Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

‘We hebben daar samen geschreid’

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

‘We hebben daar samen geschreid’

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Nergens hoort of ziet men dat er een bukken voor God is, noch door overheden, noch door onderdanen. Gods Woord leert ons dat de zonde van bedrijf en nalatigheid bij overheden en machten begint, omdat die de onderregeerders zijn onder de Opperregeerder. En als die de tucht inhouden en Gods Wet gaan verlaten en verbreken, is niets anders te wachten dan alle uitbreking van de zonde, waar de ene zonde de andere baart’.

Bovenstaande woorden zouden uitgesproken kunnen zijn door een predikant in onze dagen tijdens een tijdrede of boetepreek op biddag of dankdag, ziende op de wereldwijde pandemie en op het verval van land en volk. Het citaat is echter gehaald uit een oude brochure met als titel ”Een overdenking over den toestand van Land en Kerk in een brief aan mijne vrienden”, door Pl. Kleijn te Rotterdam. De brief is uitgegeven door J.P. van den Tol Jz. te Nieuw-Beijerland in 1933. Zelf heb ik een exemplaar van het ”2 e Duizendtal”. De brochure kostte 25 cent. En in de magere crisisjaren van toen moest je elk dubbeltje omdraaien! Kennelijk was er vraag naar een dergelijke overdenking. De inhoud van deze brief leert ons dat in diverse opzichten de geschiedenis zich herhaalt. De wijze Prediker zei reeds: ‘Er is niets nieuws onder de zon!’ En de geschiedenis leert ons ook dat we niets van de geschiedenis leren. De brochure getuigt er ook van dat de (zeer eenvoudige en bepaald niet academisch gevormde) schrijver een goed verstand had en dat hij de tijdgeest met veel inzicht en ernst wist te doorgronden. En dat ging gepaard met een degelijke kennis van Gods Woord en de kerkgeschiedenis.

Beminnelijk man

Wie was deze schrijver? Pleun Kleijn heeft vele jaren gewoond, gewerkt en gekerkt in Rotterdam, maar zijn geboortegrond lag in de Hoeksche Waard: op 8 december 1869 werd hij geboren aan de Korendijk in de gemeente Goudswaard. Zijn ouders waren Klaas Kleijn en Jannetje Bijl. Het gezin behoorde tot de Nederduits-Hervormde kerk. In zijn jeugdjaren heeft Pleun echter weinig of geen betrekking gehad op het kerkelijk leven. Naar zijn eigen getuigenis leefde hij zonder God in de wereld.

Pleun trad op 21 mei 1903 in het huwelijk met Willempje de Jong, geboren te Zuid-Beijerland. Willempje was toen 22 jaar oud. Ze vestigden zich in Hillegersberg. Op 21 juni 1926 vertrokken ze naar Rotterdam, waar Kleijn tot aan zijn overlijden in 1949 woonde in de Sionstraat 31a (in Kralingen). Het huwelijk werd gezegend met negen kinderen, maar rouw en verdriet was menigmaal hun deel: ze moesten vier kinderen grafwaarts dragen, onder wie zijn jongste zoon, de zwaar gehandicapte Jacob. Dagelijks kon men Pleun achter het invalidenwagentje zien lopen, waarin de jongen zat. In een brochure, getiteld ”Ho e kunnen de zonden van Gods volk als paarlen gehecht worden aan de kroon der verdiensten Christi?” (1938) schrijft hij bijna aan het einde: ‘En hier eindig ik met mijn overdenkingen, die ik de laatste weken overdacht heb achter het invalidenwagentje van mijn jongste zoon, die een zenuwpatiënt is, waar ik dagelijks enkele uren mee uitrijd’.

Ds. W.C. Lamain, die toen de predikant was van Rotterdam-Zuid, kon zich het jaren later nog herinneren: ‘Ik reed met de auto aan de buitenkant van de stad door een plantsoen, waar zulke grote bomen stonden. Het regende die morgen zo hard. Daar zag ik die oude vriend onder een boom staan. Zijn jongste zoon, toen 21 jaar oud, missend zijn redelijk verstand, reed hij in een invalidenwagen. Och, wat voelde ik mij aangetrokken tot die vriend, die zo’n zwaar kruis te dragen had. Ik reed er heen en stapte uit de auto. Het eerste wat hij tegen mij zei was: Dat kind is nu 21 jaar oud en ik ben er nog nooit mee onder God kunnen komen. O, wat trof het diep in mijn hart. Een man met zoveel genade en dan dat kruis nog nooit kunnen aanvaarden. We hebben daar samen geschreid’.

Jacob Kleijn overleed in 1939 op 21-jarige leeftijd. Vader Pleun besteedde niet alleen veel tijd en aandacht aan zijn eigen kinderen. In het algemeen had hij een zwak voor de jeugd. Hij moet trouwens toch een beminnelijke man geweest zijn. Aangenaam in de omgang.

(wordt vervolgd)

Vader Pleun besteedde niet alleen veel tijd en aandacht aan zijn eigen kinderen. In het algemeen had hij een zwak voor de jeugd.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 augustus 2020

De Saambinder | 20 Pagina's

‘We hebben daar samen geschreid’

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 augustus 2020

De Saambinder | 20 Pagina's