De heerlijkheid van de tabernakel

Voor het dak worden vier lagen van grote gordijnen of dekkleden over elkaar gelegd. Het eerste gordijn is gemaakt van fijn getweernd helwit linnen, geborduurd met allerkunstelijkst werk. Daaroverheen komt een gordijn of dekkleed van geitenhaar. Het derde kleed is gemaakt van roodgeverfde ramsvellen en ten slotte is er dan nog een dekkleed van dassenvellen. In de kanttekening hier- bij staat ‘tachasvellen’. Waarschijnlijk zijn het huiden van zeehonden of zeekoeien geweest. Het is een zwart kleed dat water- en vuilafstotend is.

Zichtbaar onderwijs

Wat wil de Heere met dit zichtbaar onder- wijs zeggen? Met de tabernakel wordt de uitverkoren Kerk van Christus afgebeeld. Van die Kerk staat: ‘Welker Kunstenaar en Bouwmeester God is’. God heeft Zich een gemeente van eeuwigheid naar Zijn vast- gemaakt bestek uitgedacht.

De berderen of planken van de tabernakel zijn allemaal gelijk. Elke plank is met goud bekleed. Dat is het genadewerk van God in elk van Zijn kinderen. Ze worden allen op het onwankelbare fundament van Chris- tus’ arbeid gezet. Om van de berderen één geheel te maken, worden ze aan elkaar verbonden. Dat ziet erop dat de leden van de Kerk door de band van liefde en geloof aan elkaar verbonden zijn tot één lichaam. Al die berderen vormen één tabernakel. Het is ‘één heilige, algemene Christelijke Kerk’. Wat is het tegen Gods Woord, als de berderen zo uit elkaar liggen!

Reinheid en heiligheid

De hele tabernakel wordt overdekt met gordijnen of kleden. Kan de Kerk zelf een kleedje weven? Nee, Christus dekt Zijn gehele Kerk onder Zijn rode bloedgerech- tigheid, Zijn witte en volmaakte reinheid en heiligheid. ‘Mijn Liefste is blank en rood’. Het buitenste kleed is zwart. Dat is het oude bestaan, de oude mens der zonde die op aarde nooit bekeerd en vernieuwd wordt. De bruid uit het Hooglied zegt: Ik bén zwart’. Ze spreekt echter ook over het eeuwige wonder dat God naar haar heeft omgezien: ‘Doch lieflijk’. De heerlijke gaven van de Heilige Geest draagt ze inwendig. Dat zijn de Goddelijke borduurselen.

Aan één kant van de tabernakel, aan de oostzijde, is een deur, een toegang van de voorhof naar het heilige. Wie voor die deur staat, ziet niets van de onaantrekkelijke zwarte kleden. Zo mocht Gods Geest ons eens tot die deur brengen. Dan zien we de heerlijkheid van Gods volk, Zijn gemeente. Daar is alles louter genade. Op die plaats ziet een overtuigde zondaar wat hij mist. Wat wordt hij ongelukkig en wat acht hij die gemeente Gods achter de deur geluk- kig. Maar de Heere trekt met koorden van liefde.

Weet u wat die deur is? Dat is de enge poort, die tot het leven leidt. Het is de deur van de waarachtige wedergeboorte. Ook heden roept Christus u toe: ‘Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden!’

Vragen

1. Wat is het zichtbare onderwijs van de tabernakel?

2. Waarin bestaat de eenheid van de ‘ene heilige algemene Kerk’?

3. Wanneer zijn in het geestelijke le- ven de zwarte kleden niet te zien? Wat betekent dat?

ds. C.A. van Dieren, Rijssen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen