Jobs geloofsbelijdenis

Wordt er soms niet gesproken over de ‘lijder van het Oude Testament’? En met recht, als we de woorden van onze meditatie bezien in het geheel van het Bijbel­ boek! Woorden van Job, van wie we een rijk getuigenis lezen door de alwetende God ons nagelaten: ‘… en dezelve man was oprecht en vroom en godvrezende en wijkende van het kwaad’ (Job 1:1). We lezen van zijn rijkdommen, zijn gezinsleven en de zegen des Heeren in zijn persoonlijke leven.

Maar we weten ook hoe het in korte tijd zo totaal anders is geworden. Dezelfde Job komt op de ashoop terecht en krabt zich met een scherf. Zouden we daarbij troostwoorden verwachten van vrouw en van vrienden, ook daarin worden we teleurgesteld. De Schrift tekent het eerlijk op en laat ons zien dat mensen nietige vertroosters zijn. Zelfs wordt deze godvrezende Job door vrienden in de steek gelaten en door zijn vrouw benauwd. Toch mag hij vasthouden aan zijn oprechtheid en horen we hem getuigen: ‘De HEERE heeft gegeven en de HEERE heeft genomen; de naam des HEEREN zij geloofd’.

In tegenspoed geduldig

Er is ook een tijd gekomen dat Job in de uiterste donkerheid terechtkwam en zelfs zijn geboortedag ging vervloeken. Wat een diepe en onbegrijpelijke weg ging de Heere toch met Zijn knecht Job!

We kunnen, ook na ontvangen genade, als alles in ons leven ongeveer gaat zoals wij dat hadden uitgedacht, zo gemakkelijk en gedachteloos spreken van: ‘Dat wij in alle tegenspoed geduldig, in voorspoed dankbaar zijn mogen, en in alles dat ons nog toekomen kan, een goed toevoorzicht hebben op onze getrouwe God en Vader’ (Heidelbergse Catechismus, Zondag 10). Maar als de weg die de Heere bepaalde eens totaal tegenstrijdig is met de onze? Als er dan niets meer te zien is en het donker is in de ziel? Wat een genadeles als er dan iets mag worden geleerd van onderworpenheid en eenswillendheid met 's Heeren weg!

Er is er maar Eén geweest, Die werkelijk altijd de wil van Zijn Vader heeft bedoeld. Dat was de Verlosser, Die Job in onze tekstwoorden weer in het oog mag hebben! De grote Lijder en de Knecht des Vaders. Om Verlosser te zijn, riep Hij tot Zijn Vader: ‘Mijn Vader, indien het mogelijk is, neem deze drinkbeker van Mij weg. Doch niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede’. Hij was de grote Verlosser, de Goël, in alles onderworpen aan ‘s Vaders wil. Zo heeft Hij voor de zonden van al de Zijnen verzoening aangebracht en maakte Hij waar: ‘Laat dezen henengaan’.

Mijn pad gekend

Wel, lezers, in de voorbede van deze grote Voorbidder was ook Job begrepen! Bij alles wat hem wedervaart, mag hij nu weer een geloofsoog opslaan. Er komt uitkomst in de duistere nacht.

Zo krachtig en zo helder breekt het geloof door, dat hij roept, na alles wat hiervoor is opgetekend: ‘Want ik weet: mijn Verlosser leeft’. De kanttekening zegt hierbij: ‘Zo verklaar ik nu dat ik geloof dat de beloofde Messias mijn Zaligmaker is, Die mij ten jongste dage ten eeuwigen leven opwekken zal’.

Hier wordt het waar bij Job, zoals het was bij de dichter van Psalm 142 vers 2: ‘Als mij geen hulp of uitkomst bleek, Wanneer mijn geest in mij bezweek, En overstelpt was door ellend’, Hebt Gij, o Heer’, mijn pad gekend’.

Dan wordt ook ervaren dat deze Verlosser een levende Verlosser is. Christus vergeet de Zijnen niet en de hoge Majesteit wil Zichzelf in en door deze Verlosser neder­buigen tot schuldige zondaren. Arme Job? Ja, als het over het tijdelijke gaat en over de omstandigheden. Misschien zijn er wel lezers die met aandacht meelezen in deze overdenking. Die er iets van moeten ervaren en moeten beleven dat hun pad gaat als door de zee. Vele zijn dan de tegenspoeden en de krommingen op hun levenspad. Als er dan geleerd wordt dat we alles zijn kwijtgeraakt vanwege onze zonden, als we van nature schuldig staan door onze afval van de hoge Majesteit, wat is onze staat dan toch een treurige staat. Waar moet dit toch eindigen, geliefde lezers, als we zo onze levensweg vervolgen? Of is het al ons uitzien geworden om deze wetenschap van Job ook te mogen leren?

Job mag Hem in het oog krijgen en deze Christus treedt met recht op als de Losser! Hij is de ‘Nabestaande’ en van Hem lezen we: ‘Hij is de broederen in alles gelijk geworden, uitgenomen de zonde’. Hij is arm geworden en is de dood in gegaan. Hij heeft Zijn bloed gestort, opdat doodschuldigen zouden worden gelost en verlost. Deze verlossing betekent ook dat al de Zijnen in Hem begrepen zijn. Hij is uit de dood weer opgestaan en heeft het waargemaakt: ‘En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken’ (Joh.10:28).

Rijke wetenschap

Geliefde lezers, is dat nu geen rijke wetenschap? De poorten der hel zullen Gods Kerk niet overweldigen.

Nee, dat wil niet zeggen dat er geen aanvallen zullen zijn en geen worstelingen moeten worden doorgemaakt. Wat is er aan de levensboom van Job bijzonder geschud, maar wat mocht hij er gelouterd als goud uitkomen. Alleen op grond van de genade aan hem bewezen en in hem verheerlijkt.

Verdiend en verworven door de Koning van Zijn Kerk; de grote Losser en de Voleinder des geloofs.

Hij leeft, zo getuigt Job, en dat geeft roemtaal. Een levende Verlosser, daar moet de Kerk het nog van hebben! De Vorst van Pasen, Die het beloofde: ‘… en zie, Ik ben met ulieden, al de dagen tot de voleinding der wereld’.

Nu aan ons de persoonlijke slotvraag: is Jobs belijdenis door genade ook de onze al geworden?

ds. A.J. de Waard, Urk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen