ELSKE WAARHEEN?

Voor hen was het een wonder geweest dat Elske bij hen terechtgekomen was. Hun rustige leven, met het stille verdriet om hun eigen dochter, werd opeens anders. Elske, met haar vrolijke karakter, werd een zonnetje in huis. Ze dachten dat het altijd zo zou blijven, maar hoe snel kwam er verandering in. Daar had oma niet op gerekend. Hoe graag had ze tegen Elske gezegd: ‘Kind, jij blijft toch zeker bij ons?’ Maar dat mocht ze niet zeggen. Willem is Elskes vader en ze hoort bij hem.

Ze had nog een kleine hoop gehad dat Elske zelf zou zeggen: ‘Ik wil liever hier blijven’. Maar Elske zei het niet. Natuurlijk niet, trekt een vader niet meer dan een opa en oma? Toch weet oma zeker dat Elske, hoe vrolijk ze ook deed, het heel erg had gevonden om hier weg te gaan. Ze wist immers zelf heel goed dat ze bij haar vader een heel ander leven zou krijgen. Elske is erg wijs voor een twaalfjarige.

‘Ja Bets’, verbreekt opa de stilte, ‘Gods wegen zijn anders dan onze wegen. En wat is het moeilijk om alles aan Hem over te laten, zeker nu we weten dat Elske in een andere wereld terecht is gekomen. Zal ze het daar moeilijk krijgen? Als Elske vast mag houden aan Gods Woord, omdat de Heere haar Zelf vasthoudt, ja, dan zal ze het moeilijk krijgen’.

‘Zo’n kind’. Oma zegt het met een snik. Zo zitten ze naast elkaar, opa en oma. Oma weer met haar handen in haar schoot, gevouwen handen. De zon gaat schuil achter een dikke wolk en er waait een frisse wind.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen