Uit genade zalig geworden

De e zonde leidt onomkeerbaar tot de dood, maar genade brengt de zaligheid, redding. Daarom klinkt in ons tekstvers een loflied op genade die het grootste geluk brengt dat een mens kan overkomen, namelijk de zaligheid. Dan is alles goed, dan rust een mens in God.

In het begin van Efeze 2 horen we andere klanken. Daar lezen we dat onze misdaden de dood teweegbrengen. Dood is daar een vreselijke werkelijkheid. Jullie waren dood, zo spreekt Paulus mensen in Efeze aan. Even later sluit hij zichzelf erbij in. Ik, Paulus, was ook zo. En dood was meer dan een toestand, het was ook een activiteit. Wat bedoelt Paulus daarmee? Een dode kan toch niets meer doen? Dat is zo. Hier gaat het om mensen die buiten Christus zijn. Zij zijn geestelijk dood. Zij kunnen voor God niets goeds doen.

Zo zijn wij allen van nature. Wij leven onze dood uit als actieve vijandschap tegen God. We nemen actief deel aan het verzet van satan en wereld tegen God. Belangrijk is dat we dat beseffen. Niet voor niets spreekt Gods Woord hier over misdaden. Een misdaad vraagt om verbetering, herstel en vergeving. Herstel is niet geloofwaardig zonder bewustwording en belijdenis van schuld. Maar vanuit onszelf zien we niet wat we verkeerd doen voor God. We drinken de zonden in en hebben er geen spijt van, zo erg zijn wij verkleefd aan de zonde en daarmee aan de dood. En we kunnen ons er niet van losmaken. Met niets van deze aarde. Alles op deze aarde ligt immers onder de vloek van de zonde. Alleen iets wat niet van deze aarde is, kan ons bevrijden. En toch is er zaligheid. Is uw vraag hoe dat ooit mogelijk is?

Genade en liefde

Genade is het sleutelwoord om gevangenen vrij te maken van hun doodstaat. ‘Uit genade zijt gij zalig geworden’, zo schrijft Paulus hier. Genade komt op uit liefde, en dat is een liefde voorbij alles wat een mens verdienen kan. Liefde die de zonde en de dood kan overwinnen, kan alleen maar uit de hemel komen. Daar woont de Heere. Genade komt op uit Hem.

Heel treffend noemt ons tekstvers genade een geschenk: genade is Gods gave. Niet voor niets lezen velen in dit vers een wachtwoord van de hervormers. De zaligheid is alleen door genade! Die genade is het werk van God de Vader. Tegenover de mens die dood is in zonden en misdaden, schittert de rijkdom van Gods barmhartigheid. In Hem is een eeuwige fontein van ontferming, Hij is de Bron van alle goeds. En Hij heeft in Zijn eeuwigheid besloten om zondaren zalig te maken.

Dat kan maar op één manier. Er is maar één Middel om zondaren te verlossen. De Heere zond Zijn eigen Zoon om in hun plaats te sterven. En Hij wekte Zijn Zoon op uit de dood, en tot diepe verwondering met Hem ook dode zondaren. Daarom lezen we in Efeze 2 dat God levend maakt met Christus. Want zonder en buiten Christus is er geen leven, maar zielsverderf. Dat wil niet zeggen dat de levend gemaakte zondaar de volle rijkdom die er in Christus is onmiddellijk volledig beseft. Wel ontvangt hij een vermogen om die kennis van Christus te ontvangen. Dat is het geloof. Dat is voor de zaligheid als een kanaal of een deur. Het geloof is dus het instrument om de zaligheid te ontvangen.

Genade en geloof

We zagen dat genade een geschenk is van de Heere. Het is Gods gave. We zien nu dat die genade ontvangen wordt door het geloof. Maar niet alleen genade is een geschenk van boven, ook het geloof is dat. Als ons tekstvers spreekt van Gods gave, gaat dat zowel om de genade als om het geloof. Dat moet ook wel. In de mens zelf is geen vermogen om te geloven achtergebleven. Dat vermogen moet hij ontvangen. Dat wordt ingeplant bij zijn nieuwe geboorte. Daarom is het geloof Gods gave. Hoe heerlijk komt hier dat andere wachtwoord van de hervormers uit: de zaligheid is alleen door het geloof. Ook dat geloof is een geschenk, ja, ook het geloven zelf. De Bijbel kent vele woorden voor geloven. Christus Zelf noemt het een hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, dat wil zeggen: naar de gerechtigheid die redt van de dood. Dat is de gerechtigheid die in Christus Jezus is.

Hoe kan het geloof weten waarin het geloven moet? Dan moet het Voorwerp van het geloof gepredikt worden, Gods rijke barmhartigheid, Zijn eisend recht en Zijn ontferming in Zijn Zoon Christus. Christus als de Herder der schapen moet gepredikt worden, en als de Borg Die aan het kruis Zijn leven gaf om doodschuldigen vrij te kopen. Hij moet worden voorgesteld tot een verzoening van zonden, zoals de slang verhoogd is in de woestijn. Zo wordt een rijke Christus aangeboden in de prediking. Er gebeuren wonderen wanneer Gods Geest Zich verbindt aan het gepredikte Woord. Dan is er Geest en leven. Dodelijk verwonden, die zagen op die slang in de woestijn, ontvangen leven. Het is God Die levend maakt, Die verwondt om te helen, en het is de Geest Die over die rijkdom in Christus tot het hart spreekt. De Geest leert het geloof de toevlucht te nemen tot die Rots van behoud. En wie als een verloren zondaar tot Hem vlucht, voor die zal het zo meevallen. Want die Geest verzekert van genade en leidt in alle waarheid. Dat is op Gods tijd.

Gods kind mag ervaren dat te midden van de strijd er zekerheid ligt in het geloof. De Heere beantwoordde het gebed van de discipelen: ‘Heere, vermeerder ons het geloof’. Hij antwoordt nog. Kent u die rijke genade, deze voorsmaak van de zaligheid, dit ware geloof, deze Christus der Schriften?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen