Acceptatieplicht voorkomt uitsluiting van kinderen

EERSTE TERMIJN

Kwint: ‘Als SP’er draag ik de sectoren die van ons allemaal zijn een warm hart toe. Uiteraard valt het onderwijs hier ook onder. Maar dat betekent niet dat ik niks wil veranderen. Het feit dat scholen die door ons allemaal gefinancierd worden niet toegankelijk zijn voor elke leerling die daar naartoe zou willen, is de SP al jaren een doorn in het oog.

Want natuurlijk, we hebben in dit land vrijheid van onderwijs, maar op dit moment wordt die vrijheid gebruikt om de keuzevrijheid van ouders en kinderen in te perken. Immers, niet iedereen mag naar elke school. Toegegeven, het zijn maar weinig scholen. Maar nog altijd zijn er de nodige reformatorische scholen die denken dat ze hun waardengemeenschap alleen kunnen beschermen door mensen die anders denken buiten de deur te houden.

Niet alleen vind ik dat onwenselijk vanuit het perspectief van de toegankelijkheid van dat wat door ons allemaal betaald is voor eenieder die daarvan gebruik wil maken. Ik denk ook dat reformatorische scholen zichzelf tekort doen. Want waarom zouden bepaalde overtuigingen – ongeacht wat ik daar persoonlijk van vind – alleen maar blijven bestaan wanneer de eigen gemeenschap niet open staat voor anderen? De reformatorische gemeenschap zelf is toch het levende bewijs dat men prima in staat is om in een wereld en een samenleving die grotendeels deze waarden niet deelt, deze waarden tóch te bewaren?’

REACTIE

Bisschop: ‘Iedereen is blij met de vrijheid van onderwijs die we in Nederland hebben. Alleen, niet iedereen bedoelt daar hetzelfde mee. Ouders die een school willen stichten die aansluit bij hun visie op opvoeding, hebben die ruimte. Binnen de (grond)wettelijke kaders uiteraard. Daar hoort bij dat scholen een eigen toelatingsbeleid kunnen hanteren.

De opvoedkundige c.q. onderwijskundige visie kan een school immers alleen realiseren als de ouders die delen en dus dragen. Daarom is het logisch dat zo’n school van hen instemming vraagt met de grondslag van de school. Dat instrument dient zorgvuldig en consequent toegepast te worden, zo leert jurisprudentie.

Naast juridische redenen zijn er echter ook doorslaggevende pedagogische argumenten. Elke school geeft haar onderwijs vorm vanuit een waardenstelsel. Neutraliteit bestaat als zodanig niet, want die impliceert een waardenstelsel. Van cruciaal belang in de opvoeding (en dus ook in het onderwijs) is dat dit stelsel coherent is. Hoe graag christelijke of reformatorische scholen ook leerlingen uit bijvoorbeeld een agnostisch gezin zouden willen toelaten, de kernvraag is of de stabiele ontwikkeling van het kind daarmee gediend is. Het gaat dus bij het toelatingsbeleid van reformatorische scholen niet om bescherming en instandhouding van hun waardengemeenschap “door mensen die anders denken buiten de deur te houden”. Integendeel, de meeste reformatorische scholen werken juist actief aan kennismaking met andere waardenstelsels. Maar het belang van het kind vereist dat dit gebeurt vanuit een heldere godsdienstige of levensbeschouwelijke visie.’

REPLIEK

Kwint: ‘Juridisch valt er geen speld tussen de redenering van de SGP te krijgen. Want inderdaad, ouders hebben de ruimte om een school te stichten en daarna leerlingen niet toe te laten. Maar politiek gaat niet alleen over wat er nu mag, maar ook over wat je wenselijk vindt. En de SP vindt het niet wenselijk dat kinderen kunnen worden buitengesloten van onderwijs dat door ons allemaal is betaald. Bovendien heb ik nog altijd geen argument gehoord waarom de godsdienstige visie van een school in het gedrang zou komen door de aanwezigheid van kinderen met een andere levensbeschouwelijke achtergrond. Als zo’n visie sterk is en geworteld in de school dan overleeft-ie echt wel de aanwezigheid van een aantal kinderen dat thuis geen reformatorische opvoeding geniet.’

DUPLIEK

Bisschop: ‘Politiek gaat over “wat je wenselijk vindt”– dat lijkt me een riskante stelling. Die zet de deur wagenwijd open voor politieke willekeur en wisselvalligheid. Juist om die te voorkomen, hebben we een rechtsstaat, met onder meer de grondrechten als basis. Die zijn van wezensbelang voor iedereen, zeker in een land van minderheden zoals Nederland. Ook reformatorische ouders betalen mee aan het onderwijs. Mogen die dan misschien, net als andere minderheden, ook hun eigen scholen hebben? Zeker, ook een reformatorische school kan kiezen voor een open toelatingsbeleid. Op zichzelf brengt dat haar identiteit niet in gevaar, maar een wettelijke verplichting heeft grote juridische risico’s. Ik heb overigens nog geen enkel pedagogisch argument gehoord voor acceptatieplicht. Wel politieke – omdat men het “wenselijk vindt”.’

Ook een stelling poneren? Mail naar: tslagboom@kliksafe.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen