Tot een hoofd des hoeks

De boodschap van Pasen is dat Jezus leeft. Hij, Die gekruisigd, gestorven en begraven is, is niet in de dood geble- ven, maar is opgestaan tot rechtvaardigmaking van Zijn volk. Hij heeft Zich vernederd tot in de diepste diepten der hel. Maar daarna is Hij door de Vader uitermate verhoogd. Onze tekst meldt dit ook: ‘De steen, dien de bouwlieden verworpen hadden, is geworden tot een hoofd des hoeks’.

Zo’n steen nam een belangrijke plaats in. Hij werd aan de hoek van een woning in Israël geplaatst en voegde de hoge muren op die manier samen tot een onverbrekelijke eenheid. Tegelijk droeg de hoeksteen het hele gebouw dat erop rustte. Zo’n steen is daarmee een beeld van de dragende en samenhoudende macht, waardoor het hele bouwwerk in stand gehouden wordt. Men koos voor een hoeksteen het allerbeste materiaal. Veel werd er dan ook weggeworpen als ondeugdelijk.

In onze tekst wordt de Zaligmaker vergeleken met een hoek- steen. Dat is een treffende gelijkenis. Steen is immers een beeld van vastheid en onbeweeglijkheid. Het werk van God in Christus is onveranderlijk en onvergankelijk.

Door de bouwlieden verworpen

Wie kon nu denken dat de steen die de bouwlieden voor het gewone metselwerk afgekeurd hadden, door God tot een hoofd des hoeks gelegd zou worden? Toch is dit met Christus geschied.

Hij werd afgekeurd. Hij is gekomen tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Hij is ook verworpen door de bouwlieden. De bouwlieden waren de leidslieden in die tijd. Zij namen niet het hemels bestek als maatstaf, maar bouw- den naar eigen inzichten. Ze bouwden zonder deugdelijk fundament. Het waren mensen die aan de oppervlakte bleven. Ze daalden niet af in de diepte. Ze legden de stenen om te bouwen op ondeugdelijke gronden neer. Het fundament rustte op eigen werk. Het doel was zelfbehoud. En de weg daarnaartoe was eigengerech- tigheid en uitwendige vroomheid. Geliefden, zulke bouwlieden zijn er nog. Wij zijn het! Van nature wordt de Hoek- steen ook door ons verworpen. In ons afkerige hart en in ons vijandig leven is er van nature geen plaats voor Hem. Hij is voor ons een lastige Steen, Die niet past in óns bouwsel. Hij wordt verworpen door iedereen die de zaligheid zoekt bij zichzelf of bij anderen, maar niet bij deze enige Zaligmaker.

De zonde bekendgemaakt

Wat is het een wonder als de Heilige Geest in een weg van ontdekking de zonde bekendmaakt. Dan gaan we er leed over dragen. Dan gaan we schuldbewust en schuld belijdend erkennen de groot- heid van ons kwaad, dat wij die Steen hebben verworpen.

Wanneer de Heilige Geest alle steun- en rustpunten in onszelf en onze eigen bouw- sels wegneemt en ons de noodzakelijkheid en onmisbaarheid laat zien van Christus, de Hoeksteen, het enige Fundament, dan wordt alles anders. Je durft niet langer te werken aan het gebouw van eigen hoop en zaligheid. Je ziet dat gebouw in elkaar storten. Je zult daarmee niet overleven. Maar zo, terwijl je wordt ontgrond in jezelf, komt er een hartelijk verlangen om gegrond te worden op Christus.

Nu is Hij niet langer een lastige Steen voor u en ook niet langer een Steen des aanstoots. Nee, nu wordt Hij voor u uitver- koren en dierbaar. En onder de puinhopen van uw huis van eigengerechtigheid van- daan schreeuwt u om de levende Christus, Die van God ten hoofd des hoeks gelegd is.

Gode zij dank was het graf voor Hem niet het laatste. Het is niet bij Goede Vrijdag gebleven. Het is Pasen geworden. God heeft Zijn Zoon met eer verhoogd. De bouwlieden hebben Hem verworpen, maar de Vader heeft Hem aangenomen. De Verworpene is Gods Verkorene. De Borg, Die tot zonde en vloek is gewor- den en van God verlaten, is tegelijkertijd bij God toch uitverkoren en dierbaar. Op Hem rust heel het Godsgebouw. Voor God wordt geen werk volmaakt bevonden, dan alleen het volbrachte Borgwerk van Jezus Christus. Daardoor kunnen zondaren als levende stenen worden ingevoegd. Niemand kan een ander fundament leggen, gegrond op recht en gerechtigheid, dan hetgeen door God gelegd is. In Hem vindt Gods Kerk alles wat zij nodig heeft voor in dit leven en in sterven, voor tijd en voor eeuwigheid.

Drie stukken

Maar willen wij tot die levende Kerk behoren, dan zullen we wel moeten weten van de weg van de drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid. Dan zullen we ontdekt zijn aan de zondigheid van ons eigen werk, en door de Heilige Geest geleid naar de kennis van de door God gelegde Hoeksteen. Kennis, ook of Gods Geest in ons hart iets van de dierbaarheid van deze Steen heeft geopenbaard. Het is van levensbelang om niet te bouwen op zandgrond, maar op dit rotsvaste Fun- dament. Er is geen vastheid, geen heil en geen leven dan in Hem alleen.

In de tekst klinkt een welmenende roep. De bouwlieden hebben de Steen ver- worpen. Verwerpen kan alleen als Hij is gepredikt. Hij wordt u gepredikt als de enige Naam tot zaligheid, in het Evangelie geopenbaard. We zullen door eigen schuld verloren gaan. Aan de andere kant is het enkel genade als wij dit Woord ter harte leren nemen. Dan zullen we belijden met vers 23: ‘Dit is van den HEERE geschied’. Dwars door alle tegenstand heen volvoert God Zijn raad. Hij maakt naar Zijn verkiezende liefde bouwstenen los uit de don- kere steengroeven van zonde en schuld. Door Gods Geest en door Zijn Woord worden ze pasklaar gemaakt voor het grote bouwwerk dat naar Gods gemaakt bestek in eeuwigheid zal rijzen.

Wie eenmaal op het vaste Fundament is gezet, blijft voor eeuwig daarop gefun- deerd. De Steen zal u dragen, net zoals de hoeksteen het volle gewicht van de muur draagt. Zijn genade zal u schragen; Zijn trouw zal u bewaren, en Zijn goedheid zal u Thuisbrengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen