Het wonder voor Petrus

Natuurlijk hoorde Petrus bij de discipelen, maar voor hem was dat niet meer vanzelfsprekend. Hij durft zich niet meer bij de discipelen te rekenen, hij staat er buiten. Hij, Petrus, die drie jaar in de nabijheid van Jezus mocht verkeren en onderwijs had ontvangen. Hij had met de andere discipelen beleden: ‘Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God’. Maar nu had hij zijn lieve Meester verloochend. De vraag had geklonken: ‘Gij waart ook met Jezus, de Galileeër’. Driemaal verloochende Petrus zijn Heere met vloeken en zweren: ‘Ik ken de Mens niet’. Nee, in eigen beleving is Petrus geen discipel meer.

Maar nu klinkt het wonder door in de boodschap van de engel tot de vrouwen: ‘… zegt Zijn discipelen en Petrus’. Dat is vrijmachtige genade Gods. Waar genade valt, daar valt ze vrij. Petrus had zich door zijn erge verloochening buiten de discipelkring geplaatst, maar de Heere laat hem weten: Petrus, de boodschap geldt ook voor jou, voor de discipelen én Petrus. De kanttekening schrijft hierbij: ‘en bijzonder Petrus, omdat hij vanwege zijn verloochening en droefheid inzonderheid troost van node had’.

Trouw en ontrouw

Wat blijkt hier Gods grote trouw voor een ontrouw volk. Lezers, van ons allen moet gezegd worden: ontrouw. Door onze zonden gaan we eigen wegen bij de Heere vandaan. We hebben niet verdiend dat de Heere omziet naar zulke zondige, ontrouwe mensen als wij zijn. Heeft u zich zo leren kennen door Gods Geest? Bij Petrus zien we dat God in Zijn onbe- zweken trouw nog wil omzien naar een trouweloze zondaar. In Jezus Christus wil Hij de Getrouwe zijn.

Petrus is diep in zonde gevallen. Ach, wie zijn eigen hart leert kennen, zal zich niet boven Petrus verheffen. Petrus heeft moeten inleven in eigen kracht niet staande te kunnen blijven. In de hof van Gethsémané meende hij nog bereid te zijn om met Christus de dood in te gaan. Maar enkele uren later komt hij ten val in de zaal van Kájafas. Op datzelfde moment treft hem de liefdevolle blik van zijn Mees- ter. Dat doet hem beseffen wat hij heeft gedaan. En de Heere Zich omkerende, zag Petrus aan; en Petrus werd indachtig het woord des Heeren’ (Luk. 22:61).

Die blik van liefde heeft het hart van Petrus doorwond. In eenzaamheid weent hij het uit. Gezondigd tegen de liefde van God! Hij weent bittere tranen van berouw. Om eigen schuld alles verzondigd. Hij is het niet meer waard een discipel genaamd te worden. Petrus ervaart buiten God en Christus te zijn, zonder hoop. Dat geeft diepe smart in zijn hart, omdat de Heere door genade liefde in Petrus’ hart had uitgestort.

De liefde Gods

Al Gods kinderen kennen iets van die liefde van God in het hart. De Heere heeft het in Zijn onbevattelijke goedheid en barmhartigheid Zelf gewerkt. Die liefde kan er nooit meer uit. Al kan er zoveel zonde en schuld zijn, waardoor de liefde wordt bedolven, maar op de bodem van het hart is het aanwezig. Wat geeft het een smart in het hart als Gods Geest indachtig maakt dat we gezondigd hebben tegen de liefde Gods in Jezus Christus.

Heel Gods Kerk kent de strijd tussen de oude en de nieuwe mens. Die strijd wordt vooral ervaren als de liefde van God wordt doorleefd. Dan is de smart over de zonde zo groot en bitter, maar ook zo noodzakelijk. Opdat er een leven komt uit de opge- stane Levensvorst.

De Heere, de Alwetende, weet dat het hart van Petrus na de verloochening met diepe droefheid is vervuld. Daarom wordt zijn naam apart genoemd: ‘… zegt Zijn discipe- len en Petrus’. Zijn naam staat achteraan, maar wat is het een wonder dat hij er door Gods opzoekende zondaarsliefde nog bij mag staan. Dat blijft het wonder voor heel Gods Kerk.

De Heere is en blijft de Eerste in het leven van Zijn kinderen. Na Zijn opstanding ont- moet Jezus de vrouwen en de discipelen. Maar, hoe onbevattelijk, Jezus zoekt op de Paasdag ook Zijn diepbedroefde discipel Petrus op: ‘En is van Simon gezien’ (Luk. 24:34). Petrus, de arme, doodschuldige zondaar wordt gevonden door de opgestane Heere. Onpeilbare liefde, Hij is geko- men om te zoeken en zalig te maken wat verloren is.

Naar Galiléa

De vrouwen moeten de boodschap van de engel aan de discipelen én Petrus doorgeven: ‘Doch gaat heen, zegt Zijn dis- cipelen en Petrus, dat Hij u voorgaat naar Galiléa; aldaar zult gij Hem zien, gelijk Hij ulieden gezegd heeft’. Het mag verkondigd worden: Jezus is dood geweest, maar Hij leeft. Hij is opgestaan en zal u voorgaan naar Galiléa.

Galiléa wordt een bijzondere plaats voor de discipelen, vooral voor Petrus. Daar op het strand bij het meer van Galiléa ont- moeten zij hun opgestane Heere. Petrus wordt door Jezus, te midden van de disci- pelen, in zijn ambt hersteld. Tot drie keer toe klinkt de vraag van Jezus: ‘Hebt gij Mij lief?’ Petrus mag door Gods onbevattelijke liefde en onbezweken trouw antwoorden: ‘Heere, Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik U liefheb’.

‘… en Petrus’. Troostvolle woorden, die hun grond hebben in de grondeloze barmhartigheid van de drie-enige God. Petrus getuigt daar later van in zijn eerste zendbrief: ‘Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden’.

Alleen door de kracht van Christus’ op - stan ding is er een levende hoop op het eeuwige leven.

Lezers, een vraag van levensbelang: Is Christus ook voor ons uit de dood opge- staan? Dat wij toch voor Hem zouden buigen en onze zonden belijden. In Hem is de zaligheid, zelfs voor de grootste der zondaren.

‘Zegt Zijn discipelen en Petrus’. Dan blijft verwondering en aanbidding over.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen