Herder in vijf gemeenten

Dat zei ds. A.F. Honkoop bij zijn intrede in Goes. Met datzelfde verlangen diende hij ook de vier volgende gemeenten. De boodschap van het kruis prediken, dáár was het hem om te doen.

Woensdag 14 oktober 1953 was een bijzondere dag in het leven van kandidaat Hon- koop. Het jaar was nog niet halverwege en de watersnood én de scheuring binnen de Gereformeerde Gemeenten hadden al plaatsgevonden. De wonden waren nog heel vers.

Op 14 oktober werd kandidaat Honkoop 32 jaar. Juist op die dag bevestigde zijn vader ds. P. Honkoop sr. hem tot predikant te Goes. Later noemde ds. A.F. Honkoop die dag in 1953 ‘mijn mooiste verjaardag’.

De boodschap die vader Honkoop zijn zoon bij de bevestiging meegaf was: ‘Houd in gedachtenis dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt, Welke is uit den zade Davids, naar mijn Evangelie’ (2 Tim. 2:8). In een persoonlijke toespraak tot zijn zoon zei ds. Honkoop: ‘Onthoud dit woord heel je verdere leven en preek dit zolang je kunt’.

De Heere had kandidaat Honkoop naar Goes gezonden met het woord: ‘Geeft gij hun te eten’. En hij wist dat de Heere hem niet alleen zou laten. Later zei hij: ‘We mochten geloven begrepen te zijn in de voorbede van Jezus Christus, de Koning van Zijn Kerk, want Jezus, opziende naar de hemel, zegende het’.

De ambtsperiode in Goes was zowel voor de gemeente als voor ds. Honkoop een goede tijd. Het ledental van de gemeente verdubbelde. Dat dwong tot uitbreiding van het kerkgebouw. ‘En welke vrucht er voor de eeuwigheid is, zal de Heere eens tonen als Hij wederkomt. Maar ik ben niet zonder hoop’, zei ds. Honkoop bij zijn vertrek in 1967. ‘Maar bedenk wel: onze vrucht wordt uit Hem gevonden. Hij redt zondaren. Dat kan ik niet. Als ik op mezelf zie, is het een wonder dat ik nog niet weg- gestuurd ben’.

Na Goes volgden nog vier gemeenten: Moerkapelle (1967), Rotterdam-Centrum (1976), Zwijndrecht (1984) en Wageningen (1990). Steeds wist ds. Honkoop dat hij naar een gemeente moest. Dat gaf hem moed, ook als er moeiten waren, zoals in Moerkapelle toen er zorgen in het gezin waren. In drie van deze plaatsen werd hij bevestigd door zijn jongere broer, ds. P. Honkoop te Kampen. Alleen in Rotterdam-Centrum deed ds. A. Vergunst dat. Dat had te maken met de hechte rela- tie tussen beide predikanten.

Zowel in Moerkapelle als in Rotterdam probeerde ds. Honkoop op zijn eigen besliste wijze dingen te veranderen. Zo ging de gemeente Goes in 1965 over van de psalmberijming van Datheen naar die van 1773; een beladen overstap die overigens zonder grote problemen verliep. In Moerkapelle stuurde ds. Honkoop eropaan dat de ambtsdragers gingen staan als de formuliergebeden werden uitgesproken. Ook kwam er een lessenaar voor de voorlezer en voerde hij in dat er na het voorlezen van de Tien Geboden een psalmvers werd gezongen. Vergelijkbare aanpassingen in de orde van dienst voerde ds. Honkoop in Rotterdam in.

In 1984 verhuisde ds. Honkoop naar Zwijndrecht, de gemeente die tot 1965 tot de Christelijke Gereformeerde Kerken had behoord. Elf jaar nadat ds. E. Venema naar Drachten was vertrokken, nam ds. Honkoop het beroep naar Zwijndrecht aan. In de toespraak tot zijn broer zei de bevestiger ds. P. Honkoop: ‘U bent niet optoch- telijk, u hebt het beroep naar Zwijndrecht aangenomen zoals Hellenbroek dat schrijft van Gods volk: Bedaard, vrijwillig, armoedig, gelovig en oprecht. Het moest, het kon en het mocht. Gemeente, uw predikant heeft het niet gezocht, maar heeft het gevonden. Gevonden, hetgeen de Heere voor hem heeft weggelegd. Ver- blijdt u in de Heere, om het onderwijs, wat zo uitzonderlijk belangrijk is’.

In de voorafspraak van zijn intredepreek kwam ds. A. F. Honkoop daarop terug. ‘De oorzaak dat ik in uw gemeente de her- dersstaf mag opnemen ligt niet bij u, ook niet bij mij, maar de Heere is met ontfer- ming over Zwijndrecht bewogen geweest. (…) Sinds het vorige beroep heeft de Heere losmaking gegeven van Rotterdam. Overmocht geworden door het zien van de gewilligheid van Christus, is het verzet gebroken en mocht het ingeleefd worden: ‘Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede’.

Het verblijf in Zwijndrecht duurde tot 1990. Ds. Honkoop was al 68 jaar toen het beroep van Wageningen kwam. Tot veler verrassing, niet het minst van ds. Hon- koop zelf, moest hij dat aannemen. Waar anderen op deze leeftijd dachten aan het emeritaat, betrok ds. Honkoop een nieuwe pastorie. En toch wist hij dat hij moest. En hij wist ook dat de Heere zou helpen. Daarom kon hij zijn vrouw troosten met de woorden: ‘Je moet maar niet huilen, want je zult daar nog een goede tijd hebben’. En dat is waar geworden.

Volgende week deel 3: Dienen binnen de kring van de gemeenten.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen