Poetin, echt gezag of brute macht?
Als de dag van gisteren herinner ik me die les pedagogiek. Het ging over het verschil tussen gezag en macht. Aan de menselijke kant, uiteraard. Dus aan die kant waar het zo gemakkelijk fout gaat. Kijk maar naar Poetin.
Natuurlijk hoeft macht op zich niet verkeerd te zijn. Sterker nog, wij belijden ons geloof in God de Vader, de Almachtige, de Schepper van hemel en aarde. Zou er ook maar iets zijn aan te merken op de macht, de almacht van God? Verre van dat. Zijn macht is groot, Zijn trouw zal nooit vergaan. Dat komt omdat de deugd van Gods almacht is verbonden met Zijn andere deugden, allemaal zo goed als groot.
Gezag of macht
Hoe anders is dat echter bij macht onder mensen. En zeker, wij belijden ook dat er macht in de samenleving gegeven is door God. Denk aan de zwaardmacht van de overheid, oftewel de politie. Of de krijgs- macht van ons leger. Of denk aan de macht van de overheid om besluiten te nemen voor het volk. Zolang dat ingebed is in het leven van alledag, ingekaderd binnen wet- en regelgeving, dan helpen deze machten binnen Gods algemene goedheid om chaos te voorkomen, onze samenleving in goede banen te leiden. En veiligheid te bieden aan de burgers van het land.
Daar komt nog iets bij. Deze macht is er omdat God mensen met gezag bekleedt. Heb je gezag, dan heb je iets te zeggen. Dat wordt ook geaccepteerd, omdat het bij je functie hoort, maar ook omdat je het gezag verdient. Door bijvoorbeeld eerlijk en transparant op te treden krijg je steeds meer gezag. God bekleedt mensen met gezag, en de medemensen accepteren ver- volgens dit gezag. Zo is gezag iets moois. Maar macht corrumpeert. Zodra mensen macht ruiken, gaan ze naar meer verlangen, zo lijkt het wel. De machthebbers van deze wereld zijn vaak verslaafd aan de macht, die hun wordt toegekend, dan wel die ze zichzelf toe-eigenen. En dan gaat het fout! Dan kan het helemaal uit de hand lopen.
Dan worden er machtsspelletjes gespeeld. Dat zien we nu bij Poetin.
Gevaar van de macht
En ja, eerlijk gezegd konden we het zien aankomen. Keer op keer speelde hij het spel zo dat zijn termijnen werden verlengd, of dat hij net op een ander plekje in het Russische staatsbestel terecht kwam. Door enkele regelingen werd zijn macht dan weer vergroot. En een paar jaren later stapte hij weer terug in zijn eerdere functie, maar inmiddels had hij daar ook weer op inge- speeld. Zo werd zijn macht steeds vergroot. Op weg naar de sterke man, niet alleen door de grote sportman uit te hangen, die in een koud wak durfde te zwemmen, die op een paard achter het wild aanjoeg, en die de zwarte band van een of andere vechtsport bezat. Maar ook de sterke man, die de poli- tiek naar zijn hand zette.
Opeens was het dan zo ver. Een ‘oefening’ aan de grens van Oekraïne - althans, dat was het verhaal dat de meeste soldaten hadden gehoord - liep uit op een daadwerkelijke inval. Na een oeverloos lang verhaal, waarin hij de geschiedenis van het gebied zijn eigen duiding gaf, was het duidelijk. Poetin ging verschillende delen van Oekraïne ‘redden’ uit de handen van de Oekraïense regering. Niets ontziend, niet voor rede vatbaar, uit- sluitend gericht op meer en meer macht.
De Almachtige regeert
Wat een drama voor de Oekraïners! Velen slaan op de vlucht. De beelden zijn gruwelijk om aan te zien. Mannen, maar vooral vrou- wen en kinderen, die zich op een holletje proberen te redden. Oude mensen die zich kreunend voortslepen, soms aangespoord door iemand die zich over hen ontfermt. Een ernstig gewonde man, met naast zich zijn dode vrouw en twee dode kinderen. Neergeschoten op de vlucht, met een rol- koffertje als stille getuige naast hen. En dan die vele burgers, naamlozen, gedood door het nietsontziende geweld. En soldaten, gevallen in de strijd.
Waar gaat dit naar toe? Een nieuwe koude oorlog tekent zich af. Rusland wordt paria. De NAVO neemt haar positie in, Europa verenigt zich tegenover Poetin. Zal hij luisteren? Zal hij zich beraden? Zal hij zich bezinnen? Of gaat zijn machtswellust zo ver, dat hij zich zal vergrijpen aan de ver- schrikkelijkste wapens?
Wij weten het niet. De Heere weet het. Hij bereikt door diepe crises heen Zijn doel. En Hij, de Almachtige, regeert. Dat is onze troost, ook als het zeer bang wordt. ‘God de Heere regeert; beeft gij volken, eert, eert Zijn hoog bestel’.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 maart 2022
De Saambinder | 20 Pagina's