Voor niemand bang

‘Geliefde broeders, het is vandaag een bijzondere dag in de geschiedenis van de kerk. God komt alle lof toe. Onze taak is voorlopig klaar. Vele uren zijn we met elkaar bezig geweest. Ik heb me laten voorrekenen dat wij in de achterliggende twee jaar meer dan driekwart miljoen woorden hebben vertaald en overgeschreven’. Bevend legt Wycliffe zijn hand op de hoge stapels perkament die op de tafel voor hem liggen opgestapeld. Ontroerd kijkt hij de Bijbelvertalers aan.

‘We hebben dat in het diepste geheim moeten doen. U wist dat u met dit werk uw leven in de waagschaal stelde. Het kon u uw leven kosten. De vijandschap van de Roomse Kerk is groot. Zij houdt vol dat Gods Woord alleen voor de geestelijken bestemd is. U en ik zijn er diep van overtuigd dat God wil dat alle mensen bekend worden met de boodschap van het Evangelie. Het laatste woord van dat Evangelie is vandaag vertaald. De inkt is inmiddels droog. Het vertaalwerk is af. Vaak ben ik bang geweest dat ons werk verstoord zou worden door de vijand. Dat een van u ziek zou worden of zou overlijden. Of dat ik zelf verhinderd zou worden om nog langer leiding te geven. Het is echt een wonder dat ik hier nog in vrijheid sta. Dat ik nog niet gevangengenomen ben. Eén komt daarvoor de dank toe. God heeft voor u en mij gezorgd’. Sommige mannen hebben moeite om hun ontroering te verbergen.

Dan draait Wycliffe zich om naar de overschrijvers, die aan de andere kant van de zaal staan. ‘Vrienden’, zegt hij, ‘ook u ben ik veel dank verschuldigd. Met grote ijver en precisie hebt u uw eigen taak gedaan. Ook u hebt twee jaar lang uw schouders eronder gezet!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen