Het doodvonnis

Wat lijken de tekenen van de tijd zich te intensiveren! Zijn we er alert op? Zijn er die door de wereldweeën heen uitzien naar die grote dag waar geen ziekte en oorlog meer zal zijn?

Bloedvergieten is zo definitief. Door het doden van iemand wordt er abrupt een einde aan de levenstijd gemaakt. Daarom kijken we bezorgd en met vrees naar het oorlogsgeweld! Het zijn de bittere gevolgen van de eerste wereldcrisis op aarde, weergegeven in Genesis 3. Daar heeft de mens God de oorlog verklaard. En die oorlog gaat ons allen aan! Het rechtvaardig vonnis is gevallen: we hebben allemaal de dood verdiend. U loopt met een doodvonnis op zak! O, er is er Eén nodig in uw leven om vóór u op de gerichts- plaats te staan. En er ís er Eén geweest.

Doodvonnis in Jeruzalem

Het is werkelijk een schijnvertoning daar in het huis van Kájafas. Triomfantelijk komt het grootste gedeelte van de Grote Raad bijeen. De hogepriester Kájafas is aanwezig op dit ongebruikelijke uur. Er is van alles in te brengen om deze rechtszitting niet rechts- geldig te verklaren.

Voor de rechtsgeldigheid van een doodvonnis gelden regels. Zo moet dat in één van de zalen van de tempel gebeuren. Hier zijn we echter in het huis van de hogepriester. Laakbaar is tevens dat de vergadering hoogstwaarschijnlijk niet compleet is. Zouden Jozef van Arimathéa en Nicodémus hun goedkeuring gegeven hebben? Een derde argument dat de bijeenkomst nietig zou moeten verklaren is het nachtelijk uur. Dan mag er geen doodvonnis vallen.

Het is voor Kájafas en de zijnen geen vraag wat er moet gebeuren. Eindelijk hebben ze de gehate Man uit Nazareth. De uitkomst van deze rechtszitting staat al bij voorbaat vast: de doodstraf. Natuurlijk, ze zullen er alles aan doen om te tonen dat ze in hun recht staan. Als er dan geen oorzaak tot een doodvonnis wordt gevonden, dan heeft Kájafas nog wel een oude troef in handen. Het is de bekende kwestie: ‘Is Jezus van Nazareth de Messias, de Zoon van God?’ Als Christus wordt aange- sproken op Zijn identiteit als de Christus, de Zoon van God, dán wil Christus niet zwijgen: ‘Gij hebt het gezegd’.

De hogepriester springt op. Zijn rol van rechter is veranderd in die van getuige en aanklager. Met geveinsde droefheid bespeelt hij de harten van de leden van de Grote Raad. Het lot is bezegeld. Met één mond barst de Hoge Raad uit: ‘Hij is des doods schuldig’. Het zijn hete hoofden bij elkaar, de orde is ver te zoeken.

Wat een gevaar, juist in het kerkelijk leven! Wat blijkt toch hoe één persoon de massa kan bespelen en kan meeslepen. Wat een verblinding, zonder enige bezin- ning. De regels worden niet gehanteerd. Onder de schijn van recht wordt iemand veroordeeld, zelfs wordt over Hem de dood uitgesproken.

‘Zet, HEERE, een wacht voor mijne lippen’, zou ons dagelijks gebed wel moeten zijn! En u? Als wij Christus, als Bórg, niet benodigen, dan juichen we mee met de gods- dienst. Hoe veroordeelt ú de Christus, door rustig zonder Hem door te leven?

Doodvonnis in de hemel

Daar staat de Levensvorst voor de ker- kelijke rechtbank. Het zou moeten zijn: ‘Zoete banden die mij binden aan des Heeren volk’. Maar het tegendeel is waar! Hij Die het leven zoekt, wordt verwezen naar de dood. Hij Die altijd Zijn Vader ver- heerlijkt, wordt godslastering ten laste gelegd. De zwijgende Jezus voor Kájafas. Enkele zinnen heeft Hij gesproken, toen het over Zijn identiteit ging. Daar móest Hij over spreken. Ze zouden weten Wíe daar staat: Christus, Gods Zoon. Zodat straks zal blijken: wat dunkt ú van de Christus. Zo is het nog.

Als het vonnis valt, zwijgt Jezus. Opval- lend! Hij had kunnen spreken met macht: ‘Wie van u overtuigt Mij van zonde?’ Hij zwijgt. Waarom zwijgt Hij? De Zoon van God staat hier niet allereerst voor Kájafas. Het Troetelkind Jezus ziet vóór Kájafas Zijn Vader. Het is de stem van Zijn Vader die spreekt. Dan kan, mag én wil Hij niet spreken. Dit is het waar de Middelaar van het genadeverbond Zich aan verbonden heeft. Hij zal het doodvonnis aanvaarden en de dood ingaan. Maar in Zijn sterven zal Hij zondaren tot Zich trekken!

Doodvonnis in het hart

Er wordt onschuldig bloed vergoten. Het gebeurt nog steeds in de oorlogs- gebieden van deze wereld. Wat maakt het ons verdrietig en wat komen we in verzet! We proberen de nood te lenigen, goed! Maar Deze staat alleen! Niemand verhindert dit schandaal. Zie eens hoe Hij hier moet lijden! En toch, Hij staat hier met een doel. Het is niet voor Hem Zelf. Het gaat Hem er allereerst om dat Hij doet wat Hij beloofd heeft in de stilte van de eeuwigheid: de deugden van Zijn Vader opluisteren. Maar Hij staat hier ook om zondaren tot Zich te trekken. Hij staat hier voor diegenen die, door Gods Geest, de doodsklokken hebben horen beieren in het hart: ‘Des doods schuldig!’

De overtredingen tegen Gods wet eisen de dood. Zij zien het wapengekletter in de wereld met heel andere ogen; zíj hebben het zich waardig gemaakt om voor eeuwig verwezen te worden naar de rampzalig- heid. Wat wordt deze zwijgende Borg dan noodzakelijk én begerenswaardig. Hij staat daar ‘des doods schuldig’. Petrus is Hem gevolgd, hij zal zich des doods schuldig maken door godslaster- lijke taal. De ogen van de zwijgende Jezus zullen zijn ogen ontmoeten en die van Hem zijn sprekende ogen: ‘Ik voor ú, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven’.

De wereld kreunt. Het geweld is nog redelijk ver weg. Maar u loopt wel met een doodvonnis op zak. De voltrekking wacht nog, dat is genadetijd! Het bloed van Chris- tus is gestort. Het is onschuldig bloed, maar het is ook overvloedig én krachtig bloed om uw doodvonnis te wassen met bloed. Wat dunkt ú van deze Christus?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen