Ds. Labee over: Leesdienst en kerkdienst

Leesdienst

Het is ‘maar’ leesdienst... Een gedachte die bij sommige kerkgangers leeft en zelfs wel wordt uitgesproken. Ernstiger, sommigen die min of meer trouw opkomen wanneer een predikant voorgaat in de bediening van het Woord, komen op een lees-zondag slechts één keer of helemaal niet. Ook komt het voor dat men elders een onderkomen zoekt.

We behoeven er niet veel woorden voor te gebruiken. De vraagsteller van de eerste vraag heeft gelijk! Het getuigt niet van verbondenheid aan de gemeente, gehoorzaamheid aan de afgelegde belijdenis en evenmin van eerbied voor de inzettingen van de levende God. Ook van leesdiensten geldt het woord van de Koning van de Kerk: ‘Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen’ (Matth. 18:20). Het is te vrezen dat er een verachten is van wat de Heere nog geven wil door middel van de leesdiensten. Wat heeft de Heere - ook in de geschiedenis van ons kerkverband - doen blijken dat Zijn Geest werkzaam was onder deze diensten. Ook al blijft het Gods uitdrukkelijke wil dat er gepréékt wordt.

Persoonlijk voelen we altijd wat weerstand als er gesproken wordt van ‘levende’ verkondiging bij het dienen van een predikant in de eredienst. Ongetwijfeld zal het als ‘levendiger’ ervaren worden boven een leesdienst. Maar Gods Woord leert ons: ‘Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel en des geestes, en der samenvoegselen en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten’ (Hebr. 4:12). Bij dat woord ‘levend’ schrijven onze kanttekenaren (30): ‘Namelijk door de werking des Heiligen Geestes, Die dit leven en deze kracht daardoor in onze harten openbaart’.

Voor zowel de preekdiensten als de leesdiensten blijft gelden dat het altijd gebrekkige hulpmiddelen zijn. Er wordt weleens gesproken over ‘slijk’. Adamskinderen kunnen de boodschap van Gods heilig Woord niet volmaakt vertolken. Alleen als de Heere erin meekomt met Zijn Heilige Geest en onvolkomen woorden wil zegenen, zal het dienstbaar zijn voor onze ziel. Dan zal het gaan zoals bij de Zaligmaker, Die ‘slijk’ streek op de ogen van de blinde. Dat was het middel waardoor hij ziende werd. Lezer(es), zult u de middelen getrouw waarnemen? Door het genademiddel van het (gepredikte of gelezen) Woord wil de Heilige Geest mensen zalig maken en onderwijzen.

Kerkdienst

De tweede vraagsteller is bezorgd over diensten die (ver) de anderhalf uur overschrijden, met name voor ouderen en jongere kinderen. Alle broeders in de bediening zullen zich er weleens schuldig aan maken. En soms zijn het niet de moeilijkste beurten als er wat ‘water onder schip komt’. Ook in het luisteren valt de tijd weleens weg voor heilbegerige zielen. Maar inderdaad is er een zekere tijdgrens. In verschillende oude kerken vindt men nog een zandloper. Daarvan is werkelijk gebruik gemaakt! In de meeste gevallen had de prediker het recht om gedurende de preek één keer de zandloper om te keren. Maar zodra het zand opnieuw het onderste glas had gevuld, moest het ‘Amen’ klinken. Waagde de dominee het om dan nog voort te gaan, dan kreeg hij een boete. Van de bekende ds. L.G.C. Ledeboer (1808-1863) is bekend dat hij de zandloper nog een keer omdraaide met de woorden: ‘We nemen nog een glaasje’.

Op tijd preken is een kunst op zichzelf. De vraag van een student naar een goede handleiding voor de predikkunde, beantwoordde Luther (1483-1546) eens als volgt: ‘Eerst moet je leren de preekstoel te beklimmen, daarna leer je om er een poosje op te staan en ten derde moet je ook leren er weer af te komen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen