Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Bewaarde tranen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bewaarde tranen

Aan het einde van het jaar 2019

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Tranen om de kerk, ze waren er in het bijna voorbije jaar. Tranen om de wereld, zoals eens Jezus bewogen was over het ongeloof van Jeruzalem, waren die er ook?

Als symbool van de westerse cultuur is de Notre-Dame een uniek monument. Op 15 april kreeg het vuur vat op de kerk, die maandagavond dat een Franse journalist schreef dat ‘als alle tranen een zware regenval zouden vormen, de brand dan zou stoppen’. ‘Alle Parijzenaars huilen vandaag,’ zei de burgemeester. Met ons allen deed het wat, de verwoesting van de kerk die de christelijke geschiedenis van Frankrijk toonde.

Waren al deze tranen gemeend? Ik weet het niet.

Twee maanden na de vuurzee werd bekend dat ‘de beloofde giften voor het herstel van de Notre-Dame in de praktijk tegenvallen’.

Blijdschap

Waarover huilt de kerk vandaag? Waarover treurt een christen die het jaar 2019 in herinnering roept? Zeker, de blijdschap in het geloof mag het winnen, dat is een rode draad in Oude en Nieuwe Testament. Van ‘Dien de Heere met blijdschap’ uit Psalm 100 tot het getuigenis van Paulus (Rom.14) dat ‘het Koninkrijk van God bestaat uit gerechtigheid en vrede en blijdschap in de Heilige Geest’. Die blijdschap is er in de Romeinenbrief ondanks het lijden van deze tegenwoordige tijd, die in het leven van velen ook dit jaar een concrete gestalte aannam.

Blijdschap die als vrucht van het geloof op de bodem van je hart geplant is, wordt niet overwonnen door de zonde die tegelijk in mij woont, door mijn langdurige en ernstige ziekte, door de verse herinnering aan een geopend graf. Als leed of eenzaamheid dagelijks als een deken op mij ligt, als het leven zwaar geworden is..., in de God van mijn heil zal ik mij verheugen, zegt Habakuk. Nochtans.

Eer van God

En toch, verdriet hoort ook bij de kerk. Uit bewogenheid met de wereld komt ze voort. De Heere Jezus huilde bij Lazarus’ graf om de macht van de dood én was vol emotie toen Hij het ongeloof van Jeruzalem zag, de stad die de profeten doodde. Verdriet om het ongeloof, dat droeg de Heiland mee – en dat verdriet heeft Hij altijd nog over terreinwinnend ongeloof in Nederland.

Symptoom van dat ongeloof in ons land was begin deze maand het stripboek ‘Jezus Christus was een meisje’ uit de supermarktketen Dirk van den Broek, dat na protesten gelukkig uit de winkels verwijderd werd. Beledigend voor christenen? Ja, dat ook, al telt dit beslist niet als zwaarste. In zijn boekje In het net van het Evangelie schrijft ds. Joseph Alleine: ‘Als uw naam maar werd gekwetst, zou dat uw hart bijna breken. Maar toch: hoe komt het dat wij het kunnen aanhoren dat de Naam van God oneer wordt aangedaan en dat ons hart er niet door breekt? Hoe komt het dat we het kunnen aanzien dat God oneer wordt aangedaan en dat wij er niet om kunnen treuren? Gods eer is de kroon die op Zijn hoofd is.’ Vloeiden de tranen in Parijs om een kerk, hier vloeien ze vanwege de eer van God. Om die reden bidden we:

Het is niet onze zaak, o Heer,

’t gaat om Uw eeuwig rijk, Uw eer.

Wil allen trouw terzijde staan

die op Uw wegen willen gaan.

Blijf bij ons, Jezus, onze Heer;

de avond daalt op aarde neer;

het helder licht, Uw goddelijk Woord

moog’ bij ons schijnen ongestoord.

‘Ongelovig land bij uitstek’

Leek bij de brand in de Notre-Dame door een ongeluk bij restauratiewerk ons christelijk verleden tot as te worden, anderen zetten zich bewúst in om herinneringen aan het geloof uit te wissen. Altijd weer moet D66 voor ons land dan als eerste genoemd worden. Deze zomer was het Sjoerd Sjoerdsma die als kamerlid van deze partij pleitte voor de rechten van vervolgde ongelovigen en zag hierin voor ‘Nederland als ongelovig land bij uitstek’ een taak weggelegd. ‘Nederland telt als een van de weinige landen ter wereld meer ongelovigen dan gelovigen’, aldus Sjoerdsma, die onder meer pleitte voor het afschaffen van wetgeving tegen godslastering in andere landen. We zien het, steeds weer eist het ongeloof alleenheerschappij.

