Globaal bekeken

Hieronder volgen twee fragmenten uit lezingen op de inspirerende predikantenconferentie van de Gereformeerde Bond die op 8 en 9 januari in Doorn werd gehouden. Dr. H(enk) F. Massink over ‘Omgaan met duurzaamheid. Een oordeel?’:

Op een iets andere manier gaat ook de vraag of de gevolgen van het klimaat een oordeel van God zijn, over de vraag hoe Gods activiteit, met eerbied gezegd, zich tot onze daden verhoudt. Ik merk dat er predikanten zijn die in hun preken suggereren dat er een verband is. Misschien wel zo dat de catastrofes die zich zullen voltrekken voorafgaand aan het eindgericht, al zichtbaar worden in de gevolgen van klimaatverandering. Ik heb zojuist aangegeven dat God ook in de vorm van klimaatverandering Zijn oordeel kan voltrekken. Wel ben ik bang dat klimaatsceptici een verwijzing naar het oordeel misschien zullen gebruiken om te zeggen dat de mens er toch niets aan kan doen. Immers, God brengt dat oordeel en wij hebben daarop geen invloed. Als we al invloed hebben, is dat onze ‘algemene’ schuld en zonde, maar geen ‘klimaatschuld’. (…)

Toch zie ik hier een risico. Want het zou ook kunnen zijn dat een oordeel van God de betekenis heeft dat God ons laat omkomen in de gevolgen van ons wangedrag. En dan heeft dat oordeel heel direct te maken met de manier waarop wij leven. Dan heeft onze algemene schuld zich tevens gemanifesteerd in klimaatschuld. En dat loopt dan via een buitensporig Westers consumptiepatroon ter vervuiling van onze behoeften aan materiële welvaart.

En, als er een relatie is tussen schuld en oordeel, dan hoeft dat niet tot fatalisme te leiden. Er is bekering mogelijk. En dan mag er ook opnieuw zorg zijn voor de toekomstige veiligheid van ons leefgebied, lokaal, continentaal of mondiaal. Ik denk in dit verband aan de catastrofe van 1953 in ons land en het antwoord daarop: de Deltawerken. •••

Dr. A.A.A. (Ad) Prosman sprak over ‘De verborgenheid van God. Preken en toespraken van rabbijnen tijdens de Tweede Wereldoorlog’:

Eliëzer Berkovits sprak in maart 1941 over antisemitisme. De toespraak die hij hield had als titel: De wandelende Amalekiet. Ik citeer: ‘De wandelende Jood reist niet alleen, hij wordt vergezeld door de wandelende Amalekiet. We maakten kennis met hem toen wij voor het eerst op het wereldtoneel verschenen. Amalek heeft ons voortgedreven van land tot land, hij heeft ons gevolgd van volk tot volk.

Het was altijd hetzelfde verhaal: Joden vluchten voor onderdrukking, zwervend over verlaten paden, hopend op rust, verlangend naar veiligheid en wanneer zij dachten dat zij dat gevonden hadden, dan kwam Amalek. De Joden vluchtten voor Amalek, maar Amalek is overal. Ze zeggen dat de Jood alomtegenwoordig is, maar dat geldt veel meer voor Amalek. Ze noemen ons internationaal, des te meer is dat het geval met Amalek. Amalek is opnieuw gekomen, maar deze keer heeft hij zijn masker afgezet en zichzelf in zijn ware gedaante getoond. Deze keer is hij niet alleen voor de Joden gekomen, maar als een vurige gesel heeft hij de natie gegeseld en de hele mensheid. (…) Opnieuw is Amalek gekomen. (…) Deze keer staat hij voor de wereld in zijn naakte brutaliteit en afschuwelijke lelijkheid. (…) Opnieuw is Amalek gekomen (…) Zullen de naties de betekenis vatten van deze les?

Zullen zij leren dat gerechtigheid en vrijheid ondeelbaar zijn en dat er nooit een maatstaf is die geldt voor de Jood en een andere maatstaf die geldt voor de machtige heersers van de aarde? Zal er een nieuwe periode aanbreken van de mensheid waarin het wachtwoord zal zijn: haat het kwade en doe het goede? (Amos 5:15). Of zullen we opnieuw teleurgesteld worden?’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen