Een lied in de herberg

‘Ha ketter, ben je daar! Nu kunnen we afrekenen’, bulderde de man.

‘Zover ik weet, hebben we niets af te rekenen’, antwoordde Hendrik.

‘Niet?’ riep de man driftig. Waarom breng je hier de mensen het hoofd op hol met je ketterse boeken en klop je hen de centen uit hun zak? Kom maar eens hier, dan zal ik je krijgen’.

‘Weet wat je doet, ik ben niet alleen’, antwoordde Hendrik rustig. ‘Hij Die met mij is, is sterker dan hij die tegen mij is’.

De man keek om zich heen. Hij zag niemand. ‘Dat zullen we wel eens zien!’ schreeuwde hij. Een ijzeren vuist greep Hendrik vast. Met zijn spa gaf de man hem een klap op zijn hoofd.

Hendrik viel, maar hij raakte niet bewusteloos. Met zijn grote handen haalde de man een touw uit zijn zak. Hij was vast van plan om hem te binden en in de rivier te gooien…

Hendrik bleef wonderlijk kalm. ‘Het ergste wat u kunt doen, is mijn lichaam doden. Des te eerder zal mijn ziel in de hemel zijn’, fluisterde Hendrik. ‘Heere help, o Heere verlos me…’, bad Hendrik. De man rukte hem omhoog en trok hem achter zich aan naar de rivier.

‘O Heere, gedenk aan het woord...’.

Plotseling liet de man hem los en rende weg. Hendrik staarde de man verbaasd na. De man had vast iets gezien waarvan hij was geschrokken. ‘U toonde Uw almacht, Heere’, fluisterde Hendrik. Toen hij zijn weg vervolgde, zong het in zijn hart:

Des HEEREN engel schaart

Een onverwinb’re hemelwacht

Rondom hem, die Gods wil betracht;

Dus is hij wél bewaard.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen