De gemeenschap van Pinksteren

Het thema gemeenschapszin raakt ons. Wij leven in een tijd van individualisme. Dat betekent dat we ons eigen leven als uitgangspunt nemen. En we streven ons persoonlijk belang na. Dit is merkbaar aan hoe mensen zich gedragen en hoe media het leven weergeven.

Het individualisme zit heel diep in ons leven en denken. In onze samenleving is het traditionele gezin niet meer de hoeksteen. Jongere generaties hebben lang niet altijd geborgenheid meegekregen zoals wij dat vanuit de Bijbel bezien. Denk ook aan de economie, waarin alles draait om consumptie. Iedereen met een portemonnee krijgt het idee dat hij of zij een enorm belangrijk persoon is.

Pinksterzegen

Pinksteren stelt ons dus voor een belangrijke vraag. Is ons leven ingericht naar Gods Woord, of volgen we het schema van de wereld?

Laten we nagaan hoe bij het eerste Pinksterfeest de gemeenschapszin werd gewerkt. God stortte Zijn Geest uit op alle vlees. Zo kwam er leven in de dood. Mensen werden overtuigd van hun zonde en verlorenheid voor God. Dat was noodzakelijk, ook al waren deze mensen misschien nog zo godsdienstig. Ze hadden Jezus immers niet als Zaligmaker benodigd, maar Hem aan een kruis doen hangen en gedood. Er is werkelijk een Godswonder nodig om een godsdienstig mens te brengen tot waar geloof en bekering. Toen de Pinksterlingen verslagen werden in het hart, kwam er ruimte voor de Heere Jezus en

Heeft u zo naar de Pinksterboodschap geluisterd? Doorlééft u de noodzaak van Gods genade; om Jezus‘ wil door de Heilige Geest? Zijn herscheppend werk komt uit in God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf.

Geestelijke eensgezindheid

In deze gehoorzaamheid ligt het beginsel van de geestelijke eensgezindheid. ‘En allen, die geloofden, waren bijeen, en hadden alle dingen gemeen‘ (Hand. 2:44). Bij het ‘bijeen zijn‘ tekent Calvijn aan dat het hier niet allereerst gaat om de plaats, maar om de gezindheid. Let op het woord ’eendrachtelijk‘ in Handelingen 2:46. Deze eensgezindheid komt ook naar voren in Handelingen 4:32: ’En de menigte van degenen, die geloofden, was één hart en één ziel’. Let ook op hoe Paulus dit onderstreept in 1 Korinthe 12:13: ’Want ook wij allen zijn door één Geest tot één lichaam gedoopt; hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij dienstknechten, hetzij vrijen; en wij zijn allen tot één Geest gedrenkt’. Geestelijke eenheid is dus bevindelijk van aard. Allen die de Heere in oprechtheid vrezen, hebben de enige troost en delen in de zaligmakende kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid. Is dit voor ons een zaak van het hart? Maar dan is hieraan onlosmakelijk het praktische leven verbonden. Want uit het hart zijn de uitgangen des levens (Spr. 4:23).

Mededeelzaamheid

In de gemeente van Jeruzalem werd op indrukwekkende wijze het bezit gedeeld. Ze ‘hadden alle dingen gemeen’ (Hand. 2:44). We mogen dit niet vergeestelijken; het heeft een praktische betekenis. Let op kanttekening 94 die stelt dat dit in beginsel niet gaat om het bezit van de goederen, maar om het gebruik. Dit in bruikleen geven laat zien hoe men elkaar wilde helpen. Daarbij was er sprake van grote giften (Hand. 2:45). Wat gaf de gemeente van Jeruzalem een krachtig voorbeeld!

Als het over mededeelzaamheid gaat, zijn er in onze samenleving allerlei sociale activiteiten. Deze zijn vaak verwant aan socialistisch gedachtengoed, met het kapitalisme als tegenpool. De christelijke gemeente heeft echter een wezenlijk ander uitgangspunt. Ouders: let u op de ongebreidelde hebzucht die zich aan uw kinderen opdringt? Het is minstens zo zeer nodig dat we dit gevaar bij onszelf onderkennen. Wanneer zeggen we: dit hoef ik niet, ik heb genoeg? Streven naar een duurzame wereld klinkt beter. Of schuilt hier nederige (!?) hebzucht als een adder onder het gras? De Pinkstergeschiedenis geeft geen enkele grond om te beslissen over de waardevolle dingen van de ander. De Heilige Geest geeft in Zijn vernieuwend werk juist het goede licht op persoonlijk eigendom en persoonlijke verantwoordelijkheid. De leiding van de apostelen werd erkend. Hieruit blijkt onderworpenheid aan Gods Woord. Dat is een belangrijk uitgangspunt voor de juiste gemeenschapszin.

wordt vervolgd

1. De gemeenschap van Pinksteren

2. De gemeente als uitgangspunt

3. Gemeenschapszin als levenshouding

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen