Simson

Hemel en aarde samen schoten te kort tot behoud van een Adamskind. Alleen door God wordt het volk met God verzoend. Hoe duidelijk is dat afgeschaduwd in Simson. Niet alleen dat God hem verwekte, toen de stammen Israëls geen losser voortbrachten, maar meer nog daarin dat men de van God gegeven richter verloochende. We merken van gans Israël niets. Ja, toch! Maar dan ten kwade. De losser wordt verworpen. Er is zelfs geen wenen, gelijk weleer te Bochim; geen be- kering tot de Heere als in de dagen toen Jefta geroepen werd. Er is zelfs geen roepen om uit de ellende verlost te worden.

Israël is een prooi voor de vijand en het schikt zich smadelijk in zijn lot. Zelfs Juda, de leeuwenstam, zwijgt. Alle hoop op verlossing is verlo- ren. De Filistijnen hebben het land bezet. Het volk is ontwapend. Zelfs is er geen smid in Israël. En wat oneindig meer zegt, het volk is verlamd. Het biedt geen weerstand meer. Waar is de hoop op Gods beloftenissen, de vernedering onder de krachtige hand Gods, opdat Hij verhoge te Zijner tijd? Niets van dit alles.

Als God desondanks een losser schenkt, dan laat men Simson alleen strijden tegen de Filistijnen. Nee, erger! De Filistijnen legeren zich tegen Juda en eisen de uitlevering van Simson! Zal Juda nu inzien dat de ure der verlossing aangebroken is? Zal het opwaken? Nee, o nee. Het zal zich lenen om slaafs de wil van de Filistijnen te doen.

Wat? Zal de koningsstam, die weleer aan de spits trad van al de stammen, zijn losser binden en overleveren? Ja! Zó diep is Juda weg. Geen man is opgetrokken achter Simson om te strijden. Nu komen er driedui- zend af om hem uit te leveren aan de Filistijnen.

Juda verwerpt de van God verwekte losser! Roep het uit! Schande… duizendmaal schande! Veracht dat volk dat een voetveeg der Filistijnen werd. Maar de Heere opene onze ogen, en bedenk: die verwerpers van de losser, die verraders zijn wij. God verheft Zijn stem op de spits der hoge plaatsen aan de weg, ter plaatse waar paden zijn. Maar wie hoort? Wie grijpt de geboden verlossing aan? Niemand. Gods volk wordt door een verworpen Verlosser van de dood gered. Hij is tot het Zijne gekomen en de Zijnen hebben hem niet aangenomen. Een verworpen Messias, genageld aan het vloek- hout, is de oorzaak der zaligheid. Wie buigt de knie voor Hem? Keren wij allen ons niet af van het kruis, dat de Jood een ergernis is en de Griek een dwaasheid? Zalig worden door de Gekruiste, uit genade alleen, dat is tegen vlees en bloed.

Ziedaar, zoals Juda Simson ver- werpt, zo verwerpen wij Christus. O, dat toch ons oog geopend worde. Ons hart brandt van vijandschap, hoewel wij Jezus met de mond mogelijk roemen. Wij zullen ons aan Christus stoten ten verderve. Ja, Gods volk moet wel ervaren wat een tegenstand er in hun ziel is tegen de weg van vrije genade.

volgende week het vervolg

Uit: MEER DAN OVERWINNAARS ds. G.H. Kersten (uitg. De Banier, 1953).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen