as (tot zover geen probleem), ga op één been staan (even evenwicht zoeken), sluit je ogen en wijs je neus aan (ik heb een grote, dus ergens raakte ik hem wel).’ Ik ben een volgzaam type en deed dus alles wat hij zei.

‘U heeft een seniele tremor!’ Het consult was afgelopen. Terwijl ik mijn shirt weer in mijn broek stopte, vroeg ik hem of hij een synoniem wist voor het eerste woord van zijn diagnose. Ik moest het namelijk bij thuiskomst wel aan mijn vrouw vertellen. Maar hij zei alleen maar: ‘Meestal onderdrukt het gebruik van alcohol het trillen. Maar houd mate!’

Trots de waarschuwing van mijn arts ben ik trots op de Nederlandse merken Bokma en Florijn. Voor mij twee heel bekende, heilzame namen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen