Schrijven Met De Hand

Wat de letter O en vervolgens tot aan de S betreft, zijn we wel enkele benamingen voor het geloof tegen- gekomen, maar het meest wezenlijke daarvan was óf al eerder gezegd, óf moet besproken worden in de ver- handeling over het geloof zelf.* We gaan nu dus verder met de letter S.

Onder de letter S vinden we dat het geloof een ‘schrijven met de hand’ wordt genoemd: ‘En gene zal met zijn hand schrijven: Ik ben des HEEREN’ (Jes. 44:5). We zullen u nu niet bezighouden met de verschil- lende vertalingen en verklaringen van deze tekst, en evenmin met de gewoonten waarop hier gezinspeeld zou kunnen worden; daar zou immers bijna een hele preek voor nodig zijn. We zullen nu de werk- zaamheden van het geloof die we hier opmerken, uitleggen.

1. Wat de zaak in algemene zin betreft, zien we dat de uitleg- gers van mening zijn dat dit ‘schrijven’ niet alleen de omgang met God op de wijze van een verbond aangeeft, maar ook dat het sluiten van een verbond schriftelijk plaatsvindt. De ver- bondssluitingen met Gods oude bondsvolk Israël geven op veel plaatsen in de Bijbel hiervan een voorbeeld. Zie Exodus 34:27, Jozua 24:26 en andere plaatsen. Op dit ‘schrijven’ hebben we al eerder aangedrongen.

2. In meer bijzondere zin geeft dit ‘schrijven’ verschillende dingen aan:

a. De gelovige verbindt zich door het aannemen van Christus op de meest vaste en innige wijze aan de God van het verbond, om van Hem te zijn en voor Hem te leven. De mens is immers net als Efraïm als een onbandige koe (zie Hos. 4:16) die de ruimte wil hebben om te weiden. Het is kenmerkend voor de zonde dat die tegen de wet ingaat. Omdat de gelovige dit weet, wil hij zich op een stellige wijze aan God ver- binden en zichzelf onder de eed brengen: ‘Ik heb gezwo- ren…’ (Ps. 119:106). Zie ook Nehemia 9:38.

b. Het voornemen van de gelovige is vast, en wat geschre- ven is, blijft onveranderlijk. Daarom zei Pilatus: ‘Wat ik geschreven heb, dat heb ik geschreven’ (Joh. 19:22). Hij die Jezus oprecht om- helst, doet dat niet als in een vlaag, zodat het allemaal niet meer is dan een morgenwolk en een vroegkomende dauw (zie Hos. 6:4). O nee, het is zijn vaste verlangen, zijn innerlijke blijdschap en zijn gezindheid om altijd bij de Heere te blijven.

c. De gelovige gaat hierin met kalmte te werk. Als men iets schrijft en onderschrijft, moet dat met een rustig en kalm gemoed gebeuren. Daarom overdenken en overwegen de gelovigen alles wat zij schrijven.

d. Zij doen dit tenslotte ook om zich te wapenen tegen de toekomst, of ook wel tot ondersteuning, zodat hun schrif- telijke verklaring een ‘getuige’ tegen hen kan zijn als zij in geestelijk opzicht inzinken.

We spreken nu niet over het geloof als een ‘toestemmen’ of als een ‘toezetten van het zegel dat God waarachtig is’, omdat we hierover moeten spreken in onze ‘Verhande- ling van de natuur van het geloof’. We slaan de letter T over en gaan naar de letter V.

wordt vervolgd

* Comrie heeft bij de voorbereiding van zijn

”ABC” wellicht al gedacht aan een boek over de eigenschappen van het geloof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen