Een veenbrand

We e denken aan de situatie in Syrië waar inmiddels 380.000 doden zijn gevallen. Aan de vijandelijkheden in de oostelijke provincies van de Oekraïne waar inmiddels 13.000 doden zijn te betreuren. Aan Libanon waar het volk opstaat tegen een falende overheid. Aan Libië waar het land steeds verder wegzakt in een bloedige burgeroorlog. En sinds enkele weken aan Wit-Rusland waar Loekasjenko zijn leger in paraatheid heeft gebracht om zijn eigen volk tot de orde te roepen.

Russische inmenging

We zien de laatste jaren dat de Russische betrokkenheid bij deze conflicten voortdurend toeneemt, terwijl Amerika zich steeds meer terugtrekt van het wereldtoneel. Dat begon al met de Russische inval in Georgië (2008) en later bij de annexatie van de Krim (2014). Daarna volgde de steun aan het regime van Syrië met brute bombardementen op scholen, terwijl Amerika de soldaten terughaalde. In Libië infiltreren de Russen met goedbetaalde huurlingen. En nu dan weer een nieuw conflict in Wit-Rusland.

Vroeger kwamen de Amerikanen in actie tegen bruut geweld, dwongen waar mogelijk tot onderhandelingen, of grepen in. Maar op dit moment lijkt er nauwelijks iemand meer in de Amerikaanse regering bereid om de leiding te nemen. Zij zijn teleurgesteld over de Europese geldelijke bijdrage aan het NAVO-bondgenootschap. Ook frustreert het hen dat wij weigeren onze gasen olie-importen uit Rusland te beperken ten gunste van hun schaliegas. Het gevolg van die Amerikaanse afzijdigheid is de toename van rechteloosheid op vele plaatsen in de wereld en met name aan onze grenzen. De mensen schreeuwen om hulp, maar er is geen helper. Als we niet uitkijken, wordt het een veenbrand die niet meer te blussen is, en uiteindelijk ook ons treft.

De taak van de overheid

Mogen wij wel zwijgend toezien bij alle gewelddadigheid en onrecht aan onze grenzen? De overheden dragen het zwaard immers niet tevergeefs, zij hebben een ‘zwaardmacht’ van God gekregen, ‘Want zij is Gods dienares, een wreekster tot straf dengene, die kwaad doet’ (Rom. 13:4). Deze zwaardmacht is de overheden gegeven opdat ‘wij een gerust en stil leven leiden in alle Godzaligheid en eerbaarheid’ (NGB art. 36).

Overheden hebben de taak om kwaaddoeners te straffen en de goeden te beschermen. Zij zijn Gods dienares en moeten de rechtsorde handhaven overeenkomstig Gods heilige geboden. Zij zijn geroepen het zwaard van de landsverdediging niet te verwaarlozen. Ook zijn overheden geroepen de oren niet te sluiten voor de verdrukking van buurvolken die zuchten onder geweld en onrecht, gedachtig ook aan onze eigen bevrijding in 1945.

Om Paulus’ argumentatie in Romeinen 13 goed te begrijpen, mogen we deze tekst verbinden met wat hij zegt over de Egyptische overheid in Romeinen 9. Daar zien we Gods oordeel over een overheid die niet als Gods dienares handelt. ‘Want de Schrift zegt tot Farao: Tot ditzelve heb Ik u verwekt, opdat Ik in u Mijn kracht bewijzen zou’ (Rom. 9:17). De Egyptische overheid verdrukte haar onderdanen en handelde niet als Gods dienares. ‘De kinderen Israëls zuchtten en schreeuwden over de dienst’ (Ex. 2:23). God hoorde het geroep en verloste Zijn volk door de hand van Mozes en Aäron. In het boek Richteren zien we opnieuw dat de HEERE het recht herstelde door geroepen richters tegen zowel binnenlandse als buitenlandse vijanden.

Noodschreeuw

Wanneer in de Bijbel niemand naar de verdrukte omziet, is er altijd nog de weg van de noodschreeuw. We vinden die roep in nood vanaf Exodus 2 bij Israël in Egypte tot aan Openbaring 6 bij de zielen onder het altaar. ‘Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet’ (Ps. 10:14). Het valt te vrezen dat de rechteloosheid in onze dagen alleen maar toeneemt. De verdrukker meent vrij spel te hebben, maar God hoort het geroep.

De koningen der aarde, de groten en de machtigen zullen hierover ter verantwoording worden geroepen. Zij hebben niet gehandeld als Gods dienares, maar zichzelf verafgood. Met grote schrik vluchten zij weg voor Hem Die op de troon zit (Openb. 6:15).

In het bijzonder hoort God de roepstem van Zijn kinderen. ‘Hun zaak zal bekend worden de zaak des Zoons Gods te zijn’ (NGB art. 37). ‘En God zal alle tranen van hun ogen afwissen’ (Openb. 21:4). Die toekomst is zeker, want Christus heeft ‘de overheden en de machten uitgetogen’ en over hen getriomfeerd (Kol. 2:15).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen