ELSKE WAARHEEN?

Tegen niemand zegt ze het en aan Heleen schrijft ze het ook niet, maar hoe mist zij dit alles. Zij heeft geen nieuwe vriendin. Ze heeft heus wel een leuke klas, maar deze school is zo heel anders dan zij gewend is. Het is geen christelijke school. Eerst kon haar dat niets schelen, wat maakte het eigenlijk uit? Maar ze merkt nu duidelijk dat het voor haar wel wat uitmaakt. Er zijn aardige meisjes bij, natuurlijk, maar ze hebben heel andere hobby’s dan zij en Heleen hadden. Veel meisjes gaan naar dansles, of zitten op een sportclub. Sommigen gaan zelfs al naar een disco. Een meisje is er dat opvalt omdat ze, net als zij, altijd een rok draagt. Dit meisje bemoeit zich met niemand. Ze heeft haar weleens opgezocht, maar het is een saai kind. De kinderen lachen haar uit, maar ze maakt het er zelf naar. Als ze haar plagen, begint ze al gauw te huilen. Aan haar, Elske, vragen ze ook weleens waarom ze nooit een broek draagt. Zij zegt: ‘Dat moet ik toch zelf weten’. Daar hebben die meiden niks mee te maken, klaar! Erger vindt ze het dat Marja er steeds over zit te zeuren. Van school gaan haar gedachten naar thuis. Wat is alles anders geworden! Lezen aan tafel doet ze niet meer en bidden doet ze eigenlijk zomaar ongemerkt. Elske, in haar spontaniteit, zei in het begin overal iets van. De cafetaria is zondags open en op zondag werken mag niet. Marja had erom gelachen... In de cafetaria staan fruitautomaten en het is heus wel leuk om naar te kijken, maar het is gokken, spelen met geld, en ook dat mag niet. Marja zei: ‘Iedereen moet dat maar voor zichzelf weten’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen