Uit Zwakheid Krachten Gekregen

Och, hadden wij iets van het oprechte geloof in gedurige oefening. De wereld kent het niet. Hoewel de wereld voor de uitkomsten van het geloof verslagen staan moet, verstaat ze van dit geloof niet het allerminst. Zij spot ermee, keert zich ervan af. Arme, dwaze wereldling, uw kracht zal vergaan, uw betrouwen is ijdelheid. U kunt de vuurproef niet dragen, want als hooi en stro zult u verbranden. Och, dat uw ogen er door Gods genade voor geopend werden, eer het besluit bare, want de dag gaat als kaf voorbij.

Gods kinderen dragen in zich een onoverwinnelijk beginsel. Door het geloof blussen zij de kracht van het vuur uit, hoe heet het ook gestookt wordt. Zal het christendom van onze dagen de proef van het vuur kunnen doorstaan? Het is te vrezen dat duizenden die de naam van gereformeerde christenen dragen, het ware geloof missen. Zelfs uiterlijke druk kunnen zij niet verdragen. De smaad der wereld is hun te zwaar om een afgezonderd leven te leiden. Hun aanpassen aan de wereld, hun meedoen met de wereld, hun genieten van de wereld, het verraadt genoegzaam hun innerlijk bestaan. Hoe zal het ons vergaan als God ons met vuur beproeven zal? Zouden grote scharen terugkeren als Babels vuren gestookt werden?

Hoevelen zullen proberen het vuur te ontvlieden van Gods eeuwige toorn waarop zij in hun leven niet hebben gelet. Een oppervlakkig toestemmen van de waarheid is niet genoeg. Een ieder beproeve zichzelf en doorzoeke zijn hart.

Geen schijngeloof zal de kracht van het vuur weerstaan. Dat vermag alleen het ware geloof, dat onoverwinnelijk is, omdat dat geloof leven doet uit Hem Die dood is geweest maar Die leeft in alle eeuwigheid. Door dat geloof wordt Gods volk verwaardigd zich geheel aan de Heere over te geven. Hoe de weg ook moge zijn, al ging die ook door vuur en water, het geloof klemt zich aan de Heere vast en aan Zijn geboden. In het houden van die geboden ligt grote loon. De kracht van het vuur en de hitte van de tegenstand worden door het geloof uitgeblust. Hoe heet het vuur ook brandt, het deert niet; de kracht van het vuur verzengt geen haar. Met blijdschap hebben degenen die in het geloof wandelden de beroving van hun goederen aangezien. Met lofliederen zijn zij de dood ingegaan.

O,! schaamte moet ons aangezicht bedekken, als wij al vluchten voor het ritselen van een blad. Mensenvrees vervult ons meer dan de kinderlijke vreze Gods. Die vrees voor de mens doet ons de Heere en Zijn werk zo vaak verloochenen, zoals Petrus in de zaal van Kajafas op de vraag van een nietige dienstmaagd. Wie zijn wij toch in onszelf? Wat vermogen wij in eigen kracht? Moet het ervaren van onze vreesachtigheid en van onze ontrouw ons niet diep vernederen?

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen