Man/vrouw markeert ons bestaan

De nieuwste ontwikkelingen van de emancipatie richten zich niet meer op stemrecht of salaris. In zijn gelijkheidsstreven heeft de mens steeds meer zijn diepste eigenheid in de strijd geworpen. Na de rolverdeling tussen man en vrouw kwam de seksuele gerichtheid aan de beurt. Inmiddels is man- of vrouw-zijn een beladen onderwerp. De basale uitgangspunten van menselijk leven moeten het ontgelden.

Deze ontwikkeling is niet alleen merkbaar in opvoeding en onderwijs, maar ook het bedrijfsleven en de politiek hebben ermee te maken. Worden we hier beter van? Het is vooral intens verdrietig dat de mens het goede zicht op zichzelf is verloren.

Alles zelf bepalen

Hoe is dit te verklaren? In de geschiedenis van Europa heeft de mens zich steeds meer zelf in het middelpunt geplaatst. Hij wilde vrij zijn in zijn denken en mogelijkheden. Verschillen tussen rijk of arm en later ook man of vrouw mochten de mens daarin niet beperken. Dit alles is onlosmakelijk verbonden met de revolutiegeest van rond 1800: ‘Geen God en geen meester!’

De mens vindt zichzelf dus heel belangrijk. Zo belangrijk dat hij ook zelf wil bepalen wie hij is (in persoonlijkheid en karakter). Want de mens wil niet langer accepteren dat zijn identiteit wordt gevormd door iets buiten zijn eigen wil. In de digitale wereld is het mogelijk een zelf-soevereine identiteit (SSI) te creëren. Dit voorbeeld laat goed zien waar de mens mee bezig is.

Daar komt nog iets bij vanuit de biologie. Charles Darwin maakte het ontwerp van de evolutietheorie. Daarin wordt het leven gezien als een zelfstandige ontwikkeling van cellen. Nu ligt man- of vrouw-zijn hierin diep verankerd. Maar gekoppeld aan evolutie-denken is het voor de mens vooral uniek dat hij hersenen heeft. Man- of vrouw-zijn wordt daaraan ondergeschikt gemaakt. Ook het psychisch functioneren is dan het kind van de rekening.

De mens is kwijt dat hij een ziel heeft die voor de eeuwigheid is geschapen. Hij accepteert niet dat zoiets geestelijks als zijn verhouding tot God en mensen bepalend kan zijn voor zijn identiteit. De postmoderne mens ziet zichzelf als het enige zoogdier met hersenen, en wil daarom alles zelf bepalen.

Verhouding tot God

Paulus schrijft: ‘Doch ik wil dat gij weet dat Christus het Hoofd is eens iegelijken mans, en de man het hoofd der vrouw’ (1 Kor. 11:3). In teksten als deze worden we herinnerd aan de scheppingsorde. Dat is kennelijk een onopgeefbaar Bijbels uitgangspunt. God heeft de mens naar Zijn beeld geschapen, mannelijk en vrouwelijk. Deze enkele woorden zijn van diepe betekenis voor wie wij zijn.

Dat Paulus dit in deze woorden zo naar voren brengt, houdt geen verband met het denken over emancipatie. Dat was er in zijn tijd niet. Maar kennelijk was de Bijbelse waardering van het man- en vrouw-zijn ook toen niet vanzelfsprekend. De zondeval heeft ontwrichtende gevolgen, niet alleen in onze verhouding tot God. Hij benadrukt de scheppingsorde uit eerbied voor de Schepper.

Paulus wijst hier Christus aan als het Hoofd van de man. Voor herstel van de verhoudingen is in de eerste plaats nodig dat de man in Christus begrepen is. Ons hoofd is bepalend voor wie we zijn. Wie Christus vindt, vindt het leven. Alleen wie in Hem begrepen is, vindt zijn ware identiteit. De kanttekening wijst erop dat dit zowel voor mannen als voor vrouwen geldt.

Gods orde in Christus

‘… en de man het hoofd der vrouw’, schrijft de apostel aan de gemeente van Korinthe. In de herschepping herstelt God niet alleen de verhouding tussen Hem en de mens. Hij handhaaft ook de orde tussen de mensen. Kennelijk hoort de verhouding man-vrouw bij ons mens-zijn. Zo vinden we als mensen onze bestemming. En in Zijn scheppingsorde wil de Heere Zelf geëerbiedigd worden. Verzet hiertegen is zonde. Het werkt ook ontwrichtend. Al vraagt het zelfverloochening; het is heilzaam om de weg van het Woord te gaan. Daarin mogen we van onze Schepper alle goeds verwachten.

Er is een principiële overeenkomst tussen man en vrouw. Beide zijn geschapen naar Gods beeld. Beide delen op gelijke wijze in Christus’ middelaarswerk. Maar er is ook een onderscheid. ‘Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva’ (1 Tim. 2:13). Ook in onze tijd staan we voor de opgave om hieraan op een verantwoorde wijze invulling te geven. Er staat in 1 Korinthe 11:3 nog iets achter: ‘En God het Hoofd van Christus’. De Eerste Die een Hoofd boven Zich erkende, is Christus geweest. Dit behoorde tot Zijn borgwerk. Zo kon Hij alle schuld voldoen en alle gebrokenheid helen. Hoe openbaart de HEERE hier Zijn heerlijkheid, in Wie Hij is en hoe Hij handelt, legt Hij Zich toe op Zijn eer en het behoud van zondaren. In de geloofsvereniging met Christus, ligt de vrede met God en de goede verhouding tot de naaste. Zalig om deze herscheppende genade te zoeken en hieruit te leven.

slot volgt

1. Strijd om de Bijbelse waarheid

2. De mens is van zijn plaats

3. Geld is gevaarlijk

4. Man/vrouw markeert ons bestaan

5. Gods zorg in de gemeente

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen