Deze zal groot zijn

Wat betreft de zegen van Kerst krijgen we de indruk dat dit helaas nogal eens tot de maand december beperkt blijft. Vandaar dat we willen mediteren over een adventsstof in januari. Een heils-feit gaat immers over Gods heils-handelen, en dat is aan geen tijd of plaats gebonden.

De woorden van de engel, hier gesproken tot Maria, hebben een reikwijdte die ver boven Advent en Kerst uitstijgt, en ons laat zien hoe heerlijk de bediening van de geboren Koning is en ook blijft. In de overdenking hiervan beperken we ons nu tot de staat van Zijn vernedering.

‘Deze zal groot zijn’. ‘Deze’. Zo wordt Hij ons ook na Advent en Kerst aangewezen in al Zijn Middelaarsbediening en Middelaars-graveerselen. Over groot zijn en groot doen denkt de gevallen mens wel te kunnen meepraten. Leven wij met onze kinderen immers niet in een wereld waarin alles draait om grootdoenerij?

Alles wat groot is, heeft zo gauw onze bekoring. Grote gebouwen, grote huizen, grote gemeenten, grote mensen..., ja, vult u het zelf maar in. Nebukadnézar sprak: ‘Is dit niet het grote Babel, dat ik gebouwd heb tot een huis des koninkrijks, door de sterkte mijner macht en ter ere mijner heerlijkheid?’ (Dan. 4:30).

Geestelijk ligt het van nature helaas niet anders. Toen de mens in het Paradijs als God wilde zijn, wilde die mens groot worden. Net zo groot als God. Hier ligt de wortel van alle menselijke grootdoenerij. Helaas komt dit zelfs voor na ontvangen genade. Groot worden en groot doen met genade. Natuurlijk kan dat niet, want genade maakt altijd klein. Toch gebeurt het. Wat kunnen we groot doen met onverdiende en ontvangen weldaden. Wat is geestelijke hoogmoed een groot kwaad. Laat daarom nu het woordje ‘Deze’ eens genoeg zijn om ons van onze vermeende grootheid af te brengen. Want het is van tweeën één: of Hij is groot, of ik ben het. En als Hij het is, ben ik het niet. Als Hij het niet is, ben ik het. Genoeg stof tot mediteren, lijkt mij zo.

Gedaante noch heerlijkheid

‘Deze’. De Schrift wijst Hem aan. De vraag dringt waarin Hij dan groot is. Voorwaar geen onbelangrijke vraag, want hieraan ligt een verborgenheid ten grondslag.

De wijsheid hierin is de wijzen en de verstandigen verborgen, maar de kinderkens geopenbaard. De profeet Jesaja schrijft dat Hij geen gedaante noch heerlijkheid had als wij Hem aanzagen. Welnu, zo is het ook buiten het geloof om. Zeer gering was Zijn verschijning op deze aarde. Een voederbak was Zijn wieg. Is deze niet Jezus, de Zoon van Jozef, Wiens vader en moeder wij kennen? De vossen hebben holen, en de vogelen des hemels nesten, maar de Zoon des mensen had niet waar Hij het hoofd kon nederleggen. Wat is Zijn einde gering geworden, daar letterlijk vervuld is wat de profeet in de Psalm reeds had geprofeteerd: ‘Ik ben een worm en geen man’. Maar wat ziet het geloof hier met een geestelijke verrekijker en een geestelijk vergrootglas. Het komt er maar op aan hoe u het bekijkt.

‘Deze zal groot zijn’. Niet alleen in Zijn verhoging, maar ook - of mag ik zeggen juist - in Zijn vernedering? Wat is Jezus groot en sterk als Hij de weg gaat die God de Vader Hem heeft opgelegd. Wat is de Middelaar groot, juist als Hij al de krankheden en smarten van Zijn volk op Zich neemt. Wat verrijst Hij als de machtige Leeuw uit Juda’s stam, als het geloof de straf die ons de vrede aanbrengt, mag zien als op Hém gelegd.

Hoe is Hij dan toch zo groot? Ach, het wordt ons duidelijk als we door een geschonken geloof elk detail van Jezus’ vernedering door Gods Geest leren toe-passen op onszelf. Wat rijst een nijpende schuld en een vloekende wet dan hoog op als deze op Hém wordt gelegd. Wat wordt een kleine zonde dan groot, als we de Borg zien kruipen door de hof. Wat weegt het recht Gods dan zwaar als ik leer dat de Middelaar daar kroop voor mijn zonden en schuld.

Hier neig ik het oor, daar ik op Gods inspraak wacht. Want ik kan die prijs der ziele, dat rantsoen, aan God in tijd noch eeuwigheid voldoen. Wat rijst de Borg dan in waardigheid als het geloofsoog op Hem leert zien en rusten. Wat wordt Hij groot in macht, als Hij de zaak van de zaligheid komt over te nemen voor arme en verloren zondaren. Hoe groot, hoe schitterend is Zijn eer - in deze niet door ’t heil aan Hém, maar nu aan mij bewezen!

Wat wordt een kleine zonde dan groot, als we de Borg zien kruipen door de hof. Wat weegt het recht Gods dan zwaar als ik leer dat de Middelaar daar kroop voor mijn zonden en schuld.

Koning in der eeuwigheid

En geliefde lezer, nu hebben we het alleen nog maar over Zijn grootheid in Zijn vernedering. Overdenk eens dat, als Hij daar nu reeds zo groot is, hoe oneindig groter Deze is in Zijn verhoging. Daarop zal de engel ongetwijfeld gedoeld hebben als hij in het volgende vers zegt dat Hij over het huis Jakobs Koning zal zijn in der eeuwigheid (vers 33).

Ik volsta in dit korte bestek met nog te wijzen op de grootheid van Zijn genade voor grote zondaren. Groot en ruim is de aanbieding van Zijn vriendschap aan vijanden. Groot is de ruimte die er is bij God vandaan.

Welaan, overdenk de woorden eens en laat een grote Zaligmaker toch niet tevergeefs nodigen, want dan zal diezelfde nodiging aanstonds uw grootste smart zijn in de plaats waar zij nooit meer zal klinken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen