De Zaligsprekingen [29]

Over de barmhartigheid

Ten eerste. De barmhartigheid van de ziel heeft medelijden met de ander. ‘Als ik ween’, zegt Augustinus, ‘om het lichaam waarvan de ziel is uitgegaan, zou ik dan niet wenen om de ziel waarvan God is uitgegaan?’ Als we die man in het Evangelie hadden ge- zien die zichzelf met stenen tot bloedens toe sloeg, zou dat ons medelijden hebben gaande gemaakt (Mark. 5:5). Als we zien dat een zondaar zich doorsteekt en zijn handen met zijn eigen bloed bezoedelt, zal dat bij ons een innerlijk mededogen oproepen. Ons oog moet ons hart beroeren. God was vertoornd op Edom omdat het ‘alle medelijden had afgeworpen’ (Amos 1:11, Eng. Vert.).

Ten tweede. De barmhartigheid van de ziel is daarin gelegen dat zij zondaars raad geeft en vermaant. Zeg hun in wat voor een droevige situatie zij verkeren, ja, ‘in de gal van bitterheid’ (Hand. 8:23, Eng. Vert.)

Laat hun hun gevaar zien. Ze lopen langs de rand van een bodem- loze afgrond. Als de dood hun een duwtje geeft, vallen ze erin. Wij moeten onze woorden in honing dopen. We moeten mildheid gebruiken, zoveel we maar kunnen. 2 Tim. 2:25 : ‘…met zachtmoe- digheid onderwijzende degenen die tegenstaan’.

Vuur doet smelten, olie verzacht. Woorden van liefde kunnen harde harten zó doen smelten dat ze berouw krijgen. Dat is de barmhartigheid van de ziel.

Ten derde. De barmhartigheid van de ziel is gelegen in het bestraffen van halsstarrige zondaars. Het is een ‘wrede’ barmhar- tigheid als we zien dat mensen voortgaan in de zonde en wij hen maar laten begaan. Er is ook een ‘barmhartige’ wreedheid als we ons fel keren tegen de zonden van mensen, en wij hen niet rustig naar de hel willen laten gaan. Lev. 19:17: ‘Gij zult uw broeder in uw hart niet haten; gij zult uw naaste naarstiglijk berispen en zult de zonde in hem niet verdragen’. Al te toegeeflijk medelijden is niet beter dan wreedheid.

Ten vierde. De barmhartigheid van de ziel is gelegen in het bidden voor anderen. Het is als een medicijn dat in een hopeloos geval wordt gebruikt, en vaak de zieke doet herstellen. Jak. 5:16: ‘Een krachtig gebed des rechtvaardigen vermag veel’. Het geneest niet alleen het zieke lichaam, maar ook de ziel die ziek is van de zonde. Er is een verhaal over iemand die zijn ziel aan de duivel had overgegeven, en door de gebeden van Luther werd gered. Toen Eutychus van de derde zoldering nederwaarts viel en dood werd opgenomen, is Paulus op hem gevallen. Door de zonde is de ziel van ‘een hoge verdieping’ gevallen, namelijk uit de staat der rechtheid. Welnu, een krachtig gebed brengt vaak leven in zo’n dode ziel.

Zie eens wat een gezegend werk de bediening van het Woord is! De verkondiging van het Woord is niets anders dan het betonen van barmhartigheid aan de ziel. Dat is het machtige en heerlijke middel in de hand van de Heere der heirscharen om de bolwerken van de duivel te slechten.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen