Sterven en leven

Onder de invloed van dwaalleraars heeft de gedachte bij de Galaten postgevat dat de werken van de wet toch nodig zijn om zalig te worden. Krachtig weerspreekt Paulus dit valse evangelie van goede werken. Daarbij gaat hij zelfs een noodzakelijke berisping aan het adres van Petrus niet uit de weg. Zijn spreken over ‘ik’ en ‘mij’ staat in dienst van het ware Evangelie van het geloof in Jezus Christus. Het is hem om Gods eer en de zaligheid van zondaren te doen.

Grote tegenstelling

Het gaat over sterven en leven. Groter tegenstelling is niet denkbaar. Sterven onder de wet, omkomen onder de vloekende en veroordelende wet. Zo brengt Paulus heel persoonlijk zijn ervaring met de wet onder woorden. Hij doet dit om ons te laten zien dat er bij de wet geen leven is te vinden.

Vroeger was Paulus een man die het Evangelie niet kende. Hij leefde zijn bittere vijandschap tegen het kruis van Christus uit in de vervolging van de christenen.

Toen was hij nog niet door de wet aan de wet gestorven. In zijn blindheid dacht hij door de werken van de wet te zullen leven. Eerlijk vertelt de apostel over dit droevige eertijds.

Hij leefde voor zijn eigenwillige godsdienst. Alles draaide in zijn leven om het doen van de wet. Hij dacht werkelijk door de werken van de wet voor God te kunnen leven. Maar onderweg naar Damascus veranderde alles. In de Rechte Straat in Damascus werd al zijn winst verlies. Hij kwam midden in de dood terecht. Zo werd Christus hem dierbaar en onmisbaar.

Net als Paulus in zijn eertijds zijn wij ook blind voor de weg van de zaligheid door het Evangelie. Wat is de vernieuwende en bekerende werking van Gods Geest nodig in ons leven.

In de overtuiging van zonde en schuld wordt het anders. Wanneer de Heilige Geest met het gebod van God komt, worden wij dodelijk verwond. De oude mens wordt een slag toegebracht waar hij nooit meer van herstellen kan. Bij het licht van de wet krijgen we te zien hoe groot de schuld is die wij hebben opgebouwd, hoe diep de goddeloosheid is van het bestaan dat we meedragen.

‘Schipbreuk der wet’

De ervaring met de wet werkt vrees, vertwijfeling en wanhoop. Calvijn spreekt in dat verband over ‘de schipbreuk der wet’. Ons levensscheepje gaat dan onder, zinkt weg in donkere diepte van schuld en schande. Zo wordt het hart nu voorbereid en ingewonnen voor verlossing uit vrije genade. Wat krijgt de reddingsboot van het Evangelie voor zulke harten een grote waarde. Vanuit de diepte wordt geroepen: ‘God! wees mij zondaar genadig!’

Paulus getuigt hier niet alleen van sterven, maar ook van leven. De wet deed hem sterven maar Christus doet hem leven. Het gaat hier over de vereniging met Christus door het geloof: Ik in Hem, Hij in mij. Ik ben het niet langer die leef, maar Christus leeft in mij. Van welke kant wij dit woord van de apostel ook bekijken, het is vol van het wonder van Gods genade. Het kruis van Golgotha vormt er het middelpunt van.

Daar hing de Borg en Zaligmaker tussen hemel en aarde, van God en mensen verlaten. Zo droeg Hij de schuld en de vloek van Zijn ganse volk. Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven.

Christus hing daar in onze plaats als een gevloekte en veroordeelde door de wet. Zo volkomen rekende Gods rechtvaardigheid de ongerechtigheid aan de Borg en Zaligmaker toe.

Paulus schrijft hier vol heilige aanbidding: dat heeft Hij ook voor mij gedaan, daar hing Hij in mijn plaats.

De zaligheid is uit genade alleen, door geloof alleen, komt van Christus alleen. Zondaar, zoek Hem en leef!

De volle prijs

Toen Christus het offer voor de zonde bracht en de vloek van de wet in Zijn vlees droeg, betaalde Hij de volle prijs naar de eis van Gods recht. Zo, zegt Paulus, met Christus verenigd, ben ik de wet een dode geworden. Nee, dat gaat niet vanzelf. Het kost wat om tot opgave en overgave te komen. Ons bestaan vecht zich dood. Maar door de liefde van Christus worden we ingewonnen om de strijd te staken en het hoofd op het blok te leggen. En waar de zondaar nergens meer op rekenen kan en rekenen durft, toont de Geest het wonder van het leven in en met Christus. De eisen van Gods gerechtigheid zijn over Hem gegaan.

Luther heeft toen uitgeroepen: we hebben geruild, we hebben geruild! Hier ontvangt de zondaar in de tere ondervinding van zijn ziel een ruimte, vrede en blijdschap die in stille verwondering Paulus na doet zeggen: ‘...en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij’.

Er is vrijmakende, verlossende kracht in het kruis van Christus. Want in het volbrachte kruiswerk van Christus is meer kracht om te behouden dan in de wet om te verdoemen.

De zaligheid is uit genade alleen, door geloof alleen, komt van Christus alleen. Zondaar, zoek Hem en leef!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen