Wie zou zóiets ooit doen?

Dat volgen kan blijkbaar op verschillende manieren. Daar is een volgen zoals de discipelen met de bekenden dat deden, of een volgen zoals de scharen, waaronder de wenende vrouwen, of een volgen zoals Simon van Cyréne, waarvan Gezelle dichtte: ‘Simon van Cyrene / nooit en zal het verdwenen / nooit en zal het verloren gaan / hetgeen gij hebt voor God gedaan’. Maar dan wel om datgene wat God voor hém had gedaan. Vandaag gaat bijna de hele wereld achter Jezus aan in ‘The Passion’. Een soort alternatief voor carnaval.

Judas volgde Hem ook, vanzelf! Hij volgde de Meester altijd, onopvallend en zonder verdenking te midden van de anderen. Petrus zegt in Handelingen 1:17: ‘Want hij was met ons gerekend en had het lot dezer bediening verkregen’. Judas behoorde tot de weinige begenadigden die de Heere Jezus altijd omringden. En zo was Judas, vanuit de directe omgeving, getuige van de woorden, wonderen en tekenen van de Heere Jezus.

Luisteren naar Jezus

In Matthéüs 5 lezen we: ‘En Jezus de scharen ziende, is geklommen op een berg; en als Hij nedergezeten was, kwamen Zijn discipelen tot Hem. En Zijn mond geopend hebbende, leerde Hij hen’. Daar zat Judas bij. Met mond en ogen heeft hij geluisterd, behalve met zijn hart. Maar dat konden de anderen niet weten. Want er is niemand die in ons hart kan kijken, behalve de Heere. ‘Want Jezus wist van den beginne wie zij waren die niet geloofden, en wie hij was die Hem verraden zou’ (Joh. 6:64).

Nee, Judas deed voor de anderen niet onder in zijn woorden, gebeden, preken, tekenen en wonderen. Hij heeft zelfs duivelen uitgeworpen, lezen we in Lukas 9. Van hem is het écht waar: Hij werpt de duivelen uit door Beëlzebul, den overste der duivelen’ (Luk. 11:15). Zo ver kan het komen in het lijken op een discipel, een kind en knecht van de Heere. Maar schijn bedriegt.

O, wat kan de duivel daar het volk van God mee aanvallen en bestrijden. Of kent u, ken jij dat niet? Dan is er een vrezen dat het allemaal nooit waar is geweest, en dat ze zich bedriegen voor de eeuwigheid. Dan zegt zo’n aangevochten ziel: ‘Heere, als het nu nooit waar is geweest en als het allemaal bedrog en van mezelf is, wilt U het dan wegnemen en me bekeren zoals U al Uw volk bekeert?’

Onder die vertwijfeling is er een bitter wenen, zoals Petrus heeft geweend. ‘Vertroost mijn ziel in haar geween, en zeg haar: ‘’k ben uw heil alleen’. Nee, dat kende Judas niet. Daar moest hij ook niets van hebben. Hij moest sowieso niets hebben van dat arm en ellendig volk, al lag hij met hen aan de maaltijd in het huis van Simon, de melaatse. Daar werd hij ontmaskerd als de dief, die zogenaamd de armen altijd met zich had.

De schijn hooghouden

Zo ging Judas ook aan het Heilig Avondmaal. Waarom niet...? Ze moesten vooral niet weten wie hij in werkelijkheid was. Hij hield de schijn hoog. En zo pendelde hij tussen de Mammon (geldgod) en Jezus, de Zoon van God. Maar de Waarheid gaat de leugen ontdekken. ‘Wat ik beraad, of wil betrachten, Gij kent van verre mijn gedachten’. ‘Welke een iegelijk vergelden zal naar zijn werken’ (Rom.2:6).

Judas, de verrader van Jezus, zit aan het Heilig Avondmaal. Wat moet dat het lijden van de Heere Jezus hebben verzwaard wanneer Zijn discipel een leidsman is geworden van de bende waaraan Hij overgeleverd wordt. Ik denk dat Lukas heeft gehuiverd toen hij, gedreven door de Geest, schreef: ‘En de Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk besloten is; doch wee dien mens door welken Hij verraden wordt. En zij begonnen onder elkander te vragen wie van hen het toch mocht zijn die dat doen zou’ (Luk. 22:22-23). Wie zou zóiets ooit doen?

Hier ontdekt de Heere Christus Zijn discipelen aan het innerlijke verderf van het hart. Immers, ze denken nu niet aan een ander, maar aan zichzelf. ‘Ben ik het Heere?’ Wat nu in deze woorden van de Heere Jezus door de godsdienst en de wereld niet gehoord wordt, dat horen Gods kinderen. Dat vervult hen met vreze en beven. Smytegelt zou zeggen: ‘Leg daar nou je hart maar eens bij!’

Door onweder voortgedreven

Geliefde lezer, dit is het eerste waar de Heilige Geest ons door het geloof brengt. Bij de totale verdorvenheid van ons hart. Dan ben ík die verrader en moordenaar van de Heere Jezus. ‘Maar wee dien mens door welken de Zoon des mensen verraden wordt’ (Matth. 26:24).

Judas kon er niet onder buigen. Zijn geweten bleek niet meer te functioneren. Maar u, en jij, die door het verraden en verloochenen van de Heere Jezus geen rust kent voor de ziel, mag ik in alle ernst welmenend wijzen op Hem, Die Zich daarvoor heeft laten verraden en laten vermoorden, om te verzoenen met God. Met die door schuldbesef getroffen en verslagen harten, de door onweder voortgedrevenen wil Hij Avondmaal houden. Hier in beginsel en straks volmaakt in het Avondmaal van de bruiloft des Lams.

Daarvoor moest de moordenaar een moordenaar worden, ter zijde van Jezus aan het kruis op Golgotha. Judas heeft het paradijs der geldgierigen moeten ontdekken in de diepte van de hel. Daarentegen ging de moordenaar naar het paradijs in het eeuwig Koninkrijk van God.

Tot slot een indringende vraag aan u, jou en mezelf: Ben ik onderweg naar beneden óf onderweg naar boven? Nee, niet voor de verrader, maar voor de verloste is deze psalm gegeven: ‘Dan ga ik op tot Gods altaren, tot God, mijn God, de bron van vreugd’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen