Het lasteren van de Heilige Geest

Eerst een van de drie Schriftplaatsen uit de evangeliën, waar over het lasteren van de Geest gesproken wordt. In Matthéüs 12:31 en 32 lezen we: ‘Daarom zeg Ik u: Alle zonde en lastering zal den mensen vergeven worden; maar de lastering tegen den Geest zal den mensen niet vergeven worden. En zo wie enig woord gesproken zal hebben tegen den Zoon des mensen, het zal hem vergeven worden; maar zo wie tegen den Heiligen Geest zal gesproken hebben, het zal hem niet vergeven worden, noch in deze eeuw, noch in de toekomende’.

Het lasteren als proces

Deze zonde is er niet zomaar opeens. Er is sprake van een toegroeien naar deze lastering.

Jezus is in Matthéüs 12 bezig met goed te doen en te laten zien waartoe Hij gekomen is. Er groeit een bepaalde spanning onder het volk. Een groep Farizeeën wil Hem vangen, terwijl Zijn familie Hem wil redden. Maar Jezus blijft in kalme middelaarsrust gewoon Zijn werk doen. Als Hij vervolgens een blinde/stomme en door de duivel bezeten man door Zijn machtswoord ver-lost, gebeurt het: opeens wordt de schare enthousiast en noemt Hem ‘Davids Zoon’. De Farizeeën barsten echter uit in woede en tegen beter weten in zeggen zij: ‘Deze werpt de duivelen niet uit dan door Beëlzebul, den overste der duivelen’. Wat Jezus doet, komt dus niet van boven, maar van beneden. Het is niet uit de hemel, maar uit de hel. En dán volgt het genoemde tekstgedeelte.

Het gaat dus om het loochenen en lasteren van Jezus, moedwillig en uit haat, tégen de overtuiging van de Heilige Geest in. Laten we de uitleg samenvatten: dit lasteren is een proces waarbij we tegen beter weten in Gods werk aanduiden als duivels werk.

In de praktijk

De onvergeeflijkheid van dit kwaad geeft er een geweldige ernst en diepe inhoud aan. En natuurlijk is het de vraag of dit in een enkel artikel rechtgedaan kan worden. Vooral omdat er in de praktijk van het leven erg geworsteld kan worden met de gedachte schuldig te staan aan de lastering van de Heilige Geest. Het is immers een onvergeeflijk kwaad. Dus, wat baat je bidden en je kerkgaan dan nog? Wat in de pastorale praktijk opvalt, is dat er niet duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen het zondigen tegen de Heilige Geest en dit lasteren van de Geest. We hoorden inmiddels over: het bedroeven, uitblussen, liegen en tegenstaan van de Geest. Laten we duidelijk onderscheiden en het ook duidelijk benoemen: de ónvergeeflijke zonde is alleen dít lasteren van de Geest. Daarnaast is er nog allerlei kwaad met betrekking tot de Heilige Geest - zoals we al zagen - maar dat kwaad is wél vergeeflijk.

Daarom een dringend advies: wanneer u of jij het hier moeilijk mee hebt, lees daar eens wat over, zodat je weet wat deze zonde inhoudt, opdat vrees voor dit kwaad zich niet misschien nodeloos vastzet in je gedachten. De satan gaat (ook hier!) zo listig te werk. Hij maakt (ook hier!) misbruik van onze onkunde. Er wordt vaak door onwetendheid onterecht met deze zonde geworsteld.

Afsluiting

Wanneer we vrezen dit kwaad gedaan te hebben, is dat een bewijs dat we het juist niet gedaan hebben. Want de mensen die dit kwaad wel hebben gedaan, zijn al zo verhard dat ze er niet eens meer voor vrezen.

Ook is dit lasteren van de Geest niet het zondigen tegen een van Gods concrete geboden, zoals bij voorbeeld tegen het derde gebod: vloekgedachten. Of tegen het zevende gebod: zelfbevrediging of pornopraktijken. Niet dat dit geen kwaad zou zijn, maar het betreft niet het lasteren van de Heilige Geest.

Van al dát kwaad geldt: ‘Maar neen, daar is vergeving, altijd bij U geweest...’. Zoek die vergeving dan ook, nu!

(slot)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen