Leven

Wat moet het leven in het paradijs heerlijk geweest zijn. Geen enkele wanklank, volledige harmonie, vrijheid en blijdschap. Totdat de mens willens en wetens de door God getrokken grens overtrad. God had immers gezegd: één ding mag niet. Doe je het wel, dan ben je zeker aan de vreselijke dood onderworpen.

Terugkeer naar het leven met de Heere is niet iets dat wij zelf kunnen bewerken. We willen het ook helemaal niet. De redding komt van een andere kant. Die komt bij God vandaan. Dat is de boodschap die we deze weken op weg naar Kerst weer horen en overdenken.

Het werd advent in het verloren paradijs. De Heere zocht het verloren mensenpaar op. ‘Waar zijt gij?’ De mens nam afscheid van God, maar de Heere niet van de mens. De Verlosser werd aangekondigd. De Nederlandse Geloofsbelijdenis brengt het kernachtig onder woor-den: ‘Hij heeft Zichzelven begeven om de mens te zoeken, toen hij al bevende voor Hem vlood, en heeft hem getroost, belovende hem Zijn Zoon te geven’ (NGB, artikel 17).

Deze verwachting komt ook tot uiting in de andere naam die Adam aan zijn vrouw gaf. Wonderlijk. Heette ze voorheen Manninne, nu krijgt ze de naam Eva. Dat betekent: leven! Juist op dít moment, het moment waar alles op het oordeel, de straf en de dood wees. Daarin zie je de adventsverwachting van Adam. Leven! Hét Leven zou komen. Hij ís gekomen en een ieder die in Hem gelooft zal niet verloren gaan, maar het eeuwige leven hebben (Joh. 3:16). ‘Gun leven aan mijn ziel’.

Leestip: Genesis 3:14-20, en artikel 17 en 18 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen