Krommingen in het lot

Er komen in het hart van ieder mens verdorvenheden voor, die als het ware zo dicht aan de oppervlakte liggen dat ze bij iedere gelegenheid gemakkelijk tevoorschijn komen. Er zijn echter ook andere die zo diep verscholen liggen dat ze nauwelijks waar te nemen zijn, Zoals het vuur onder de pot schuim doet oprijzen, aan de oppervlakte brengt en doet overlopen, zo doet ook het kromme in het lot zulke verdorvenhenheden omhoog stijgen en aan het licht komen, waarvan men zich het bestaan nauwelijks kon voorstellen. Wie zou vermoed hebben dat er in de zachtmoedige Mozes zo’n krachtige drift woonde, zoals bleek aan het twistwater? Om die reden mocht hij Kanaän niet binnengaan. Wie zou gedacht hebben dat Jobs geest zo verbitterd kon zijn dat hij God van wreedheid jegens hem beschuldigde? Wie zou gedacht hebben dat er zoveel kwaadaardigheid school in de goede Jeremia, dat hij niet alleen de dag van zijn geboorte vervloekte, maar zelfs de man die de boodschap aan zijn vader gebracht had? Wie had van Asaf zulk een taal verwacht die doet denken aan atheïsme, wanneer hij verklaart dat godsdienst een ijdele zaak is?

Het kromme in het lot dat deze dingen aan het licht bracht, toonde echter aan dat ze er geweest waren, hoe lang zij zich ook schuil gehouden hadden, zonder opgemerkt te worden. En terwijl dit oogmerk, wat trotse spotters zich ook onbetamelijk veroorloven hierover te zeggen, toch in geen enkel opzicht strijdig is met Gods volmaakte deugden, zo is ook ontdekking aan zichzelf nodig, om zondaars op een gepaste wijze te vernederen en om ‘hen de hovaardij van alle sieraad te ontnemen’ (Jes. 23:9). Hierdoor wordt een mens aan zichzelf bekendgemaakt. Uit zowel het een als het ander blijkt dat dit juist het oogmerk was dat God wilde bereiken met het maken van een langdurige kromming in het lot van Israël in de woestijn, namelijk om hen te vernederen en hen te beproeven, om te weten wat in hun hart was. ‘En gij zult gedenken aan al den weg dien u de HEERE uw God deze veertig jaar in de woestijn geleid heeft; opdat Hij u verootmoedigde, om u te verzoeken, om te weten wat in uw hart was, of gij Zijn geboden zoudt houden of niet (Deut. 8:2).

Uit: ”Het kromme in het levenslot”, Houten, 1994

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen