ds. C. Stelwagen

Met het overlijden van ds. C. Stelwagen op woensdag 11 december in de leeftijd van 74 jaar is een waardige dienaar des Woords van ons heengegaan. Geboren in Ootmarsum in 1945, groeide hij in Putten onder de prediking van ds. L. Kievit op. Zijn geestelijke opvoeding thuis en in de gemeente drukte een stempel op zijn persoonlijke leven en het werd op den duur zijn lust om dienstbaar te mogen zijn in het Koninkrijk van Christus.

Aanvankelijk werd dat een functie als onderwijzer en later als schooldirecteur in het christelijke basisonderwijs in verschillende plaatsen, onder andere in Groenekan en Woudenberg. In Groenekan maakte hij kennis met zijn collega Jannie Achterberg, die zijn echtgenote werd en hem in vele zaken op een godvrezende wijze tot steun en raad mocht zijn.

Vier gemeenten

In Woudenberg rijpte zijn roeping tot het predikambt en begon hij met de theologische studie, die bekroond mocht worden. Daarop volgden de beroepen: Goudswaard, Bruchem-Kerkwijk en Driesum. Met volle overtuiging werd het niet-gemakkelijke beroep naar de Friese gemeente aangenomen en volgde de bevestiging door ds. C. den Boer uit Woudenberg. Uit deze tijd dateert onze vriendschap met ds. Stelwagen.

Het werd in Driesum voor hem geen gemakkelijke, wel een gezegende tijd. Er waren nogal wat problemen aan voorafgegaan. Niet altijd werd zijn strenge prediking in dank aangenomen; toch ook mocht hij hoorders die het een tijdlang elders gezocht hadden voor de gemeente terugwinnen en de gemeente bewaren bij de gereformeerde prediking.

Na vierenhalf jaar volgde in 1985 de bevestiging in de gemeente van Montfoort, die na een lange periode van verval weer tot bloei was gekomen onder ds. J.P. Verkade. Ook hier mocht hij op zijn kenmerkende wijze vijf jaar lang de herder zijn. Toen volgde in 1990 Harskamp en in 1995 Elspeet. Hier bleef hij tot zijn emeritaat in 2009.

Bewogen hart

In Elspeet ervoer ds. Stelwagen een bewogen periode. Eerst ontviel hem zijn geliefde vrouw, Jannie, en vervolgens zijn dochter Edith, al treurde hij voor beiden niet zonder hoop. Uiterst pijnlijk was hier ook voor hem de kerkscheuring van 2004. Dat kostte hem veel strijd; toch kon hij ondanks het diepe kerkelijk verval de kerk niet verlaten en zijn roeping daarin ontrouw worden. Zijn kerkelijke standpunt noemde hij ooit ‘oud-Hervormd’, op het spoor van de vaderen en in de weg van Schrift en belijdenis, ook al was daar geen eer mee te behalen. In deze moeilijke tijd mocht hij een tweede huwelijk aangaan met zijn schoonzus Nettie Achterberg uit Harderwijk.

Als wij deze perioden overzien, mogen wij zeggen dat de strak separerende, bevindelijke prediking van ds. Stelwagen, zeker bij het ouder worden, zich steeds meer bewoog in een liefderijke gunnende richting. Niet altijd was zijn preekstijl eenvoudig en vaak voorzien van krachtige uitdrukkingen, maar onder dat alles schuilde een bewogen hart. Wat was hij bang om zijn hoorders te bedriegen en met een ingebeelde Jezus en een verondersteld geloof verloren te laten gaan. Daarom klonken altijd de twee wegen en de drie stukken in zijn prediking door, maar dan toch ook de liefelijke nodiging en aandrang tot het geloof in het Lam Gods en Zijn gerechtigheid alleen. Met name na het ernstige, bijna dodelijke ongeluk dat hem enkele jaren geleden overkwam, voelde hij zich gedrongen om helder en klaar het noodzakelijke wonder van de vrijspraak in Christus voor verloren zondaren uit te stallen en daarin het Borgwerk van Christus te verheerlijken.

Noorden

Met zijn hart bleef ds. Stelwagen verbonden aan het Noorden. Vanuit zijn woonplaats Damwoude leefde hij met zijn trouwe tweede echtgenote mee met de hervormde gemeente van Wouterswoude, totdat hij zich vestigde te Nunspeet, dichter bij de kinderen en wat centraler met het oog op zijn predikbeurten in het land. Hoe onverwachts snel kwam echter zijn einde. Op 20 oktober moest hij zijn beurt te Wouterswoude afzeggen vanwege longontsteking. Bij nader onderzoek bleek hij ongeneeslijk ziek te zijn. Kort voor zijn heengaan mocht ik hem bezoeken. Hij getuigde vol te zijn van de liefde Gods en zou wel met grote letters op een bord willen schrijven: ‘Mijn Heere en mijn God!’ Wij lazen uit Job 19: ‘de wortel der zaak wordt in mij gevonden’. Hij knikte. Twee dagen later, op 11 december, ging hij heen. De rouwdienst op dinsdag 17 december te Elspeet werd geleid door prop. J.K. Abbink. Ds. A.

Simons sprak ten slotte een woord aan de groeve.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen