Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Afhankelijk

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Afhankelijk

4 minuten leestijd

Het is alweer eind augustus. Een groot deel van de zomer is voorbij. ’Wat gaat de tijd toch snel’, zeggen we dan. En voor je het weet, is er weer het winterseizoen en is het weer druk. Op school, in de kerk en in de jonge gezinnen.

De laatste maanden hebben we geen zondag buiten Clifton doorgebracht. Er moest toch al genoeg gereden en gevlogen worden. Begin juni was er curatoriumvergadering in Michigan. In juli vergaderde de classis Mid-West in Rock Valley voor het examen van kandidaat J.R. Slingerland. En als de Heere ons spaart, hopen we nog naar Corsica te reizen voor zijn bevestiging in het ambt. Om daarnaast ook nog iedere maand een reis te maken om een vacante gemeente te dienen, leek ons wat teveel. Ons leven is ook een reis, die wel gaat opkorten. ‘Het is bij de avond en de dag is gedaald’. Dat zeiden de Emmaüsgangers tegen de Vreemdeling Die de Schriften voor hen geopend had. Als we soms uren in het vliegtuig zaten, verlangden we naar het einde van de reis. Zo zou het ook in ons hart moeten zijn.

Droogte

Het is hier erg warm en de laatste maan- den is er bijna geen regen gevallen. Het is droog op de akkers en er wordt uitgezien naar regen, net als in Nederland. Maar als het nu ook droog is op het veld van ‘t eigen hart, dan besef je soms hoe afhankelijk we zijn van de opening van het Woord en van Hem Die alleen de regen van Zijn Geest geven kan.

Het is alweer jaren geleden dat we midden in de zomer een weekje doorbrachten in het oude vaderland. Wat was het toen ook droog. De gewoonlijk prachtig groene weilanden waren geel en kaal. De aarde schreeuwde om regen. Daarvan spreekt ook Psalm 65:10: ‘Gij bezoekt het land, en hebbende het begerig gemaakt, verrijkt Gij het grotelijks’.

Het is de Heere Die regen en droogte, zomer- en winterweer bestuurt. Wij hebben het over ‘het regent’ en ‘het sneeuwt’. Maar Gods Woord zegt: ‘verrijkt Gij het grotelijks’. Er staat niet: toen begon het hard te regenen. God opende de schat- kamers en stuurde op Zijn tijd een milde regen op Zijn erfdeel neer.

Het is een voorrecht als het verlangen naar een bezoek van Boven levendig mag zijn. Maar wellicht ervaart u dat verlangen niet meer en neemt u alleen maar kale vlakten waar. Wat is het dan gelukkig dat hier staat dat Hij het land bezoekt. Hij is het Die dat land begerig maakt en het dorre veld doet schreeuwen om regen.

Geneigd te stelen

Afhankelijkheid is niet wat ons trotse hart begeert. We willen eigen meester zijn. Steunen op en soms roemen in eigen kracht ligt ons wel. Jezelf helpen en er zélf wat van terechtbrengen is ons aan- genamer dan een lege hand ophouden. Het valt voor ons trotse hart niet mee bedelarm te zijn.

Simson was ontzaglijk sterk als de Geest des Heeren over hem vaardig werd. De nieuwe touwen die om zijn handen gebonden waren, verbrak hij alsof het dunne draadjes waren. En toen de Filistijnen kwamen, vond Simson een ezelskinne- bakken en hij sloeg daarmee duizend man. Het bracht hem echter niet in de laagte, niet in de ootmoed voor God. Met trots zei hij wat híj gedaan had. Simson roemde, niet in God maar in eigen kracht.

Zo is ons dwaze hart almaar geneigd te stelen. Wat erg toch als we trots zijn op onszelf en niet eindigen in wat de Heere genadig geeft. De Psalmist bad: ‘Weer- houd, o HEER’, Uw knecht, dat hij zijn hart niet hecht aan dwaze hovaardij’. De Heere gaf onderwijs tijdens die droge week in het oude vaderland.

Lessen

‘Als hem nu zeer dorstte, zo riep hij tot den HEERE en zeide: Gij hebt door de hand van Uw knecht dit grote heil gegeven’. Nu was het niet langer ík, maar God had het heil gegeven. Simson was niet langer de held, alleen een hulpeloos instrument.

O, volk van God, hoe vaak heeft u al geschreeuwd en hoe vaak heeft de Heere u al verhoord? Wat blijft een mens hard- leers. En toch: ‘Toen kloofde God de holle plaats die in Lechi is, en er ging water uit van dezelve, en hij dronk’. Toen hoorde God; Hij is mijn liefde waardig.

De Borg dorstte op Golgotha, aan het ver- vloekte kruishout, zodat er water is voor een dwaas volk. Opdat ze niet zouden ster- ven, maar leven en de daden des Heeren verkondigen. Hem eeuwig loven omdat Hij het gedaan heeft!

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 augustus 2022

De Saambinder | 20 Pagina's

Afhankelijk

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 augustus 2022

De Saambinder | 20 Pagina's