Werkdruk of werkgeluk

‘Je kiest er zelf niet voor om zo te zijn. Het is niet altijd gemakkelijk, maar het leven is ook weer geen lijdensweg.’ De jongen tegenover mij is meer dan twintig jaar jonger en ongeveer net zo klein als ik. Maar in wijsheid overtreft hij mij vele lichtjaren. Zijn broertje heeft het niet gemakkelijk en zijn leven is niet zoals dat van velen van ons. Maar een beperking hoeft wat mijn gesprekspartner betreft niet gelijk te staan aan een moeizaam leven.

De kijk op ongemak, moeilijkheden, (langdurige) ziekte, lijden en moeilijk te begrijpen wegen wordt voor een groot deel bepaald door je opvoeding, omgeving en geloofsbeleving. Juist moeilijke momenten staan voor hoop, overgave en afhankelijkheid. Maar hoe ga je ermee om als je zelf in zo’n situatie zit? Stel je een collega voor die vanwege ziekte al lange tijd niet op school is. Dat is confronterend. Met het routinematige gebaar waarmee eerst de post uit de postvakken wordt gehaald, wordt nu voorzichtig de brievenbus thuis opengemaakt. Zitten er weer handgeschreven kaarten in de bus? Kaarten zijn fijn, maar het is ook weer de confrontatie met het ziek-zijn. ‘Denken de collega’s nog aan mij?’ kan gemengd zijn met de herinneringen aan vroeger, toen het schoolleven nog zo normaal was.

Doorgeslagen werkdruk, ziekte en werkgeluk liggen dicht bij elkaar. Als de balans werk-privé goed is, krijg je vaak ook de kans om veel dingen te mogen doen. Hopelijk ben je dankbaar voor jouw situatie, maar bedenk altijd dat die niet vanzelfsprekend is. En zit je vol energie na een fijne werkdag? Schrijf eens een kaartje. Je helpt er altijd iemand mee!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen