Zijn Vaderlijke hand

Hoe vaak hebben wij die woorden niet gehoord? Het zijn troostrijke woorden waarmee de eredienst begonnen wordt, waarmee wij op biddag het achterliggende seizoen zijn ingegaan. En nu is het dankdag. Tussen biddag en dankdag ligt de periode waarvan geldt dat zaaiing en oogst niet zullen ophouden. Zo is het gegaan, de Heere is goed geweest. Gods handen hebben het achterliggende seizoen de wereld gedragen, bestuurd en geregeerd. Gods trouwe handen, waarvan Noach als teken de regenboog kreeg. God houdt als de Getrouwe Zijn schepping in stand. Nee, het ging niet altijd volgens ons plan. Het natte voorjaar had gevolgen voor de oogst. De ernstige ziekte die ons misschien trof, bracht ons aan de rand van het graf. Teleurstellingen waren er op het werk, op school en thuis, als tastbare bewijzen dat dit leven een gestadige dood is. Wat een strijd werd er gestreden in gezinnen en huwelijken op allerlei manieren. Het viel vaak niet mee.

Met wijsheid gemaakt

Letten wij echter óók op datgene wat de Heere onverdiend gaf? Het zijn doorgaans zaken waar wij zo niet op letten. De kleine, gewone zaken van het leven. Zij zijn echter bijzonder. Elke dag rees de zon op uit haar plaats. De mens ging uit tot zijn werk, naar zijn arbeid tot de avond toe. ‘Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen’ (Ps. 104:26). Gods voorzienig beleid regeert deze wereld, tot in de verste uithoeken, opdat alles de voortgang van Zijn Koninkrijk diene. Een oprecht christen is daar betrokken op. Als wij zo dankdag mogen houden, stelt dat de zaken in een ander licht, in een Goddelijk licht. Na de zondvloed zien wij Noach op een verwoeste aarde staan. Wat moet daarvan terechtkomen? De Heere opent voor hem vergezichten. ‘Voortaan, al de dagen der aarde zullen…’ (Gen. 8:22). Hoe dat gaat? Door crises en wereldweeën heen. Dat had Noach reeds ondervonden. Zo regeert de Heere, zo schikt Hij toe. Op dankdag Gods Vaderlijke hand te zien! Voor wie is dat de levenspraktijk? Voor hen die eerst zelf door het oordeel heen zijn gegaan. Daar was God geen Vader, maar Rechter. Er was geen dankdag, maar oordeelsdag. Maar in dat oordeel werd de Zoon gezien. ‘Die in Mij gelooft, heeft het eeuwige leven’. Is dat uw levensgang geweest tussen biddag en dankdag?

Voorsmaak op dankdag

God hun Vader noemen, is voor velen van Gods kinderen een grote zaak. Maar Hij is het wel! Werd het maar meer beseft. Dan wordt de krant anders gelezen. In de berichtgeving van de grote wereldweeën wordt de hand van Vader opgemerkt. Gaat het in het Midden-Oosten uit de hand lopen? Welnee, Zijn Vaderlijke hand doet toekomen. De vele overstromingen? De onbeheersbare vluchtelingenstromen? Het veranderende klimaat? De tegenslagen in eigen leven? Vaders hand! Dan zie ik met eerbied en ontzag de voortgang van Gods Koninkrijk. Dan loop ik met lijdzaamheid mijn loopbaan. Als een pelgrim die zich spoedt naar de hemelstad. Dan is dankdag een voorsmaak van wat komen gaat. Op de dag van de grote wereldoogst wordt dankdag gehouden. ‘Ik dank U, HEERE, dat Gij toornig op mij geweest zijt, maar Uw toorn is afgekeerd, en Gij troost Mij’ (Jes. 12:1).

Lezer, mag u op deze dankdag zeggen: ‘Zie, God is Mijn Heil, ik zal vertrouwen en niet vrezen’? Als deze taal u vreemd is, wat houdt uw dankdag dán in? Desondanks is de Heere goed geweest, u mag er nog zijn. Dat Zijn goedertierenheden u dan eens zouden verbreken! ♦

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen