Van aangezicht tot aangezicht

Het bijzondere van een preek is dat het Woord van God wordt verkondigd aan deze mensen: op deze tijd en op deze plaats. Dat stemt overeen met het uitgangspunt dat de gemeente op die tijd en op die plaats ook werkelijk samenkomt.

Door mediatechniek zijn wij eraan gewend geraakt om de boodschap los te maken van tijd en plaats. Mediatechniek kan een boodschap abstract (boeken) of virtueel (digitale media) beïnvloeden. Vóór de boekdrukkunst hadden mensen hier geen last van. Hun communicatie was werkelijk, reëel. Dat is nog altijd het voordeel van momenten van persoonlijke ontmoeting. De persoonlijke betrokkenheid op de boodschap is dan zichtbaar en tastbaar.

1. Belang van de Woordverkondiging

Juist voor dit reële element heeft de Heere ons de prediking gegeven. Nu hebben de apostelen ook brieven geschreven. In de Vroege Kerk was die manier van communiceren niet onbekend. Sterker nog: de Heere heeft de Bijbel gegeven als Bron en norm, voor altijd en iedereen schriftelijk vastgelegd. De Heilige Schrift is volmaakt. Maar in de prediking verheft Hij Zijn Woord boven alle vormen van cultuur en communicatie. Dan wordt gesproken van aangezicht tot aangezicht. Dan maakt God Zijn Woord levend en krachtig door de bediening van Zijn Heilige Geest. Dit is onvervreemdbaar verbonden aan de bediening der verzoening.

Laten we daarbij onze definitie van eredienst zuiver houden. Het is een samenkomst van de gemeente waarin de dienst van God wordt waargenomen. Een eredienst is wettig als ambtsdragers aanwezig zijn, hetgeen de aanwezigheid van de gemeente veronderstelt. Digitaal verbonden zijn is niet hetzelfde als aanwezig zijn. Kerkgang is voor ons dus een Bijbels principe. We zien er daarom zo naar uit weer tweemaal per zondag naar de kerk te kunnen. We mogen ons niet gemakkelijk van deze inzetting laten vervreemden. Laten kerkenraden creatief zijn om hun gemeenteleden met inachtneming van maatregelen zoveel mogelijk de gelegenheid van de zondagse kerkgang te bieden.

2. Kritisch gebruik van media

We zijn niet tegen het gebruik van pre-kenboeken. Maar we onderkennen ook de grenzen ervan. We geven onze kinderen mee dat ze niet kunnen volstaan met ‘kennis uit een boekje’; het moet werkelijkheid worden in je hart en leven. Zo zullen we ook een weg moeten vinden in het omgaan met de hulpmiddelen die nu worden ingezet.

Laten we ze principieel blijven beschouwen als hulpmiddelen. Elk type medium heeft nadelen. Het is nodig die waakzaam onder ogen te zien. Deze zaken moeten onderwerp zijn van voortgaande bezinning.

In mediagebruik moeten we ‘kritische distantie’ in acht nemen. In de complexe ontwikkeling waarmee we te maken hebben, is dit punt van doorslaggevend belang.

Laten kerkenraden het een plaats geven in hun beleidskeuzes. Dat betekent terughoudend zijn om in crisistijd vergaande beslissingen te nemen die we anders niet zouden nemen. Het verdient aanbeveling bij dergelijke beslissingen het tijdelijke karakter te onderstrepen.

Kritische afstand moet worden gemarkeerd. Laten kerk en gezin hieraan in verbondenheid gezamenlijk invulling geven. Dat zal -ook thuisuitkomen in bezinning, in concrete keuzes en afspraken.

3. De geesten beproeven

In de tijd van het opkomend Rationalisme schreef Thomas Halyburton (1674-1712): ‘Ik vrees zeer dat er een soort rationele godsdienst onder ons binnenkomt. Ik bedoel daarmee: een godsdienst die alleen maar bestaat in het waarnemen van uiterlijke plichten en voorschriften, zonder de kracht der godzaligheid, en dat men daardoor zal vallen in een manier van God dienen, die slechts uit deïsme bestaat, en geen betrekking heeft op Jezus Christus en de Geest van God’.

De ‘rationele godsdienst’ waartegen Halyburton waarschuwde, ontwikkelt zich nu tot ‘virtuele godsdienst’. Hoe zou de rest van dit citaat moeten klinken in onze tijd? Deze vraag zou ik willen meegeven, bijzonder aan ambtsdragers en onderwijskrachten. Maar wij allen worden voor de opdracht gesteld: ‘Beproeft de geesten, of zij uit God zijn’ (1 Joh. 4:1). En gewaarschuwd: ‘Wie met Mij niet is, die is tegen Mij; en wie met Mij niet vergadert, die verstrooit’ (Matth. 12:30).

De Heere is het waard om gediend te worden. Hij draagt ons op Zijn Naam te belijden onder de mensen. Hij belooft in deze weg Zijn heil te schenken, tot in het laatste nageslacht. We mogen ons er niet aan onttrekken. Het komt erop aan, juist nu.

(slot)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen