Roepingenzondag

Eerder was een andere datum in beeld, maar men wil nu aansluiten bij de datum die de Rooms-Katholieke Kerk hanteert. Je ziet de laatste tijd vaker dat protestanten aansluiting zoeken bij rooms-katholieke tradities. Helaas wel.

In de roomse kerk zijn er al jarenlang grote tekorten. Vanuit andere werelddelen worden priesters hierheen gehaald om de lacunes enigszins op te vullen, maar ondanks dat blijft het priestertekort een reden om tal van kerken te sluiten.

Ook in de PKN worden voortdurend kerkgebouwen gesloten vanwege teruglopende inkomsten en een afnemend aantal kerkgangers. Maar het aantal predikanten daalt nog sneller. Velen gaan de komende tien jaar met emeritaat, terwijl de nieuwe aanwas gering is. De jongere generatie in de Protestantse Kerk is veelal weinig betrokken bij het kerkelijk leven en slechts weinigen voelen zich geroepen om predikant te worden in een sterk vergrijsde kerk.

Neventaken

Het ambt van predikant is bij de protestanten minder zwaar geladen dan het priester zijn in de Rooms-Katholieke Kerk. De priesterwijding is bij Rome een sacrament en voor priesters geldt de celibaatsverplichting. Maar het predikantschap is ook niet zomaar een beroep. In de Dordtse Kerkorde werd destijds de bepaling opgenomen (art. 12) dat het een predikant niet geoorloofd was ‘zich tot een andere staat des levens te begeven, tenzij om grote en gewichtige oorzaken’.

Wat anders is het wanneer predikanten ook allerlei taken buiten het kerkelijk leven vervullen. Ds. G.H. Kersten was onder meer voorzitter van de SGP en ook Kamerlid. Niet iedereen was het daarmee eens. Zowel ds. A. Verhagen als ds. J. Fraanje hadden veel bezwaren. Maar er was in die tijd een groot gebrek aan kader. Ds. Kersten zag dat werk in het verlengde van zijn kerkelijk ambt.

Voor het predikantschap is een roeping nodig. Een roeping van Godswege. ‘Zo iemand tot eens opzienersambt lust heeft, die begeert een treffelijk werk’ (1 Tim. 3:1). Maar er zijn ook andere mogelijkheden om bezig te zijn in Gods Koninkrijk. Als ik geen predikant meer kon zijn, zou ik schoolmeester worden, zo moet Luther eens gezegd hebben. Een tekort aan leerkrachten in het reformatorisch onderwijs is dan ook een slecht teken. Kennelijk wordt die roeping te weinig gevoeld.

Voor het predikantschap is ook een opleiding nodig. Maar Bijbels gezien gaat het wel om Schriftgeleerden die in het Koninkrijk der hemelen onderwezen zijn (Matth. 13:52). De eis van een universitaire studie en een gymnasiale vooropleiding zoals die vanouds in de Hervormde Kerk gold, vormde een forse barrière in een tijd dat velen niet meer dan de lagere school doorlopen hadden. Dat was zeker het geval in de gereformeerde hoek van de kerk. Inmiddels is men in de PKN bereid om met HBO-theologen genoegen te nemen.

Belangrijke plaats

Predikanten nemen in het kerkelijk leven een belangrijke plaats in. Dat is zeker onder ons het geval. Daarom is het voor een kerk van groot belang wie men tot de preekstoel toelaat. Er zijn tal van voorbeelden dat predikanten de deur openzetten voor allerlei verkeerde ontwikkelingen. Of die deur open lieten staan.

‘De theologen gingen voorop’, zo luidde de titel van een boek van de gereformeerde ds. A.M. Lindeboom dat zo’n veertig jaar geleden verscheen. Dat het kerkvolk in de toenmalige Gereformeerde Kerken steeds meer weg groeide van de (neo) gereformeerde leer kwam volgens hem doordat de theologen (hoogleraren en predikanten) hen daarin waren voorgegaan. ‘Want de leiders dezes volks zijn verleiders’, zo lezen we in Jesaja 9:15. Het is heel erg als dat van predikanten gezegd moet worden.

Zware taak

Het is dan ook een zware taak van het Curatorium van onze Theologische School om te beslissen over de toelating van studenten tot de opleiding. Wie is tot deze dingen bekwaam? Maar ook een hoogst belangrijke taak omdat in die weg middelijkerwijs de gemeenten bewaard blijven bij de oude beproefde waarheid.

In de Gereformeerde Gemeenten kennen wij geen speciale roepingenzondag. Niet zonder reden wordt echter vooral op de zondag vóór de betreffende curatoriumvergadering vanaf de kansel voorbede gedaan. Opdat de te nemen beslissingen, zowel naar de ene als naar de andere kant, in Gods gunst zouden mogen zijn. Want ‘de oogst is wel groot, maar de arbeiders zijn weinige; daarom, bidt de Heere des oogstes dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstote’ (Luk. 10:2).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen