ELSKE WAARHEEN?

Toen ze pas eens samen waren, vroeg vader: ‘Elske, wat is er?’ ‘Niks’, had ze alleen maar geantwoord. En vader had niet verder gevraagd.

Hoewel Elske alles wil vergeten, kan ze het niet. Ook nu, in de schemerende stilte, gaan haar gedachten vanzelf weer naar opa en oma. Wat was ‘t vorig jaar met oudejaarsavond alles anders! Ze was met opa en oma naar de kerk geweest en uit de kerk waren Heleen met haar vader en moeder meegegaan naar de boerderij. Heleen en zij hadden het samen bedacht en ze hadden net zo lang ‘gezeurd’ tot het doorging. Wat was het een fijne avond geweest. Later op de avond waren Heleen en zij aan het puzzelen gegaan. Ze hadden toen een echte puzzelmanie. Bij Heleen waren ze met een grote legpuzzel bezig en bij Elske ook. Die van haar was een groot zeilschip.

Later wilde haar vader ook even meepuzzelen, maar ze vonden dat hij het helemaal niet eerlijk deed. Hij zocht de makkelijkste stukjes bij elkaar, zoals die van een vlag. Plagend hadden ze hem weggeduwd. Hij mocht wel meedoen, maar dan zoals zij het deden. Ze hadden eerst de omtrek gemaakt en toen waren ze met de golven begonnen. Moeilijk dat het was!

Om half twaalf waren ze gestopt. Elske kan zich alles nog heel goed herinneren. Oma had broodjes met zalm klaargemaakt en het was net of ze gewoon zaten te eten, ook al was het al nacht. Daarna had opa uit de Bijbel gelezen en gebeden. Het was een wonderlijk jaar geweest, had opa gezegd. Een jaar, waarin ze er zomaar een schoonzoon en een kleindochter bij gekregen hadden. Wat was de Heere goed voor hen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen