Een ongehoorzame student

Als jongen van vijftien jaar hoorde ik het mijn vader in geuren en kleuren vertellen. Het was bij het vertrek van ds. G. Kuijt naar Nieuw-Guinea. Onlangs las ik dit voorval (uit februari 1962) weer in de levensbeschrijving van deze pionier onder de Papoea’s, ”Al ’t heidendom Zijn lof getuigen”. Toen kwam deze gebeurtenis weer levendig in mijn gedachten.

De auteurs van dat boek, W.B. Kranendonk en A.F. van Toor, schrijven hierover het volgende: ‘Een sonore bastoon - hoorbaar in de gehele Amsterdamse haven - laat weten dat de m.s. ‘Oranje’ gaat vertrekken. Stoomwolken komen als beweeglijke watten uit de enorme pijpen. Bij de loopplank wordt nog een laatste foto genomen van het zendingsteam. Veel vrienden en bekenden staan op de kade om het gezelschap uit te zwaaien. Ook ds. L. Rijksen is met de medestudenten naar Amsterdam gereisd om afscheid te nemen. Gerrit Kuijt vond het prachtig, en joviaal schudt hij allen de hand. ‘Broeders, zo zegt hij, ‘ik heb nog wat kaartjes waarmee u mee kunt reizen naar IJmuiden’. Begerig kijken de studenten naar de kaartjes in de hand van Kuijt. Maar ds. L. Rijksen is onverbiddelijk: zij moeten weer terug naar Rotterdam om de dogmatieklessen weer op te nemen. Terug in Rotterdam mist de docent echter één van zijn studenten. Student J. Karens is achtergebleven. Hij kon de verleiding niet weerstaan om eens op zo’n enorm zeeschip mee te varen. Hij hoort van de medestudenten dat ds. Rijksen erg ontstemd was. Maar student Karens weet dat de stemming van ds. Rijksen op maandag uiterst mild is, als hij de dag ervoor goed heeft kunnen preken. Hij wacht dus tot maandag met zijn reactie. Hij informeert eerst en belt dan ds. Rijksen op om zijn excuses te maken. En inderdaad, ds. Rijksen had de dag ervoor goed kunnen preken. (Tot zover overgenomen uit: ”Al ’t heidendom Zijn lof getuigen”).

Zo hoorde ik het ook uit de mond van de ongehoorzame student zelf, mijn vader dus. Maar, hij was wel een enorme ervaring rijker. Wanneer krijg je nu zo’n kans om op een oceaanstomer mee te varen tot IJmuiden! Over zijn berouw kan ik niet oordelen.

Wat is het een waarheid en een werkelijkheid: dat ook Gods kinderen, ‘zolang als zij in dit leven zijn, maar een klein beginsel van deze gehoorzaamheid hebben, doch alzo, dat zij met een ernstig voornemen niet alleen naar sommige, maar naar al de geboden Gods beginnen te leven’ (Zondag 44). Wat is het een genadewonder: ‘Want gelijk door de ongehoorzaamheid van die ene mens velen tot zondaars gesteld zijn geworden, alzo zullen ook door de gehoorzaamheid van Eén velen tot rechtvaardigen gesteld worden’ (Rom. 5:19).

Mag u als een ongehoorzaam kind van Adam door genade iets kennen van deze heilgeheimen? Mijn geliefde vader mocht daar wel iets van kennen. Daar mocht en kon hij rijk van spreken, op en onder de kansel. Daarom stond er boven zijn rouwkaart: ‘Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen