Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Naarstiglijk komen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Naarstiglijk komen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

’t Is zondag geworden. De kerkdeuren worden ontsloten. Gemaskerde kosters staan gereed de kerkgangers te ontvangen en hen een plaats te geven. Hoe anders is het ten opzichte van meer dan een jaar geleden. Toen dromden de mensen binnen en namen hun plaats in. Toen moest men zoeken naar een plek. Maar nu... Doet het u ook pijn?

’t Is zondag geworden. Moeder is als eerste uit bed gegaan. Een uitgebreid ontbijt wordt bereid. Een kwartier voordat de kerkdienst begint, roept ze man en kinderen, die nog liggen te soezen in bed. Snel schiet men wat kleren aan en neemt plaats aan tafel. De laptop wordt opengeklapt, de site van de gemeente opgezocht. Net iets te laat..., ze zijn al aan het zingen. Onder het genot van het met zorg samengesteld ontbijt klinkt de preek als achtergrondmuziek. Nee, shoppen op zondag doen ze niet. Ze blijven trouw meeluisteren met de eigen gemeente. Ook als het leesdienst is!

Tijd voor de kerkdienst

‘t Is zondag geworden. Het gezin is tijdig uit bed gekomen. Gezamenlijk is het ontbijt genuttigd. Gods Woord is openge- gaan. Het wordt tijd voor de kerkdienst. ‘Naar wie kijken we vandaag?’ vraagt een van de kinderen. Vader, die verdiept is in De Saambinder, kijkt op. Hij heeft het kerkblad opengeslagen bij de rijen kerk- diensten. Ja, wie zullen ze eens bekijken? Jammer, in die gemeente is net die predi- kant die hij zo graag hoort. Maar hij weet dat je daar een code moet hebben om mee te kunnen kijken. En die predikant, waar is die? O, gelukkig. Die is thuis. Dan zullen ze daar maar naar kijken. Nee, de leesdienst in eigen gemeente wordt niet beluisterd. Had de kerkenraad maar een camera moeten plaatsen. En nee, ‘de levende verkon- diging’ van het Woord spreekt de kinderen veel meer aan.

’t Is zondag geworden. Al vroeg ging het kind des Heeren uit bed. Hoe graag zou ze naar Gods huis gaan deze dag. O, ze kan thuis meeluisteren, dat is waar. En het is een zegen dat het kan. Maar toch mist ze zo de vreugde in het ópgaan naar Gods woning. Ze weet wel, de Heere is niet aan tijd en plaats gebonden. Hij kan ook thuis een zegen geven. Maar toch... Daar zakt ze op haar knieën. Ze smeekt God om een onverdiende zegen. Ze bidt om de komst van Gods Geest in de verkondiging van het Woord. Ze legt ook eerlijk voor de Heere neer dat ze niet op kan gaan.

Zondag 38

Zeg lezer(es), bewust heb ik het wat zwart/wit voorgesteld. Maar mag ik eens vragen: in wie van de geschetste personen wordt uw leven het meest getekend? Hoe staat het in uw persoonlijk leven met het naarstiglijk (ijverig) komen (Heidelbergse Catechismus, Zondag 38)? Het ijverig komen tot Gods huis zijn we aan het ontwennen. En toch kan er, ondanks dat u niet altijd naar de kerk kunt, iets zijn van het ‘naarstiglijk komen’. Ik lees het in Psalm 122. Die psalm waarin de stammen Israëls zich opmaken naar de tempel om de Naam des HEEREN te danken (vers 4), waarin de roep klinkt: ‘Wij zullen in het huis des HEEREN gaan, onze voeten zijn staan- de in uw poorten, o Jeruzalem!’.

Deze psalm spreekt van het vreugdevolle opgaan naar Gods huis. Maar let op. Als u deze psalm goed leest, ziet u dat David in vers 1 zegt: ‘Ik verblijd mij in degenen die tot mij zeggen...’. Dat dit tot troost mag zijn in deze tijd als we zo vaak niet kunnen op- gaan naar Gods huis. Dat we meer moeten luisteren naar degenen die tot ons zéggen dat ze opgaan naar Gods woning. En waar kunt u die mensen vinden? U vindt ze in Gods Woord. U vindt ze in de geschriften van onze voorvaders. Hoe rijk mochten ze soms spreken van de vreugde die ze vonden in de dienst des Heeren. En wat maak- te nu die vreugde uit? Het centrum van die vreugde was Christus Zelf! Hij Die buiten de legerplaats gaan moest om smaadhe- den te dragen.

Verstoken zijn

Kerk des Heeren, moeten we dat in deze tijd niet inleven? Met Christus buiten de legerplaats gaan om Zijn smaadheid te dragen? Dan zijn we misschien vaak ver- stoken van het vreugdevol opgaan. Maar laten we ons dan maar verblijden in dege- nen die tot ons zeggen: ‘Wij zullen in het huis des Heeren gaan’.

(volgende week 2, het votum en de groet)


INTRO:

Nog steeds kunnen we nauwelijks als gemeente opgaan naar Gods huis. We zien ernaar uit dat dit weer kan. Ondertussen stellen we ons de vraag: wat gebeurt er tijdens de eredienst? In acht afleveringen denken we er vast over na, in het hartelijke uitzien of de God aller genade weer wegen wil wijzen en deuren wil openen.


ds. J. de Kok, Westkapelle

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 april 2021

De Saambinder | 24 Pagina's

Naarstiglijk komen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 april 2021

De Saambinder | 24 Pagina's