Met meerderheid van stemmen

Johannes Drost werd in 1826 geboren en werd in 1851 predikant in Almkerk. Na Hellevoetsluis diende hij gemeenten in Rhenen (1856), Goes (1861) en Lei- den (1868). In 1910 is hij overleden.

In zijn eerste gemeente Almkerk was het rustig, maar in Hellevoetsluis was er een levendig en druk vertier, zo schreef ds. Drost.

Hellevoetsluis groeide na het jaar 1600 uit tot de belangrijkste oorlogshaven van Holland. Jarenlang was de Koninklijke Marine prominent aanwezig, er was een marinehaven en een rijkswerf. Rond 1830 werd het Kanaal door Voorne gegraven en dat betekende een snellere doorvaart naar Rotterdam. De zeeschepen werden echter al snel te groot voor het kanaal en daarom werd de Nieuwe Waterweg aan- gelegd. In 1872 werd de aanleg voltooid en het Voornse kanaal verloor grotendeels zijn functie. Toen werd het ook in Helle- voetsluis rustiger.

In Hellevoetsluis werd de prediking van ds. Drost gewaardeerd. Tegenwerking was er nagenoeg niet. Algemeen was er nog res- pect voor een predikant. De commandant van het Wachtschip bijvoorbeeld behoor-de niet bepaald tot de rechtzinnigen, maar toch informeerde hij hoe de jongens van het oorlogsschip zich op de catechisatie gedroegen. En de overste van het garni- zoen - ook geen liefhebber van de oude waarheid - verzocht beleefd vrijstelling van catechisatie als zijn jongens moesten deelnemen aan schietoefeningen in de duinen.

Geen hulp

Voor preekbeurten werd ds. Drost door omringende gemeenten niet gevraagd.

Wel kwamen er uit de omtrek mensen naar zijn prediking luisteren. Dat betekende voor sommigen uren lopen, maar dat had men er voor over, ook als het stormde en regende.

Bij ziekte van de predikant waren de ring- predikanten verplicht hulp te bieden. Toen ds. Drost ziek werd, vroeg zijn vrouw hulp. Nee, men was niet bereid te helpen. Zou ze weduwe worden, dan wilde men wel helpen. De classis moest nog enige tijd het traktement aan een predikantsweduwe betalen en de ringpredikanten moesten dan een jaar lang de preekbeurten vervul- len. Maar ds. Drost helpen? Nee. Waarom niet? Omdat hij zijn instemming had be-tuigd met een protest dat vele predikan- ten hadden ingediend toen de moderne ds. L.S.P. Meijboom in Amsterdam beroepen werd. Deze predikant loochende de God- heid van Christus.

Maar ds. Drost herstelde van zijn ziekte. Hij was nog wel zwak, maar toch was hij aanwezig op de eerstvolgende ringverga- dering. Daar wachtte hem een verrassing. De vergadering werd geopend, de notulen werden voorgelezen, nog enkele dingen kwamen aan de orde, en toen deed een van de predikanten het voorstel om ds. Drost niet langer als broeder te erkennen, op grond van zijn veroordeling van een colle- ga. Dat hij geprotesteerd had tegen een predikant die de fundamentele waarheden van de Heilige Schrift ontkende, werd dus als onbroederlijk beschouwd.

Iedereen kreeg de gelegenheid te zeg- gen wat hij van het voorstel vond. Ook ds. Drost gaf zijn mening. Hij stelde de vraag: Wat bedoelt u met ‘broeder’? Als u daarmee bedoelt dat u mij niet langer wilt erkennen als predikant, nee, dan kan ik niet vóór stemmen. Maar als u het woord broeder opvat in een hogere zin, namelijk als broeder in Christus, door één geloof en door één geest verbonden aan het Hoofd der gemeente, dan stem ik volledig in met het voorstel’.

Er volgde een enigszins verwarde beraad- slaging en vervolgens werd het voorstel met meerderheid van stemmen aangeno- men.

Hadden de predikanten verwacht dat ds. Drost nu onmiddellijk zou vertrekken?

Dat is hij nooit te weten gekomen. Hoe het ook zij, hij is tot het eind toe gebleven en hij nam zelfs ook nog verder deel aan de besprekingen. Na de sluiting van de vergadering werd gezamenlijk de maaltijd gebruikt. Maar ds. Drost ging nu liever naar huis.

Wie zal het keren?

In het najaar van 1855 overleed een van de predikanten van Brielle. Ds. Drost moest in die plaats voorgaan. Het was op Eerste Kerstdag en Lukas 2 vers 10 en 11 was de tekst waarover hij preekte: ‘Want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die al den volke wezen zal, namelijk dat u heden ge- boren is de Zaligmaker, Welke is Christus de Heere’. Ds. Drost schreef: ‘Zelden heb ik met zoveel opgewektheid het Evange- lie van Gods genade in Christus mogen verkondigen. De Brielse kerk was bij die gelegenheid overvol uit de stad en uit de naburige dorpen. Ik zal werken - spreekt God - en wie zal het keren?’

A. Bel, Vlaardingen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen