Christus de Gezondene

Het welbehagen des HEEREN zal door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan. Straks zal Hij zeggen: ‘Mijn spijze is dat Ik doe de wil Desgenen Die Mij gezonden heeft’. Daar beseft deze vrouw helemaal niets van. Ze leeft zich met volle teugen uit in de lusten van het vlees.

Het stadje Sichar, het oude Sichem, lag precies tussen twee bergen, Ebal en Gerizim. De discipelen zijn naar de stad om eten te halen. Jezus zit vermoeid van de reis bij de waterput. Dan komt daar een vrouw met een kruik op haar hoofd, ongezien, midden op de dag. De zon staat hoog aan de hemel. Eigenlijk geen tijd om water te sjouwen. Maar ze heeft er alles voor over, om maar niet met de zonde te hoeven breken. Ze gaat met de rug naar Jezus staan en weigert Hem zelfs te groeten. Christus moet de Eerste zijn om gehoor te krijgen.

‘Jezus zeide tot haar: Geef Mij te drinken’ (Joh 4:7). Hij begint niet gelijk bij de grote stukken des geloofs. Hij begint waar we druk mee zijn - midden in de dwaze gang van ons leven. Vrouw, waar ben je nu de hele dag mee bezig? Word je nog niet moe van die gebroken bakken die geen water houden? De Heere daalt in de bekering zo laag af. Voor het eerst klinkt in haar leven het krachtige Woord van God, om haar te trekken uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht.

De liefdevolle trekking

De gastvrijheid stond hoog aangeschreven in het Oosten. Je moet ook wel van steen zijn om een vermoeide reiziger geen water te geven. Zij ís ook van steen. Wij hebben allen een hart van steen. Wie zal een stenen hart verbreken? Dat kan zelfs de meest bewogen prediking niet. Daar moet God Zelf aan te pas komen. ‘Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader hem trekke’.

‘Vrouw, indien gij de gave Gods kendet …’ Het is alsof Christus met de vinger haar aanwijst. Vrouw, u kent de Gave Gods niet. Mag ik dat ook aan u vragen, lezer? ‘Kent u de Gave Gods?’ U zit al zolang onder de Evangelieprediking. Of is het nog verborgen voor uw ogen?

De Samaritaanse vrouw begrijpt er helemaal niets van. Deze vermoeide Mens mij water geven? Onmogelijk! Calvijn schrijft: ‘Ze probeert met haar gekkernijen en zotte antwoorden de boodschap van vrije genade tegen te staan’. U heeft geen kruik en ook geen koord. De put is wel 28 meter diep. Hoe denkt U aan water te komen? Bent u meer dan vader Jakob? Het gesprek stokt. Hoe moet het nu verder?

Christus gaat verder spreken over het levende water. De Heere stelt als het ware twee begeerten naar verschillende waterbronnen tegenover elkaar. De begeerte naar het brakke water van de wereld en de reine begeerte naar het water des levens. Wat begeer je nu? Ja, wat begeert u, lezer?

Het water van de wereld verzadigt niet. Daar ga je weer van dorsten. ‘Een ieder die van dat water drinkt, zal wederom dorsten’. Al je volle aardse kruiken schieten tekort om God te ontmoeten. ‘Maar zo wie gedronken zal hebben van het water dat Ik hem geven zal, dien zal in eeuwigheid niet meer dorsten’. Hij is de grote Uitdeler van menigvuldige genade.

De genadige openbaring

Er is inmiddels al veel gebeurd. Haar verzet is gebroken. Ze luistert aandachtig. Ze heeft zelfs al een vraag gesteld: ‘Heere, geef mij dat water.’ Toch schort er veel aan die vraag. Ze wilde op een gemakkelijke manier haar kruik vullen. Hoe krijg je arme zondaren toch ooit begerig naar het levende water? Door die andere vuile bron van wanbedrijven te zien.

Dat kan niet gemist worden in de oprechte bekering. De Heere zet de scherpte van Zijn heilige wet op haar ziel. ‘Ga heen, roep uw man en kom hier’ (Joh 4:16). Met die ene vraag legt Hij haar hart open voor een alwetend God. ‘Gij zult niet echtbreken’. En dan blijft de Heere ook niet bij die ene zonde staan, maar Hij gaat van gebod naar gebod. Straks zal de vrouw belijden: ‘Komt, ziet een Mens Die mij gezegd heeft alles wat ik gedaan heb’ (Joh 4:29).

Eigenlijk beaamt ze het nu al. ‘Heere, ik zie dat Gij een profeet zijt’ (Joh. 4:19). U spreekt de volle waarheid. Wat moet ik eraan doen? Ze hoopt dat het nog te herstellen is. Moet ik op de Gerizim gaan bidden of in Jeruzalem? Zegt U het maar. Ik wil er alles aan doen. Ach, wat kan een overtuigd mens zwoegen om behoud. Maar de Heere snijdt al die wegen af. Het is alsof ze zoekende wordt naar een ander middel. ‘Ik weet, dat de Messias komt, Die genaamd wordt Christus’. Daarover heb ik wel veel gehoord, maar ik arm zondaar, ben er nooit verlegen om geweest’.

Nu kan Jezus Zich niet langer verborgen houden. ‘Ik ben het, Die met u spreek’ (Joh. 4:26). Zo komt Hij Zich aan haar zondaarsziel te openbaren. Breid het voor uzelf maar uit, wat de rijkdom van deze Zaligmaker is. Hij is de hoogste Profeet om de weg der zaligheid te wijzen. Hij is de enige Hogepriester om met Zijn dierbaar bloed het vuile hart te wassen. Hij is de eeuwige Koning om satans kop te vermorzelen. ‘Die gevang’nen vrijheid schenkt, en aan hun ellende denkt’.

U vraagt zich misschien af of Hij Zijn heerlijkheid zo ook aan u geopenbaard heeft? Wel, dan is het net als bij deze vrouw, dan vergeten we ons aardse watervat. ‘Ja gewisselijk, ik acht ook alle dingen schade te zijn, om de uitnemendheid der kennis van Christus Jezus’ (Fil. 3:8).

En Hij moest door Samaria gaan.

Johannes 4:4

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen