Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een keerpunt of toch niet?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een keerpunt of toch niet?

4 minuten leestijd

Eén onderdeel van het recente onderzoek ‘God in Nederland’ kreeg in de media nogal aandacht. Namelijk dat de jongste leeftijdsgroep (17-23 jaar) zich vaker tot een kerk rekent dan de groep daarboven (24-38 jaar).

Het verschil is niet groot: 13 tegen 11 procent. Maar toch opvallend. Het gangbare patroon is immers dat jongere leeftijdsgroepen minder kerkelijk zijn dan oudere. Van de vooroorlogse generatie rekent zelfs 53 procent zich tot een kerk. Betekent dit jongste onderzoeksresultaat een keerpunt in deze ontwikkeling?

Bij de presentatie van het onderzoek op 25 april waren de onderzoekers sterk geneigd om dat te relativeren: een verschil van twee procent is niet veel. Bij een steekproefonderzoek zijn er altijd onzekerheidsmarges en heb je ook te maken met non-respons. Niet iedereen die in de steekproef valt, wil meedoen. Aan kleine verschillen moet je dus geen grote conclusies verbinden.

Weliswaar beschouwde de jongste generatie zich ook vaker als ‘gelovig’ dan de daaropvolgende leeftijdsgroep (27 tegen 22 procent), maar bidden en kerkgang komen bij hen juist weer minder voor (10 tegen 11 procent).

Grotere interesse

Toch zijn er ook andere gegevens die wijzen op een grotere interesse voor Bijbel, religie en spiritualiteit onder de jongere generatie. In Nederland maar eveneens elders in de westerse wereld. Mensen zijn immers op allerlei manieren op zoek naar zingeving. Wie ben ik? Wat is het doel van mijn leven? Hoe word ik gelukkig? Die vragen dringen zich vooral op bij het volwassen worden als allerlei belangrijke keuzes moeten worden gemaakt.

Een groot deel van die jongeren is zonder religie opgegroeid en heeft daarom ook minder aversie tegen de godsdienst dan hun ouders of grootouders, die in het verleden bewust met hun godsdienstige opvoeding gebroken hebben.

Het huidige crisisgevoel met betrekking tot klimaat, welvaart en internationale ontwikkelingen draagt er ook toe bij dat mensen meer dan enkele decennia geleden behoefte hebben aan houvast. Of in ieder geval aan bepaalde oriëntatiepunten.

Therapeutisch

De vraag is dan waar men dat zoekt en waar men dat geestelijk houvast meent te gevonden te hebben. Yoga is tegenwoordig in trek. Dat geeft je innerlijke rust, zo meent men. Reïncarnatie (dat de ziel van een mens na zijn dood in een ander lichaam voortleeft) spreekt ook tal van mensen aan. Het is immers geruststellend dat je een tweede kans krijgt.

Geestelijke zoekers komen ook bij de kerk terecht. Wellicht zijn dat er meer dan vroeger. Meestal betekent dat niet dat die kerken gaan groeien. De uitstroom is veelal aanzienlijk groter dan de instroom. Bovendien zijn veel kerken sterk vergrijsd. Dat heeft tot gevolg dat er jaarlijks veel meer leden overlijden dan er door geboorte bijkomen.

Daarbij is het natuurlijk van fundamenteel belang in welk geestelijk klimaat die zoekende jongeren en ouderen terechtkomen. De boodschap van veel kerken draagt tegenwoordig in hoge mate een therapeutisch karakter. Zo’n boodschap is aantrekkelijk. Die sluit mooi aan bij hun vraag. Mensen zoeken rust en innerlijke vrede. Zij willen getroost, bemoedigd, geïnspireerd en geliefd worden, zodat zij het leven aan kunnen. Dat alles wordt hen daar royaal geboden. God is immers bij uitstek een God van liefde en Jezus is je beste vriend. Maar verloren zondaren worden niet geplaatst voor een heilig en rechtvaardig God. Dat is wat de Bijbel noemt pleisteren met loze kalk (Ezech. 13:10-16). Dat houdt niet voor de eeuwigheid.

Blijdschap

Het gegeven dat wellicht meer mensen op zoek zijn naar een geestelijk houvast heeft ons zeker wat te zeggen. Wat stellen wij daar tegenover? Gelukkig is er in onze gemeenten meer dan vroeger aandacht voor allerlei vormen van evangelisatie. Maar het Evangelie is niet naar de mens (Gal. 1:11).

In de praktijk is het evangelisatiewerk meer een ploegen op rotsen dan dat de velden wit zijn om te oogsten. Maar bedenk wel dat er blijdschap zal zijn in de hemel over één onkerkelijke die zich bekeert, meer dan over negenennegentig trouwe kerkgangers die de bekering niet nodig hebben (Luk. 15:7).

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 mei 2025

De Saambinder | 28 Pagina's

Een keerpunt of toch niet?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 15 mei 2025

De Saambinder | 28 Pagina's