Het meest expliciet komt dit vandaag aan het licht in liberale landen als Nederland en bijvoorbeeld Zweden. Neem het besluit van de gemeenteraad in het Zweedse Bromölla, eerder dit jaar. Hij kondigde een verbod af op bidden tijdens werktijd in gemeentelijke instellingen als scholen en stadskantoren. Ongetwijfeld is ook dit een reactie op meer zichtbare moslims, die vijf keer daags op vaste tijden bidden. Onder de vrijheid van godsdienst hoort in Bromölla nu ook ‘het recht om publieke religieuze uitingen te vermijden’. Gelukkig, in het christelijk geloof kan niemand een gebed voor de ander verbieden...

Laatste ernst

Uit hetzelfde land, Zweden, komt deze maand dit ‘kerkelijke nieuws’: in de Sint Paulus kerk in Malmö worden Adam en Eva bij het altaar vervangen door een homoseksueel koppel, waarmee uitgedrukt moet worden dat ‘LHTB-mensen ook een plaatsje in het paradijs verdienen’. Hier verliest bewogenheid met je medemens het van de ideologie van inclusiviteit waarin het bijbelse onderscheid tussen man en vrouw zelfs in een kerk teloorgaat. Zo verliest Gods schepping haar plaats.

In dit westerse culturele klimaat verkondigt de kerk het Evangelie van Jezus Christus, leeft ze in gehoorzaamheid aan haar Hoofd. Ook in 2019 had de bediening van de verzoening van zondag tot zondag voortgang. Vanzelfsprekend is dat allerminst. In Oplichtende woorden, een dit jaar verschenen boekje met preken van ds. A.J. Zoutendijk, schrijft deze over Openbaring 2:1-7: ‘Jezus zal nooit nalaten ons indringend te waarschuwen als we genoeg hebben aan onszelf en aan ons kringetje. Als we genoeg hebben aan onszelf, zijn we immers bezig Hem te vergeten. Er is een laatste ernst in die woorden van Jezus, want Hij zegt: “Als u geen berouw toont, kom Ik naar u toe met Mijn oordeel. Dan neem Ik de kandelaar weg, dan gaat het licht uit”.’

Moed en volharding

De kandelaar, ook in Zacharia 4 een symbool voor de eredienst, is er op véle plaatsen in ons land, teken ook van de lankmoedigheid van God, van het feit dat Hij ‘langzaam is in Zijn toorn’. Blijvend zullen we daartoe bidden om nieuwe dienaars van het Woord, die in kerk of samenleving hun roeping volbrengen.

Blijvend zullen we bidden om moed en volharding voor allen die vandaag in deze dienst staan.

Tegelijk herdenken we in dankbaarheid de predikanten die de aardse loopbaan beëindigden, die als getrouwe en goede dienstknecht ingaan mochten in de vreugde van hun Heere. Hun namen noemen we hier:

- ds. J.G. van Loon, overleden op 13 januari (71 jaar);

- ds. A.J. Mulder, overleden op 19 januari (98 jaar);

- ds. J.H. van der Giessen, overleden op 11 maart (90 jaar);

- ds. G.H. Hoekman, overleden op 12 april (89 jaar);

- ds. C. den Boer, overleden op 11 juni (88 jaar);

- ds. H.J. de Bie, overleden op 2 juli (92 jaar);

- ds. P.L. Tolhoek, overleden op 4 november (78 jaar);

- dr. P.H. van Harten, overleden op 11 november (81 jaar);

- ds. H.J. Smit, overleden op 15 november (96 jaar);

- ds. P. Posthouwer, overleden op 27 november (95 jaar);

- ds. C. van den Berg, overleden op 3 december (60 jaar);

- ds. C. Stelwagen, overleden op 11 december (74 jaar).

Zwerversbestaan

Als ik de naam van ds. Van den Berg intik, denk ik aan zijn emailadres, kleinezwerver@....com. Zo zag hij zichzelf, als evangelist die behalve in ons land in Amerika, China en Roemenië werkte. Rusteloos en gedreven om Christus te verkondigen, totdat de zwerftocht op aarde haar einde bereikt, naar de titel van het boek van Corrie ten Boom, Zwerfster voor God.

Het brengt ons bij Psalm 56, waar David verwoordt dat God zijn omzwervingen geteld heeft. Ook Davids tranen heeft de Heere geteld, in Zijn register opgenomen. De psalmist blijft niet bij zijn tranen en verdrukking, maar roept tot God en weet dat Hij met hem is. ‘In de Heere prijs ik het woord.’

Zo kijkt een christen achterom, én vooruit, én omhoog. ‘Hij overwon het graf, / wist onze tranen af.’ En de gemeente zingt:

Zalig zijn d’ ontslapen vromen,

voor ons te vroeg aan d’ aard ontnomen,

maar die door God te goeder uur,

aan het einde van hun dagen

het Vaderhuis zijn ingedragen

als rijpe schoven in de schuur.

Zij leven bij de Heer’

en zondigen niet meer.

Halleluja!

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 28 december 2019

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Bewaarde tranen

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 28 december 2019

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's