De gave van de lijdzaamheid

Wat is lijdzaamheid? Lijdzaamheid is afgeleid van het Griekse woord ‘hupomonè’. Dit Griekse woord omvat zowel een passieve als een actieve kant. Het passieve is (ver)dragen wat is opgelegd. Het actieve is volharden onder datgene wat gedragen moet worden. In andere vertalingen dan de Statenvertaling kiest men consequent alleen de actieve kant van het Griekse woord. Dan wordt het steeds vertaald met volharden.

Deze twee kanten van het Griekse hupomonè maken dat in de Statenvertaling het Griekse woord bijna altijd wordt vertaald met lijdzaamheid. Men laat op deze manier uitkomen dat lijdzaamheid zowel een passieve als een actieve kant heeft. Zo wordt het bijvoorbeeld gebruikt in Hebreeën 12:1, waar staat: ‘Laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan die ons voorgesteld is’.

Soms kiezen de Statenvertalers ervoor om het begrip te vertalen met ‘verdraagzaamheid’, vooral als het passieve aspect op de voorgrond staat. Een voorbeeld daarvan is Jakobus 5:11: ‘Gij hebt de verdraagzaamheid van Job gehoord’. Enkele keren kiezen de Statenvertalers ervoor om het te vertalen met ‘standvastigheid’ of ‘volharding’, als vooral het actieve aspect op de voorgrond staat. Dit gebeurt in Lukas 8:15: ‘En dat in de goede aarde valt, zijn dezen die het Woord gehoord hebbende, hetzelve in een eerlijk en goed hart bewaren en in volstandigheid vruchten voortbrengen’.

Verschil met lijdelijkheid

In het gewone spraakgebruik wordt het woord ‘lijdzaamheid‘ nog maar sporadisch gebruikt. Als het al gebruikt wordt, is het in de betekenis van lijdelijkheid. Lijdelijkheid is hetzelfde als berusting. Iemand ondergaat iets, voelt dat hij het niet kan veranderen en berust erin. In berusting zit geen vreugde. Het is een manier om verdriet draaglijk te maken. Er is sprake van een zekere gelatenheid, maar tot echte onderwerping en aanvaarding komt het niet.

Bij lijdzaamheid is er wél sprake van onderworpenheid en is er de begeerte om onder de Heere te buigen in wat Hij oplegt. Dan kan lijdzaamheid het hart zelfs vervullen met blijdschap. Het is jammer dat andere vertalingen dan de Statenvertaling het woord lijdzaamheid helaas niet meer gebruiken.

De gave van lijdzaamheid

Lijdzaamheid is een genadegave die de Heere Zijn kinderen schenkt om die te oefenen. Thomas Goodwin geeft in zijn boekje ”Het volmaakte werk van de lijdzaamheid” een mooie definitie van lijdzaamheid: ‘Het is een blijvend volharden, hetzij met betrekking tot het doen van de wil van de Heere, zonder daarin te verzwakken; hetzij met betrekking tot het zich onderwerpen aan de wil van God in gehoorzaamheid, kalmte, opgewektheid tot het einde van dit leven’. Goodwin gebruikt het voorbeeld van iemand die een heuvel beklimt. Hoe dichter hij bij de top komt, hoe vermoeider hij wordt. Het laatste stukje tot de top wordt steeds moeilijker. Hij zegt: ‘Dat maakt in het verdragen, in het ondergaan van wat de Heere oplegt, de lijdzaamheid uit, dat u ondanks dat de vermoeidheid toeslaat toch zegt: Volhouden! Nog een klein stukje!’

Wilhelmus à Brakel besteedt in zijn ”Redelijke Godsdienst” ook een hoofdstuk aan lijdzaamheid. Hij oms chrijft lijdzaamheid in dezelfde lijn als Goodwin. Hij zegt: ‘Lijdzaamheid is een sterkte der ziel van een gelovige in God, waardoor men in het volbrengen van zijn plicht, alle wederwaardigheden in gewilligheid, bedaardheid, blijdschap, volstandigheid, en hoop van een goede uitkomst, verdraagt’. In beide omschrijvingen komt naar voren hoe de Heere Zijn kinderen beproeft in wat Hij oplegt, maar ook in hoe de Heere daardoor het geloof oefent.

Drie werkzaamheden

Hoe wordt lijdzaamheid beoefend? Lijdzaamheid is een werkzaamheid van het geloof. Het eerste wat het geloof werkt is ontlediging. Dat betekent dat het geloof een mens brengt op de plaats waar hij zegt: ‘Heere, ik heb niets meer verdiend. Door mijn val in het paradijs ben ik alles kwijtgeraakt. Het is een wonder dat ik nog een plek op aarde heb’.

Het geloof bewerkt ook een besef van Gods soevereiniteit. God is niet verplicht om uit te leggen waarom Hij deze weg met een mens gaat. Dat maakt niet onverschillig, maar doet eerbiedig buigen onder de Heere. God is goed in wat Hij doet en wat Hem behaagt. Wat is het zoet om zo onder de Heere te buigen. Het is een groot voorrecht en een grote genade dat een ziel, ook al gaat het leven anders dan hij had gedacht, gehoopt of verwacht, geen vragen meer aan God hoeft te stellen.

Het derde wat het geloof werkt, is een diep besef van Gods liefde. Daardoor kan het geloof sterken in de grootste smarten. Van David lezen we dat hij op zeker moment terugkomt bij Ziklag en dat hij bang is. Men wil hem stenigen. Maar dan staat er: ‘Doch David sterkte zich in de HEERE zijn God’. Lijdzaamheid wordt dus tot stand gebracht door ontlediging, door een besef van Gods soevereiniteit en van Gods liefde. De beoefening van de lijdzaamheid vindt rust in wat er staat in Romeinen 8:28a: ‘En wij weten dat dengenen die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede’.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen