Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Berg het voorlopig maar eens op

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Berg het voorlopig maar eens op

4 minuten leestijd

In deze rubriek is meermalen geschreven over ds. J.D. van der Velden. Hij leefde van 1859 tot 1947 en was predikant van de Gereformeerde Kerken. Op een boeiende manier heeft hij over zijn pastorale ervaringen geschreven.

Eens bezocht hij een oud moedertje. Ze was aan het lezen en hij was benieuwd in welk boekje ze zo verdiept was. Het was een bekeringsgeschiedenis. Nee, ds. Van der Velden had er geen bezwaar tegen dat de mensen een bekeringsgeschiedenis lazen. Bleef het nu maar bij lezen, dan leverde dat geen bezwaar op. Maar er waren er die er een verkeerd gebruik van maakten, zo schreef hij. Trouwens, het woord bekeringsgeschiedenis zou al vragen kunnen oproepen. Wat zegt de Heidelbergse Catechismus over de waarachtige bekering des mensen? Het is de afsterving van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens. Er wordt gewezen op een voortdurend bewandelen van een weg, op het gestadig afsterven van de zonde en een geleidelijk opstaan van de mens. Een kind van God zou eigenlijk zijn bekeringsweg pas kunnen schrijven aan het eind van zijn aardse loopbaan.

Het oude moedertje was dus verdiept in het lezen van een bekeringsgeschiedenis toen ds. Van der Velden op bezoek kwam. Hij had meermalen met haar gesproken, maar het was altijd bekommering en twijfelmoedigheid. Alle vastheid en blijmoedige zekerheid van het geloof ontbrak. Ze vertelde dat ze zo graag een bekeringsgeschiedenis las, ze deed niets liever dan zulke boekjes lezen. ‘Maar moedertje’, vroeg ds. Van der Velden, ‘hoe leest u nu dit boekje? Hoe zijn zo je overdenkingen bij het lezen?’ ‘Nu dominee, dat zal ik u eens zeggen. Ik ga mezelf ermee vergelijken. Dan lees ik enkele bladzijden die juist passen op wat ik ook weleens heb ondervonden, die met mijn geestelijke toestand overeenkomen, en dan krijg ik moed dat het toch nog wel goed met mij staat. Maar dan volgen er weer bladzijden waarvan ik moet erkennen er niets van te verstaan, dan lees ik over zaken die ik nimmer ervaren heb, en dan twijfel ik of er wel ooit genade aan mij bewezen is. En zo gaat het steeds afwisselend door. Nu eens heb ik hoop, dan weer vrees, naarmate ik er meer of minder mijn weg in terugvind’.

Keurmerk

De predikant vroeg zich af wat hij moest zeggen. Er lag een gesloten Bijbel op tafel. Toen zei hij: ‘Doe dat boekje nu maar dicht en berg het voorlopig maar eens op, en laten we de Bijbel maar eens openen’. Toen las hij de eerste vier verzen van Psalm 130, waarin zo kort omschreven staat de kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid. Op die ervaring stond het keurmerk van de Heilige Geest.

‘Naar aanleiding van die enkele verzen sprak ik ernstig en teer met deze vrouw. Naar ik vertrouw, was het haar tot zegen. En op haar vraag of het dan zo verkeerd was zulke bekeringsgeschiedenissen te lezen, antwoordde ik: Welnee, maar het gaat het maar om hoe u ze leest. Wilt u weten hoe de Heere Zijn kinderen geleid heeft en is het in gezond Schriftuurlijke geest geschreven, ga dan uw gang. Maar zoals u er gebruik van maakt, zou het u meer tot schade dan tot voordeel zijn.

Zodoende werd het mij te meer duidelijk wat de oorzaak was van haar onvastheid in de gangen van het geestelijk leven. Je komt als dienaar des Woords zo soms ongezocht tot verrassende resultaten. Daarom is geregeld huisbezoek zulk een onmisbaar deel van de ambtelijke arbeid. Je ontdekt door persoonlijke contacten zoveel wat je anders ontgaat. Je kunt de diagnose van geestelijke kwalen opmaken en het passend geneesmiddel toedienen. Er zijn er zovelen die evenals dat oude moedertje doen. De leidingen des Geestes zijn zo onderscheiden, en daarom is het zo dwaas zich een vast model voor te stellen. Schittert juist de rijkdom van het werk van de Geest niet in de verscheidenheid? Moet het oog niet geopend zijn voor de veelvuldige wijsheid Gods?’

Beste bekeringsgeschiedenis

Aan ds. A. Vergunst werd eens gevraagd: ‘Wat is de beste bekeringsgeschiedenis?’ Antwoord: ‘de Heidelbergse Catechismus’. En ds. Joh. van der Poel zei eens: ‘We hebben een Bijbel vol bekeringsgeschiedenissen’.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 juli 2024

De Saambinder | 20 Pagina's

Berg het voorlopig maar eens op

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 juli 2024

De Saambinder | 20 Pagina's