De liefde Gods

Wie zijn die ‘ons’ in de tekst? Gods kinderen, de uitver- korenen, die in hun natuurstaat vijanden van God zijn. Het toont ons allen het genadige karakter van Gods liefde; liefde die Hij eenzijdig, soeverein en ongevraagd bewijst naar Zijn wil en welbehagen. Voordat Hij het bewijst/openbaart was die liefde van God er al. Het toont ons het eeuwige karakter van deze liefde. Daarom spreekt God ook van: “hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad”. Springt uw hart bij het lezen van het tekstvers niet op van verwondering en blijdschap? Is dat ook zo geweest tijdens de Kerstdagen? Liefde jegens ons, jegens mij! Wat was er in mij, dat U bewegen kon; ik, een hater van U en een hater van mijn naaste! Ik, die Uw streng en rechtvaardig oordeel verdiend heb. Dat U Zelf een weg gebaand hebt om Uw liefde te bewijzen, te openba- ren aan een schuldige zondaar.

En het wonder wordt nog groter als wij zien wat God ervoor over heeft gehad om Zijn liefde te schenken! God heeft Zijn Zoon gezonden, Zijn eniggeboren Zoon. Maar dat niet alleen, God heeft Zijn Zoon gezonden in de wereld, door de zonde vervloekt. Om de weg te gaan van kribbe naar kruis, om bespot en gesmaad te worden. Dat alles wist God de Vader. Maar daarom zond Hij Zijn Zoon naar deze wereld, opdat Hij Zijn liefde in een weg van recht en gerechtigheid aan verloren zondaren zou bewijzen. Daarin wilde God de Vader Zijn liefde openbaren door Zijn Zoon onder de vloek van Zijn wet, onder het oordeel van Zijn recht te brengen. Alleen in deze weg wordt de schuld van al Gods kinderen betaald en de zonde weg- gedragen. Alleen in deze weg kan God Zijn liefde openbaren. Want eer God de zonde ongestraft liet, heeft Hij deze met de bit- tere en smadelijke dood des kruises aan Zijn eigen Zoon gestraft. Hoe groot is Zijn liefde! Heeft u dat met een geloofsoog al eens mogen zien? Heeft u dat al doen jubelen en huppelen van zielenvreugd, dat God Zijn Zoon gaf in de kribbe van Beth- lehem, maar ook in het graf van Jozef van Arimathéa opwekte uit de doden? Alles is voldaan. God ziet in en door Christus geen zonde meer in Zijn Jakob en geen overtre- ding meer in Zijn Israël.

Met welk doel, dus waartoe, gaf God Zijn Zoon? Johannes geeft een tweevoudig antwoord: opdat wij zouden leven door Hem én tot een Verzoening voor onze zonden. Het laatste is de grond voor het eerste! Als het om de verzoening gaat, dan betreft het de persoonlijke verzoening van een zondaar met God door het bloed van Jezus Christus. En die verzoening is noodzakelijk voor ons allen! Want wij staan door onze zonde, maar ook vanwege onze verdorven natuur schuldig voor God. Wij zijn onbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Wij hebben door onze zonde een breuk geslagen tussen God en onze ziel. Willen wij recht voor God staan, dan moet onze zonde verzoend en onze schuld worden weggenomen. Dat is vanuit de mens een onmogelijke zaak! Heeft u dat al eens in het nauw gebracht voor God? Heeft het u al eens doen uitroepen: is er een weg en middel om de welver- diende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen?

In deze tekstverzen mag Johannes het Goddelijk antwoord opschrijven! Christus heeft voor Zijn Kerk de kloof tussen God en de zondaar overbrugd door de zonde weg te dragen en de schuld te betalen. Is Christus u daarin al eens dierbaar en onmisbaar geworden? Hij stelde Zijn ziel tot een schuldoffer. Hij is tot zonde gemaakt, opdat allen die geloven, zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem! Christus is naar deze wereld gezonden als Borg, om verzoening te bewerken voor al Gods volk! Die verzoening is genoegzaam voor God, want God heeft ‘voldaan’ gege- ven op het Middelaarswerk van Zijn Zoon, door Hem op te wekken van de doden. Die verzoening is grond voor het levend- makende en herscheppende werk van de Heilige Geest in het hart van een zondaar.

Op Gods tijd werkt de Heilige Geest het nieuwe geestelijke leven in het hart van arme en verloren zondaren. Dat wordt bedoeld als Johannes schrijft: opdat wij zouden leven door Hem. Indien wij, vijan- den zijnde, met God verzoend zijn door de dood Zijns Zoons, veel meer zullen wij, nu verzoend zijnde, behouden worden door Zijn leven. Want van hun nieuwe leven is Christus de Verwerver en de Bron. Mag u, ziende op Christus, al zeggen: doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft? En dat is een heerlijk leven! Mag u dit ook zeggen? Arm in ons- zelf en rijk in God door Christus. Zeker, een leven waar ook dagelijks strijd gekend wordt, tegen de oude mens, de satan, de wereld en de zonde. Maar het is ook een leven dat uitloopt op de eeuwige geluk- zaligheid, om daar de drie-enige God alle eer en lof toe te brengen. Zult u daar ook bij zijn? Dan zal het hier op aarde al zijn: het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen