2020 ‘...dat zij voorttrekken’.

En n nu zegt Mozes: ‘Zeg den kinderen Israëls dat zij voorttrekken’. Terug kan niet meer, aarzelen of toeven evenmin. We gaan voort, met nog in de gedachten alles wat vóór de drempel is blijven liggen, aan pijn en verdriet, verdrukking en mislukking, aan geleden verliezen en graven die gedolven werden en ook weer gedicht. Wat achter ligt, weten we. Wat komen gaat, is onbekend. Want we zijn van gisteren en weten niet, zegt Job. We gaan voort, ook als er geen pad ligt, als nergens uitkomst lijkt, als de moed ont­ breekt. ‘Zeg den kinderen Israëls dat zij voorttrekken’.

De redactie van De Saambinder wenst al haar abon­ nees/lezers een gelukkig nieuwjaar. We reiken u de beste wensen aan, in de wetenschap dat ook in het nieuwe jaar het ‘beste’ een nieuw hart is. Dat is het beste wat ons in 2020 kan overkomen, een hart dat de Heere vreest, een God voor ons hart, een Borg voor onze schuld. Dat is onze wens, voor u en al de uwen. Van harte wensen we allen die, op welke manier dan ook, arbeid mogen verrichten in de gemeenten Gods onmisbare zegen toe. We denken aan predikanten, studenten, ouderlingen en diakenen, zendingswerkers in veraf gelegen streken, evangelisten in eigen land, catecheten en verenigingsleiders, kosters en organis­ ten, en al die anderen die veel werk verzetten dat door weinigen wordt gezien en te weinig wordt gewaar­ deerd: De Heere zij met ulieden!

Ook allen die met liefde meewerken aan ons kerkelijk blad wensen we toe wat nodig is, gezondheid, wijsheid en voorzichtigheid, want zonder Hem kunnen wij niets doen.

We denken aan de deputaten die trouw zorgen voor de belangen van De Saambinder, aan de medewerkers van het kerkelijk bureau in Woerden, aan het personeel van Verloop drukkerij in Alblasserdam, aan scribenten en redacteuren.

‘...dat zij voorttrekken’. Het is opeens 2020. Bijna onop­ gemerkt schoven we een nieuw decennium binnen. We gaan voort, in het uitzien of de God aller genade onze gemeenten nabij wil zijn, of Hij in het onrustige kerkelij­ ke leven wil zijn als een rondas en een beukelaar, of Hij voor onze gezinnen wil zijn als een Schild en ons hoog vertrek.

Zo breken we weer op, zogezegd, en zo gaat het met al onze ballast op het water van de Schelfzee aan, met het gebed op de lippen of de almachtige God door woeste baren en brede stromen een weg wil banen, ook daar waar misschien niet eens meer een pad lijkt te zijn.

Ook in 2020 zal van ons niets goed te zeggen zijn. We zijn zondaren, eerrovers Gods. We blijven onverbeterlijke kwaaddoeners. Maar Christus is ook de Onveran­ derlijke, Hij blijft Dezelfde, gisteren en heden en in het jaar dat ons wacht, tot in der eeuwigheid.

Namens de redactie, J. van ‘t Hul

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen