ELSKE WAARHEEN?

Elske kan niet weten dat ver weg, in het kleine dorp, oma ook met een zucht de hoorn op het toestel had gelegd. En dat oma hetzelfde als Elske dacht: Nee, dit was geen fijn telefoongesprek. Ze herkende niets van haar eigen, vrolijke Elske. Haar stem klonk zo... zo lusteloos. Maar wat oma vooral tegenviel, is dat Elske niet meer komt. Hoe hadden opa en oma naar de kerstvakantie uitgekeken! De laatste tijd hoorden ze wel niet veel van Elske. maar toch hadden ze allebei zeker verwacht dat ze in de vakantie wel zou komen.

Oma gaat in een stoel zitten en staart voor zich uit. Zou Elske het te saai vinden bij hen? Zou ze het leven dat ze nu heeft misschien veel fijner vinden? Ach, zou dat niet te begrijpen zijn? Elske is jong en als je jong bent, vergeet je gauw alles. Maar..., zou ze dat ene, dat allerbelangrijkste, dan ook vergeten? Oma had daar met Elske over willen praten en toch had ze het niet gedaan.

Er glijdt een traan over oma’s wang. Ze is teleurgesteld en verdrietig tegelijk. Zou Elske vergeten zijn wat ze eerst allemaal zo mooi vond? Hoe graag hoorde ze uit de Bijbel lezen. En wat voor vragen kon ze dan soms stellen. Zou het net zo gaan als met hun eigen Els? De wereld trekt en wie zal Elske nu nog ergens op wijzen? Oma’s handen vouwen zich ineen, ze sluit haar ogen. Oma bidt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen